5 พฤศจิกายน 2548 17:26 น.
สาบนรสิงห์
... ฟากฟ้าไร้ดาวคืนมืดมิด
เหมือนกับจิตในคืนสุดแสนเหงา
เหมือนกับใจในวันไม่มีเรา
เหมือนกับข้าที่เฝ้ารอแต่เธอ
ใจดวงน้อยให้เจ้าไปทั้งหมด
ถ้าเจ้ายังจำจดไม่พลั้งเผลอ
ลืมคำมั่นสัญญาแรกพบเจอ
ปล่อยให้ข้าต้องเพ้อในสัญญา
หวังว่าเจ้าคงไม่ลืมคำที่ให้
หวังว่าเจ้าคงไม่ลืมคนห่วงหา
หวังว่าเจ้าคงไม่ลืมคนไกลตา
ที่รอวันเวลาได้พบเจอ...
3 พฤศจิกายน 2548 22:32 น.
สาบนรสิงห์
... ไม่โทรหาอย่าว่าไม่คิดถึง
ยังคำนึงถึงเธออยู่เสมอ
ถึงยังไงก็ยังไม่ลืมเธอ
ยังพร่ำเพ้อถึงเธอทุกค่ำคืน
อย่าน้อยใจไปเลยเจ้าคนดี
อย่าปล่อยให้ชีวีต้องขมขื่น
อย่าคิดมากให้ใจต้องกล้ำกลืน
พี่จะยืนเคียงเธอตลอดไป...