เหนื่อยใหม?

สายน้ำสีเงิน

 
....................................................................................
  เหนื่อยเหลือเกิน...เหนื่อยใจ...ในที่นี้
เหนื่อยตรงที่...หัวใจ...ไช่ที่ไหน
ไม่ได้เหนื่อย...ที่กาย...แต่เหนื่อยใจ
ก็มันเหนื่อย...จะทำไงดี...หล่ะเนี่ย
                       จะไปหา...เพื่อนเที่ยว...มันไม่ว่าง
                    จะเดินไป...ตามทาง...จนอ่อนเปลี้ย
                    ฝนดันตก...ลงมาอีก...อารมณ์เสีย
                    ก็อ่อนเพลีย...งั้นก็นอน...ก็แล้วกัน
   นอนจนอน...ไม่ได้นอน...นอนไม่ได้
เพราะอะไร...เสียงดังมาก...เริ่มหุนหัน
ไอ้ข้างบ้าน...ตีฆ้อนตอก...พัลวัน
ก็พวกมัน...ดันมาซ่อม...ฝาประตู
                       อ่านหนังสือ...ก็อ่าน....ไม่รู้เรื่อง
                    อารมณ์เคือง...ขุ่นข้น...จนออกหู
                    ว่าจะดู...ทีวี...ไม่ได้ดู
                    ว่าจะอยู่...เฉยเฉย...ก็ไม่ทำ
จนสุดท้าย...ได้มานั่ง...เขียนกลอนเล่น
เขียนกลอนเป็น...เขียนไป...ให้มันขำ
เขียนไปมา...เขียนแล้ว...ก็คอยย้ำ
อารมณ์นำ...พาไป...ไร้จุดหมาย
                       พอเขียนจบ...สบายใจ...ไม่เหนื่อยยาก
                    ไม่ลำบาก...ไม่เป็นทุกข์...สุขก็ฉาย
                    รู้แบบนี้...เขียนนานแล้ว...คงสบาย
                    ก็ได้กลาย...เป็นบทกลอน...บทนี้เอย
.................................................................................................