บันทึกรัก...ข้อความสุดท้ายจากคนรักเก่า

สายลมกับหญิงสาว

สิ่งที่เราคาดหวังไว้ จงจำไว้เสมอว่ามันไม่ได้เป็นดังใจเราทุกอย่าง และมันก็จริงเมื่อวันนั้นมาถึง  วันเขาคนนั้นเดินจากฉันไป ฉันคงโกหกแน่ถ้าบอกว่าฉันไม่เสียใจเลยสักนิด มันเป็นอะไรที่ทรมานมากในเมื่อเราทั้งสอง...ถ้าจะให้ถูก ฉันว่าคงเป็นฉันคนเดียวที่วาดฝันถึงวันข้างหน้าที่เราสองคนใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นธรรมดาของผู้หญิงที่ชอบเพ้อฝัน แต่พอฝันสลายก็เจ็บแทบตาย...ฉันไม่ได้โกหกว่าฉันไม่ได้ร้องไห้ เพียงแต่ฉันไม่คิดว่าจะให้ใครเห็นน้ำตา บางครั้งการร้องไห้ก็เหมือนเรื่องที่น่าอับอาย เหมือนเราเป็นคนอ่อนแอและน่าสงสาร บอกตามตรงนะฉันรู้สึกว่าตัวเองคงจะดูทุเรศมากถ้าจะให้ใครเขาเห็นน้ำตา ทั้งที่บางคนบอกว่าไม่เห็นเกี่ยวหรือจำเป็น เพราะบางครั้งสัตว์ที่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ก็ต้องการใครสักคนมาเห็นใจ แต่ยังไงก็เถอะ ฉันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีนั่นแหละ

เพื่อนของฉันหลายคนรู้เรื่องของฉันกับเขาแล้ว ต่างก็พากันปลอบใจฉัน มันรู้สึกดีก็จริงแต่...ฉันก็ยังเศร้าอยู่ เวลาดูเหมือนจะผ่านไปอย่างเชื่องช้าและมันดูเหงาหงอยเวลาอยู่คนเดียว การที่เราไม่ได้รักใครสักคนมันเหงาใจจริงอยู่ แต่ก็ทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น พอมาคิดดูอีกทีแล้วฉันเองก็ดีไม่พอที่จะคู่ควรกับเขา ฉันมีอะไรหลายๆที่ผู้หญิงไมสมควรจะมีอยู่ในตัวค่อนข้างเยอะ ใครรับหรือทนกับนิสัยฉันได้เกิน3เดือนก็ถือว่าเจ๋งแล้ว

ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อยจะแปลกอะไรถ้าเขาจะไปหาคนที่เป็นผู้หญิงมากกว่า และพร้อมที่จะดูแลเขาในเรื่องต่างๆพร้อมกับดูแลลูกของเขาด้วย ฉันคิดว่าฉันพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามเป็นผู้หญิงที่ดีและเพียบพร้อมกับเขา แต่ผลสุดท้าย...ฉันก็ล้มเหลว ในวันที่ฉันเจอเธอ มันทำให้ฉันรู้เลยว่า...ไม่มีทางจะเทียบได้แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา รึ กิริยาความเป็นหญิง ฉันสู้เธอไม่ได้...คงไม่แปลกอะไรที่เขาจะเลือกเธอ

แต่มีอย่างเดียวที่ฉันคิดว่าฉันฉันเทียบเธอได้ คือ...ความรัก...ฉันรู้ว่าถ้าเป็นความรู้สึกนี้ฉันเทียบเท่าเธอหรือไม่ ก็อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป....
แต่...ถึงเขาจะไม่ได้รักฉันแล้ว และฉันก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ถึงอย่างนั้น ฉันก็อยากอวยพรในฐานะเพื่อน ขอให้เธอสองคน รักกันนานๆนะ...

รักเสมอ
จากคนที่เธอ...เคยรัก