24 พฤศจิกายน 2549 06:43 น.
สายลมกับหญิงสาว
สิ่งที่เราคาดหวังไว้ จงจำไว้เสมอว่ามันไม่ได้เป็นดังใจเราทุกอย่าง และมันก็จริงเมื่อวันนั้นมาถึง วันเขาคนนั้นเดินจากฉันไป ฉันคงโกหกแน่ถ้าบอกว่าฉันไม่เสียใจเลยสักนิด มันเป็นอะไรที่ทรมานมากในเมื่อเราทั้งสอง...ถ้าจะให้ถูก ฉันว่าคงเป็นฉันคนเดียวที่วาดฝันถึงวันข้างหน้าที่เราสองคนใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นธรรมดาของผู้หญิงที่ชอบเพ้อฝัน แต่พอฝันสลายก็เจ็บแทบตาย...ฉันไม่ได้โกหกว่าฉันไม่ได้ร้องไห้ เพียงแต่ฉันไม่คิดว่าจะให้ใครเห็นน้ำตา บางครั้งการร้องไห้ก็เหมือนเรื่องที่น่าอับอาย เหมือนเราเป็นคนอ่อนแอและน่าสงสาร บอกตามตรงนะฉันรู้สึกว่าตัวเองคงจะดูทุเรศมากถ้าจะให้ใครเขาเห็นน้ำตา ทั้งที่บางคนบอกว่าไม่เห็นเกี่ยวหรือจำเป็น เพราะบางครั้งสัตว์ที่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ก็ต้องการใครสักคนมาเห็นใจ แต่ยังไงก็เถอะ ฉันก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีนั่นแหละ
เพื่อนของฉันหลายคนรู้เรื่องของฉันกับเขาแล้ว ต่างก็พากันปลอบใจฉัน มันรู้สึกดีก็จริงแต่...ฉันก็ยังเศร้าอยู่ เวลาดูเหมือนจะผ่านไปอย่างเชื่องช้าและมันดูเหงาหงอยเวลาอยู่คนเดียว การที่เราไม่ได้รักใครสักคนมันเหงาใจจริงอยู่ แต่ก็ทำให้เรามีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น พอมาคิดดูอีกทีแล้วฉันเองก็ดีไม่พอที่จะคู่ควรกับเขา ฉันมีอะไรหลายๆที่ผู้หญิงไมสมควรจะมีอยู่ในตัวค่อนข้างเยอะ ใครรับหรือทนกับนิสัยฉันได้เกิน3เดือนก็ถือว่าเจ๋งแล้ว
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อยจะแปลกอะไรถ้าเขาจะไปหาคนที่เป็นผู้หญิงมากกว่า และพร้อมที่จะดูแลเขาในเรื่องต่างๆพร้อมกับดูแลลูกของเขาด้วย ฉันคิดว่าฉันพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามเป็นผู้หญิงที่ดีและเพียบพร้อมกับเขา แต่ผลสุดท้าย...ฉันก็ล้มเหลว ในวันที่ฉันเจอเธอ มันทำให้ฉันรู้เลยว่า...ไม่มีทางจะเทียบได้แน่นอน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา รึ กิริยาความเป็นหญิง ฉันสู้เธอไม่ได้...คงไม่แปลกอะไรที่เขาจะเลือกเธอ
แต่มีอย่างเดียวที่ฉันคิดว่าฉันฉันเทียบเธอได้ คือ...ความรัก...ฉันรู้ว่าถ้าเป็นความรู้สึกนี้ฉันเทียบเท่าเธอหรือไม่ ก็อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป....
แต่...ถึงเขาจะไม่ได้รักฉันแล้ว และฉันก็ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ ถึงอย่างนั้น ฉันก็อยากอวยพรในฐานะเพื่อน ขอให้เธอสองคน รักกันนานๆนะ...
รักเสมอ
จากคนที่เธอ...เคยรัก
20 ตุลาคม 2549 02:49 น.
สายลมกับหญิงสาว
การแอบรักใครสักคน...เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด ยิ่งรู้ว่าเขาไม่รักเราแล้วมันก็ยิ่งเจ็บ...
ฉันต้องยิ้มสิ...ต้องยิ้มถึงจะถูก...ต้องยิ้มมิใช่หรือ.... แต่ทำไมน้ำตามันถึงไหลแบบนี้ ความรู้สึกเบาโหวง ราวกับหัวใจมันกรวงๆ มันหมายความว่ายังไง!!
ฉันนั่งทรงดตัวลงกับพื้นขยี้ผมเพื่อระบายความอัดอั้น ที่แม้แต่น้ำตายังไม่ใช่ยให้อะไรดีขึ้น ฉันนั่งร้องไห้ฟูมฟายน้ำตาไหลพราก หน้าที่อุส่าห์ทนฝืนแต่งมาหลายชั่วโมง ในตอนนี้เละจนดูแทบไม่ได้เลย แต่ใครจะสนละฉันมันไม่ใช่คนสำคัญอยู่แล้วนี่! เพราะเขาแทบจะไม่ได้สนใจฉันเลย
ฉันนั่งสะอึกสะอื้นอยู่นาน ภายในห้องมันเงียบมากมันำให้ฉันรู้สึกโหวงในอกเพิ่มเท่าเป็นวีคูณ ความจริงแล้วฉันเองก็ไม่มีสิทที่จะเรียกร้องอะไรจากเขาเเลยสักนิด เพราะเขากับฉัน...เราเป็นเพียงแค่...คนรู้จักกันเท่านั้น ใช่แค่คนรู้จักเท่านั้นเอง....
แต่ก็น่าแปลกนะคะ...ที่ฉันแอบรักคนรู้จัก มันกี่ปีมาแล้วนะที่ฉันแอบรักเขา....
เขาชื่อ มาร์คัส ลี เป็นคนจีนคะ เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายฉัน มาร์คเป็นผู้ชายผิวขาวจัด รูปร่างสูงโปร่ง ฉันรู้จักเขามาหลายปีแล้ว ตอนที่มาร์คมาเที่ยวที่บ้านครั้งแรก ตอนนั้นฉันพึ่งอยู่ป.3เอง แต่มาร์คเขาเรียนมหาลัยแล้ว ฉันจำได้ดีเลยคะ ตอนที่เห็นเขาครั้งแรก...หัวใจฉันมันก็เต้นจังหวะแปลก และฉันก็คิดว่านั้นเป็นรักแรกของฉัน ทุกครั้งที่เขามาบ้านของเรา มาร์คมักซื่อ กิ๊ฟ ขนม โบว์ ช็อกโกแล็ต ตุ๊กตา และอีกมากมายมาฝากฉันเสมอ และฉันก็ชอบออกไปข้างนอกกับเขาด้วย
ฉันรู้คะว่าอายุของเขาและฉันต่างกันมาก แล้วเขาก็หน้าตาดีมากๆด้วย ไม่แปลกที่โอกาศที่ฉันจะได้เป็นแฟนของเขาจะลดน้อยลง เพราะผู้หญิงที่มากับเขาแต่ละคนนั้นยสวยๆกันทั้งนั้นเลย แต่มันก็ไม่เท่าไรหรอกคะ หากว่าเขาไม่คิดกับฉันเพียงแค่น้องสาว ฉันคงจะมีโอกาศมากกว่านี้....
ทุกอย่างเหมือนจะไปด้วยดีถ้าความรู้สึกของฉันมันวีความรุนแรงมากขึ้น มันทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นเขาออกไปข้างนอกกับผู้หญิงคนอื่น โดยที่ตัวเองยืนมองจากหน้าต่างห้อง ทำอไรไม่ได้เลยนอกจากนั่งร้องไห้อย่างเดียว แล้ววันนี้ก็เหมือนกันมันค่อนข้างแย่กว่าเก่ามาก...
วันนี้เป็นวันเกิดของมาร์คซึ่งมันตรงกับช่วงที่เขามาเที่ยวที่บ้านของเรา พี่ชายฉันเลยบอกว่าจะพาออกไปกินเลี้ยงกัน เพราะเห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดของมาร์ค ฉันเลยจัดการอาบน้ำและแต่งตัวนานกว่าปกติ จากผู้หญิงที่ไม่เคยแต่งหน้า ก็เริ่มแต่ง ฉันใช้เวลาแต่งมันนานอยู่เหมือนกัน กว่าจะออกจากห้อง ฉันสำรวจตัวเองก่อนที่จะออกจากหน้องและแน่นอน ฉันไม่ลืมหยิบของขวัญไปรอก แต่ฉันจะแอบเขาไว้ เพราะกล้องมันค่อนข้างจะเล็ก ฉันเลยแอบเขาได้สบาย
มาร์คมองฉันด้วยสายตาแปลกมันทำให้ฉันรู้สึกตัวเองร้อนผ่าวไปทั้งตัว
แนน วันนี้แต่งตัวสวยดีนะ ฉันก้มหน้าซ่อนยิ้มก่อนจะเดินขึ้นรถ
งานเลี้ยงจัดไปแบบง่ายๆมีการเต้นรำกันบ้าง เนื่องจากฉันเต้นไม่เป็นเลยต้องนั่งดูเขาเต้นกัน มาร์คไม่เต้นตอนแรกเขาก็ชวนฉันอยู่หรอก แต่ฉันเต้นไม่เป็นนี่นา สักพักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหามาร์ค พูดคุยดะไรกันอยู่สักพักก็จูงมิอกันออกไปกลางฟรอ
ฉันดูสองคนนั้นเต้นกันตาละห้อย ยิ่งภาพที่ผู้หญิงคนนั้นซบอกของมาร์คมันทำให้ฉันทนไม่ได้ ฉํนลุกขึ้นและวิ่งไปเข้าห้องน้ำ อุดอู้อยู่ในนั้นนานพอควร ฉันล้างมือและเดินออกจากห้องน้ำ ไฟทางค่อนข้างจะสรัวและมืดมาก แต่มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันหยุดเดินแล้วเหลียวหันไปมองตรงมุมผนัง
ฉันช็อคน้ำตาไหลพราก มาร์คจูบกับผู้หญิงคนนั้น!!! เขาจูบเธอ...มันปวดในอกราวกับว่าหัวใจถูกบีบคั้นจนเละฉันทำใจไม่เลยเลยวิ่งออกจากร้านก่อนที่จะโบกแท็กซี่กลับบ้าน โชคดีที่ไม่มีใครอยู่เพราะพ่อกับแม่ไปเยี่ยมปู่กับย่า อีกสองวันถึงจะกลับ ฉันวิ่งตรงเข้าห้องไปนั่งร้องไห้ กล่องของขวัญที่ฉันล้วงมันออกมาจากกระเป๋าถูกปาทิ้งอย่างไม่ใยดี
ให้ตายสิ...ทำไม...ทำไมนะ เพราะอะไร ก้แค่คนรู้จักไม่ใช่เหรอ...ไม่เห็นต้องใสใจอะไรเลยนี่...ก็แค่เขาจูบกัน...ก็แค่นั้น....ฮือ.....ทำไม! ทำไม!!!
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน...ความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิม....
ก็แค่น้องสาว....ก็แค่คนรู้จัก.....
ก็แค่...พี่ชาย....ก็แค่คนที่แอบรัก.....
ไม่เคยมีสักครั้ง...ที่ตัวของฉันจะอยู่ในสายตา
ไม่มีสักครั้ง...ทำไม...พระเจ้าถึงไม่ให้โอกาศแบบนั้นกับฉันบ้าง....ทำไมคะ....พระองค์...เพราะอะไร....
30 กันยายน 2549 00:20 น.
สายลมกับหญิงสาว
แด่ คนที่ฉันรัก
ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้ที่เขียนขึ้นมานี้ เธอจะได้อ่านรึเปล่า แต่เราก็หวังไว้ลึกๆว่าสักวันหนึ่งมันคงได้ปรากฎแก่สายตาของเธอเอง ไม่ว่าจะเป็นทางไหนก็ตาม สิ่งที่เราอยากจะบอกคือความรู้สึกที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดเราแค่ไหนก็ตาม เรายังคงรักเธอเสมอไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่นไหน ตอนนี้เรากำลังฟังเพลงอยู่ เพราะดีความหมายก็ดีด้วย เพลง เธอไม่เคยรู้ ของต่อ เราก็คิดว่ามันก็ดีนะเพราะมันตรงกับความรู้สึกของเรา ถึงแม้ว่าเรากับเธอจะเลิกติดต่อกันไปแล้ว แต่เราก็ยังรักเธอเหมือนเดิม มันตัดยากนะ ความรู้สึกของเพื่อนที่มีให้เพื่อนน่ะ ตัดยากเหลือเกินยากสะจนเราทำใจไม่ได้ เรายอมรับว่าเราไม่ใช่คนที่ดีนัก แต่เราก็อยากเป็นคนที่ดีในสายตาเธอ
รู้รึเปล่าตั้งแต่เลิกคบกันไปเราไม่เคยไม่มีวันไหนที่ไม่รู้สึกว่ามันไม่ดีเลย และวันนี้บังเอิญคุยกับเพื่อนอีกคนน่ะ เขามาถามเรื่องระหว่างเรากับเธอ รู้รึเปล่ามันทำให้น้ำตาของเราจะไหลออกมา เรางี้นั่งเช็ดน้ำตาไปเถอะ เราไม่รู้นะว่าสิ่งที่เพื่อนบอกเรามันจะจริงรึเปล่า เรื่องที่เธออยากจะคืนดีกับเรา ถ้ามันเป็นจริงก็ดีสิเนอะ แต่ความรู้สึกของเราน่ะมัน....จะว่าไงดีละ ไม่ใช่ว่าไม่ดีใจนะแต่ เรารู้สึกว่าเรามันน่ารังเกลียดเหลือเกิน ตัวเราเองมันเหมือนนางมารร้ายยังไงก็ไม่รู้ รู้สึว่าไม่ค่อยจะคู่ควรกับเธอสักเท่าไรนัก ทุกครั้งที่เจอ ทุกครั้งที่เธอหลบหน้า ไม่พูดด้วย มันเจ็บลึกลงไปกลางใจเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เราอยากบอกว่าเรารักเธอมาก รักมากจริงๆ รักมากกว่าใครๆด้วย และอยากบอกว่า เราไม่เคยเสียดายเวลาที่เราคบกันมาสักนิด เราคิดว่ามันเป็นช่วงที่เรามีความสุขมากที่สุด เธอเป็นคนดี ดีมาก .....
สุดท้ายนี้...สิ่งที่อยากจะบอก
คำพูดในคืนนั้น เป็นเรื่องจริง ออกมาจากความรู้สึกจริงๆของเรา
คือเรา....รักเธอ...มาก....เธอเป็นเพื่อนที่เรารักมาก แม้ว่าเธอจะเกลียดเราแล้วก็ตาม.
ก็เคยรักเธอและยังรักอยู่
แต่ดูเหมือนเธอไม่เคยสนใจ
อาจเป็นเพราะเราต่างกันมากมาย
เลยทำให้เราไม่อาจร่วมทาง
*** ยังจดจำเธอในทุกวันเวลาที่ผ่านมา ยังคงคิดถึงเธอ
แม้วันคือจะเปลี่ยนแปลงไปเพียงใด
ภาพเธอนั่นไม่อาจลบเลือน
แต่เธอไม่เคยรู้ เธอไม่เคยรู้
ว่าในใจฉันมันมีแต่เธอ ในใจฉันมันมีแต่เธอ
** แต่เธอไม่เคยรู้ เธอไม่เคยรู้
ว่าในใจฉันมันมีแต่เธอ ในใจฉันมันมีแต่เธอ ผู้เดียว
ก็ยังเสียดายที่เราไม่รักกัน
หากคืนและวันได้ผ่านคืนย้อนมา
จะบอกให้เธอ ให้ฌธอได้รู้ว่า มีฉันอยู่ตรงนี้ เธอได้ยินไหม
(เพลง เธอไม่เคยรู้ ของต่อ)
P.S อยากให้เธออ่านนะ เพราะเป็นความในใจของเรา เรารักเธฮจริงๆ เพื่อนสนิดของฉัน
22 กันยายน 2549 21:02 น.
สายลมกับหญิงสาว
ฉันรู้ค่ะว่าไม่สมควรที่จะเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้นมา แต่ก่อนอื่นฉันขอแสดงความยินดีด้วยนะคะสำหรับเรื่องของคุณกับเพื่อนของฉัน ที่ลงเอยกันได้สักที คุณรู้ตัวไหมคะว่าคุณเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีจริงๆ ผู้หญิงทุกคนในที่ทำงานพากันหลงไหลคุณแทบทุกคนเลย ใช่คะทุกคนไม่เว้นแม้แต่ตัวของฉันเองก็เถอะ แต่ก็อย่างว่า...คุณดูสูงส่งเสียเหลือเกิน จนคนอย่างฉันไม่กล้าใฝ่หาเลยล่ะ น่าแปลกเนอะทั้งๆที่คำพูดแบบนี้ส่วนใหญ่เข้าจะพูดเปรียบกับผู้ชาย แต่ฉันกลับเอามาเปรียบกับผู้หญิง ฉันนี่บ้าจัง...
ฉันรู้คะ และก็ไม่หวังให้คุณเก็บจดหมายฉบับนี้เอาไว้ ฉันไม่ต้องการให้คุณกับเพื่อนของฉันมีปันหากัน มันไม่สมควรเลย ถ้าคุณอ่านจบฉันก็ขอให้คุณฉีกมันรึเผามันทิ้งก็ได้นะคะ
คุณอาจจะแปลกใจก็ได้ที่เห็นผู้หญิงอย่างฉันเขียนจดหมายแบบนี้ให้คุณ เพราะโดยรูปการทั่วไปแล้วฉันไม่ใช่คนละเอียดอ่อนกับเรื่องพวกนี้นัก
แอมทั้งสวยน่ารักแล้วก็อ่อนหวานซึ่งผิดกับฉันหน้ามือเป็นหลังเท้าเลย (ขอโทษนะคะที่ใช่คำที่ไม่สุภาพ) จึงไม่แปลกที่คุณจะเลือกเธอ ยอมรับคะว่าฉันอิจฉาแอมมากแค่ไหนที่ได้เป็นแฟนของคุณ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยังไงซะเธอก็เป็นเพื่อนของฉัน
มาร์คคะคุณรู้มั้ยว่าฉันเริ่มรู้สึกว่าชอบคุณตั้งแต่ตอนไหน ก็...หลังจากคุณถูกย้ายมาคุมแผนกฉันได้ไม่นานนั่นแหละคะ นอกจากคุณรูปร่างหน้าดีแล้วยังนิสัยดี สุภาพ และมีอารมณ์ขัน มันทำให้ฉันรู้สึกชอบคุณมากๆเลย ถ้าคุณลองสังเกตสักนิดคุณจะรู้เลยคะว่าฉันพยายามเอาตัวเข้าไปยุ่งกับคุณแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน รึเรื่องอะไรก็ตาม ร่วมทั้งเรื่องของหัวใจด้วย
ฉันอยากจะบ้าแนะ รู้มั้ยคะตอนที่คุณมาขอร้องให้ฉันช่วยเชียร์คุณให้เพื่อนของฉันที ความจริงฉันเองก็ไม่อยากจะทำหรอกคะ แต่สีหน้าและท่าทางของคุณมันทำให้ฉันลำบาก ถึงจะอิจฉาแต่ก็รู้คะว่าฉันมันด้อยกว่าแอมจริงๆ ถึงแม้ตอนนี้ฉันยังเลิกที่จะรักคุณไม่ได้ แต่ฉันอยากบอกคุณว่า...ฉันไม่ได้มีเจตนาทำให้คุณทะเลากับเพื่อนฉัน เพราะฉะนั้นได้โปรด เผาจดหมายนี้ทิ้งนะคะ ถือว่าทำให้ฉันสักครั้ง
สุดท้ายนี้ขอให้คุณกับแอมมีความสุขนะคะ แล้วถ้ามีข่าวดีเมื่อไรมาบอกฉันด้วย ถึงแม้จะเจ็บปวดแต่ฉันก็เชื่อคะว่า...ฉันต้องลืมคุณได้ในสักวัน
รักคุณเสมอ (ถึงแม้คุณจะไม่รักฉันก็ตาม)
บี
28 มกราคม 2549 19:37 น.
สายลมกับหญิงสาว
ทุกอย่างมันช่างไวเสียเหลือเกิน...ตั้งแต่ตอนที่ฉันกับเธอขาดกันรู้มั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง ทรมานแค่ไหนที่ต้องบอกเลิกเธอ
ทุกๆอย่างที่เธอทำให้ฉัน ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอทำมันเพื่ออะไร เธอหลอกฉัน
หลอกว่ารัก...หลอกว่ามีความรู้สึกดีๆให้...ทั้งที่ความจริงเธอไม่ได้รักฉันเลย ฉันเองก็ไม่รู้ว่ายอมให้เธอหลอกแล้วหลอกอีกได้ยังไง ทั้งๆที่ควรจะรู้ได้แล้วว่าเธอมันไม่เคยรักใครจริง
ตอนที่เราสองคนคบกันนั้น ฉันอยากรู้ว่าเธอคิดยังไง รักฉันมั้ยรึว่าคบเพื่อ...แก้เซ็ง เธอบอกฉันทุกครั้งว่ารัก กอดฉันทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน เธอทำให้ฉันมั่นใจว่าเธอรักฉันจริง แต่นี่อะไร จู่ๆเธอก็มาบอกว่าเธอชอบคนอื่น มาพูดให้ฉันฟัง มาขอให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอ....
หัวใจเธอทำด้วยอะไร รู้รึเปล่าเธอทำฉันทรมานแค่ไหน เธอทำให้ฉันเกือบครั่งทุกครั้งที่เห็นเธอ
แต่ก็นะ คนอย่างเธอมันเห็นแก่ตัว คบกันมานานก็พึ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเธอมัน ระ-ยำ แค่ไหน ฉันไม่ได้พูดเพราะโกรธรึโมโหที่เธอทำร้ายฉันแต่นี้คือความจริง
ความจริงที่เธอพยายามสร้างหน้ากากขึ้นมาปกปิด ให้ตายเถอะ เธอทำได้ยังไง คนที่มารักมาชอบเธอ เธอก็แกล้งให้ความหวังเขา แล้วก็ไปบอกเขาว่าเธอไม่ได้รักเขา เธอล้อเล่น อยากรู้จริงๆ เธอเคยรักใครจริงบ้างมั้ย รึว่าคิดว่าตัวเองดีเลิศเลอ จะบอกเอาไว้ให้ ไม่ใช่ว่าสอน ฉันเองก็รู้ตัวว่าฉันมัน แพศ ยา แต่ก็อย่างว่านั่นแหละ ฉันก็คง ระ ยำ น้อยกว่าเธอ เธอมันจิตใจโสโครก! ทำร้ายคนที่เขารักเธอไปทั่ว ! ขอบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย ว่าถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ ก็อย่าหวังว่าจะเจอใครจริงใจต่อด้วย เวรกรรมน่ะมันมีจริง อยากให้รู้ไว้ ถ้าเธอมาเจอบทความนี้ ก็ขอให้รู้ไว้ด้วยว่า ฉันเขียนให้เธอเอง
ปล. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ประสบโดยผู้แต่งเอง
หน้าส่วนตัว
1277
