29 ธันวาคม 2548 22:15 น.
สาบนรสิงห์
... หนี่งปีล่วงเลยกาลผ่านครบรอบ
จะขอมอบบทกลอนอักษรศิลป์
เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้ยลยิน
ใช้เป็นดินปูทางได้ก้าวเดิน
หนึ่งปีนี้ทำสิ่งใดลงไปบ้าง
สิ่งที่ดี สิ่งพลาดพลั้ง สิ่งห่างเหิน
สิ่งบกพร่อง อีกสิ่ง ที่ขาดเกิน
อย่ามองเมินสิ่งเก่าที่เราทำ
การกระทำทั้งหลายนำมาคิด
เพ่งพินิจสิ่งดีสิ่งเลิศล้ำ
สิ่งไม่ดีที่พลาดผิดก็จดจำ
เป็นบทเรียนชี้นำทางก้าวเดิน
สุดท้ายนี้ขอให้สิ่งที่ท่านเคารพ
ให้ท่านได้พานพบสิ่งที่หวัง
ให้ท่านมีสุข-ให้ท่านมีพลัง
ขอสุขสันต์สุขศรีทั้งปี เทอญ
ขออวยพรก่อนล่วงหน้า ข้าน้อยมิบังอาจสอนสั่ง เพียงแต่ฝากข้อคิดไว้
ให้ท่านทั้งหลายได้พิจารณา
18 ธันวาคม 2548 23:33 น.
สาบนรสิงห์
... ลมพาพัดพานความหนาว
จับจิตปวดร้าวเหงาหงอย
นั่งเหม่อนั้งเพ้อใจลอย
นั่งเปลี่ยวเศร้าสร้อยเดียวดาย
ลมหนาวพัดพาใจทุกข์
คิดถึงวันสุขใจหาย
ยังคิดถึงเธอไม่คลาย
นี่เป็นคำชายคนเดิม...
หน้าหนาว อากาศ ก็หนาว ขอทุกท่านสุขภาพดีไม่เจ็บไม่ไข้นะครับ
หนาวเนอะ...
6 ธันวาคม 2548 22:53 น.
สาบนรสิงห์
... ทุกวันเฝ้ารอเฝ้ารัก
ทุกวันเฝ้าถักทอสาย
สัมพันธ์สองเรามากมาย
วันนี้อาจพ่ายเวลา
เวลาตัวกร่อนความรัก
ถ้าไม่รู้จักไขว่หา
ความสุขมาเป็นพัสตรา
ป้องกันกายาสองเรา
เวลาพาให้ใจเบื่อ
เวลาเผื่อให้ใจเหงา
เวลานำพาใจเรา
มาถึงทางเศร้าจืดจาง
เพื่อไม่ให้ใจต้องเหงา
เพื่อไม่ให้เจ้าราร้าง
เพื่อไม่ให้รักจืดจาง
จึงทำทุกอย่างเพื่อเธอ ...