24 พฤษภาคม 2550 16:21 น.
สายน้ำแห่งรัก
เก็บความทรงจำครั้งก่อน
วางไว้ใต้หมอนใบสวย
ใส่กล่องผูกโบว์อีกด้วย
สีสวยขาวสดงดงาม
เพียงหวังเมื่อยามหลับตา
นิทราหลับไปใจวาบหวาม
ฝันถึงสุดที่รักอยู่ทุกยาม
ฝันถึงใบหน้างามยามยิ้มพราว
รอยยิ้มพิมจิตที่คิดถึง
คนซึ่งจากไปปลายหน้าหนาว
คนซึ่งรักแม้นวันไร้จันทร์ดาว
คนซึ่งครองใจเราตราบวันตาย
ยอดรักคนดีหญิงที่รัก
ใยเจ้าไม่ทายทัก-หนีหาย
นี่ก็ย่างเข้าวันสายฝนปราย
เหตุไฉนใจเจ้าดำทำพี่ลง
24 พฤษภาคม 2550 15:09 น.
สายน้ำแห่งรัก
ตอบตัวเองได้แล้วแก้วใจจ๋า
วันนี้ฉันรู้แล้วว่าต้องทำไฉน
แม้รักแล้วไม่ได้อยู่เคียงคู่กาย
ก็จะขอเก็บรักไว้ให้เพียงเธอ
เพราะรักมากรักนะจะบอกไว้......
หากยังคงหายใจยังรักเสมอ.........
ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยไปใจละเมอ
ดึก-ดึกยังแอบเพ้อถึงดวงใจ........
หากจะรักรักนั้นต้องทั้งหมด
เกียรติยศหรือชีวิตปลิดให้ได้
ถึงแผ่นดินมหาศาลค่าปานใด
จะวางไว้ในอุ้งหัตถ์รักนิรันดร์
....ไม่มีเธอก็จะไม่เผลอไปมีใคร....
23 พฤษภาคม 2550 15:10 น.
สายน้ำแห่งรัก
คนรัก....
คือคนที่เราอยากฝันถึงยามหลับตา
คือคนที่อยู่ในทุกห้วงความรู้สึก....
คือคนที่เราอยากลืมตาขึ้นมาเห็นเป็นคนแรก
คือคุณที่เราอยากจุมพิตเบา-เบาและบอกรัก
คือคนที่เราอยากนั่งดูหนังรักด้วยแล้วโอบกอดยามหนังซึ้งสุดขีด
คือคนที่เราอยากใช้ชีวิตด้วยตราบลมหายใจสุดท้ายของชีวิต
คือคนที่เราห่วงแสนห่วงและหวงแสนหวง
คือคนที่เรารับรู้ได้ถึงความอบอุ่นแห่งหัวใจแม้อยู่ห่างกันแสนไกล
คือคนที่เมื่อเลิกลากันแล้วทำให้เรารู้สึกเจ็บแทบขาดใจ
คือคนที่เราจดจำไปตลอดชีวิตถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วจะไม่ได้อยู่ร่วมชีวิตกัน
และคนรักของฉันนั้น..แน่นอน..คือเธอนั่นเอง...ยอดรักของฉัน.คนรักของฉัน
23 พฤษภาคม 2550 13:57 น.
สายน้ำแห่งรัก
ถามหัวใจสักกี่ครั้งยังรักน้อง
อยากปกป้องโอบกอดยอดยาหยี
มอบความรักความห่วงใยหมดใจพี่
ให้คนดีสุดที่รักนักแต่งกลอน........
ฉันบอกเลิกเธอไปใช่ไม่รัก
ฉันตระหนักในความจริงสิ่งคนสอน
ว่ารักแท้ใช่จักอยู่นิรันดร......
แม้นอ้อนวอนเท่าไหร่ไม่มีทาง
คงทำได้เพียงเฝ้ารักตระหนักจิต
แม้รู้ดีสิ่งที่คิดไม่สมหวัง.........
เพียงขอเก็บเธอไว้ในภวังค์
ส่วนสตางค์ที่ยืมไปไม่ทวงคืน
....แต่งไปแต่งมาไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้หว่า เอาเป็นว่าขำขำ แล้วกันน้า...
18 พฤษภาคม 2550 12:40 น.
สายน้ำแห่งรัก
รอยน้ำตาอาจจางลงไม่ง่าย เพราะหัวใจสลายไร้ความฝัน คนเคยรักเคยสัญญาว่านิรันดร์ ยังทิ้งกันไม่เหลือเยื่อเอื้อไมตรี
ไม่อยากให้เธอเป็นเงาเขาคนนั้น ฉันขอวันว่างๆห่างไกลก่อน จนแน่ใจว่าอดีตไม่ตามหลอน ฉันจะตามง้อง้อนวอนรักเธอ
เพียงเพราะเธอเคยผ่านอาการเศร้า รักที่ร้าวรานรอนถอนความฝัน เธอจึงปิดห้องใจไม่รักกัน ถึงแม้นฉันพยายามถามรักเธอ
ไม่เป็นไรหากใจยังไร้รัก เพียงแค่อยากบอกไว้ในทุกสิ่ง ว่าผู้ชายคนนี้มีรักจริง รักเสียยิ่งกว่าที่คิดปิดตนเอง
เธอไม่ผิดสักนิดไม่คิดรัก ฉันก็อยากบอกบ้างอย่างเปิดอก ฉันไม่ผิดที่คิดเพ้อละเมอพก ฉันไม่ผิดที่ตกห้วงรักเธอ
รักเพื่อลืมลืมเพื่อรักมากความต่าง เพียงเพื่อสร้างกำแพงแห่งรักหลอน เธอจึงคิดปิดใจไม่อาทร ฉันอ้อนวอนเธอยังกั้นไม่มั่นใจ
ที่ตรงนี่ดูเหมือนมีเธอคอยข้าง ยามอ้างว้างโดดเดี่ยวเหลียวมองหา ใครสักคนที่จักรักปักอุรา แต่ทว่าเธอเพียงลมมาห่มใจ
ให้อบอุ่นเกื้อหนุนกรุ่นไอรัก ให้ที่พักพิงใจไม่หน่ายแหนง แต่ความจริงเธอไซร้ใจระแวง กลัวรักแกล้งคิดคดกบฎลวง
คำว่า"คิดคดกบฎรัก" ที่เธอมักเอื้อนเอ่ยเคยกล่าวขาน สร้างความเจ็บเหน็บหนาวจนร้าวราน มันทำร้ายสายธารให้ปวดใจ
เพียงเพราะรักเคยร้าวเศร้าเหลือแสน เพียงเพราะแม้นหมายมาดแทบขาดจิต เพียงเพราะเขาฝากรอยไว้ในชีวิต เธอจึงคิดปิดใจไว้ใส่กุญแจ
......แค่เพียงอารมณ์ที่แสดงออก อาจไม่มีสัมผัส ไม่มีท่วงทำนองของอักขระ แต่มากด้วยท่วงทำนองของอารมณ์ ที่สื่อไปถึงใครคนหนึ่ง...
หน้าส่วนตัว
812
