12 สิงหาคม 2547 22:15 น.

คนธรรมดาโลกขี้เกียจจำ

เพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง
ที่ต้องพึ่งคคนอื่นอีกมาก
แต่ทุกคนกลับเดินตีจาก
และพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก
เพียงคนธรรมดาหนึ่งคน
เมื่ออับจนมากด้วยอุปสรรค
ต้องการบุคคลคนที่รัก
คอยปกปักรักษาด้วยหัวใจ
เพียงคนธรรมดาของโลก
เวลาโศกต้องการคนอยู่ไกล้ไกล้
ที่เมื่อทุกข์ต้องการคนคอยห่วงใย
เอาใจใส่ห่วงใยไกล้ไกล้กัน
เพียงคนธรรมดาธรรมดา
ม่ได้บ้าได้บอไม่สุขสันต์
ไม่ได้ทุกข์ได้โศกอยู่ทุกวัน
ไม่ได้ฝันได้เฟื่องตลอดไป
เพียงคนธรรมดาที่มีทุกข์
ปนกับสุขและเศร้าอยู่รำไร
เพียงต้องการคนหนึ่งอยู่ไกล้
ที่จริงใจจริงจังกับตัวเรา