20 กุมภาพันธ์ 2548 13:45 น.
สานฝันตะวันเย็น
อยากจะขอห้ามจิตไม่คิดถึง
ไม่ขอซึ้งหัวใจนึกใฝ่หา
เพราะทุกวันฉันกินข้าวแกล้มน้ำตา
ไม่อร่อย อีกเย็นชา เข้าทุกวัน
เธอรักฉัน แต่ใจไป ใฝ่ใครอื่น
ให้ฉันนั้นหวานชื่นได้หรือนั่น
เขาขู่ฆ่าด้วยหึงหวง เข้าโรมรัน
ให้ฉันฝันให้พะวงอีกทำไม?
เธอเลิกรา กันไป ไม่เด็ดขาด
เขาแค้นเคือง อาฆาตฉันยกใหญ่
แล้วจะให้ฉันทนได้อย่างไร
ไม่เข้าใจ ...ให้มั่นใจ ...ในตัวเธอ
นี่คือคำสัญญา อีกสาบาน
ที่เป็นสื่อประสานกันเสมอ
ขอมั่นใจในรักฉันและเธอ
คำเสนออ้อนวอนจากหัวใจ
จะเอาไง กับหัวใจที่ปวดร้าว
เจ็บไข้ หนาว สั่นเทา เกินทนไหว
ตอบฉันที ใครหลอกกัน ...มันเจ็บใจ
รักที่ให้ฉันมีค่า กว่าเธอคิด
เห็นหญิงอื่นเขามาทวง เป็นเจ้าของ
บอกเลิกข้อง เกี่ยวกัน ฉันคนผิด
แต่เธอกลับบอกว่า...ไม่เคยชิด
หรือสนิทคุ้นเคย เกินเลยไป
อีกทั้งบอกจะไม่ทำ ฉันช้ำเรื่องนี้
รักที่มีจะทะนุถนอมเป็นไหนไหน
ด้วยฉันนี้มีค่า ดั่งดวงใจ
วันเวลาเปลี่ยนไปไม่เปลี่ยนแปร
เพราะยึดมั่นในคำ รักคำนี้
ฉันจึงมอบใจที่มีรักแท้
ให้เธอเก็บรักษา และดูแล
ด้วยเธอมีรักแก่ฉันไม่พลันพราย
ฉันทำผิด- ถูก อันใด ไม่เลิกรัก
เพราะมั่นใจ ใฝ่สลัก เกินคาดหมาย
ฉันมั่นใจในเธอไม่เสื่อมคลาย
เหมือนคนโง่ก็คล้ายคล้ายเธอเข้าใจ
ฉันจะทำอย่างไรล่ะที่นี้
กับปัญหาที่มีมันยิ่งใหญ่
มันคือหึง มันคือหวง บ่วงอันตราย
ฉันจะถอย หรือจะไปทำไงดี
เธอยังให้คำมั่นฉันแน่วแน่
ว่ารักแท้มีอุปสรรคหนักอย่างนี้
กว่าจะได้เธอมา ค่าทวี
แลกด้วยความตั้งใจที่ หอบรักมา
ฝ่ากำแพงประเพณีที่สูงชัน
ฝ่าเส้นทาง ด้วยบุกบั่นใจมาหา
จะไม่ยอมเสียเธอไป ,ใครเข้ามา
ด้วยรักที่ฉันใฝ่หา ตามมาเจอ
เธอให้ความหวังอีกครั้ง อย่างตั้งจิต
จะมอบใจถวายชีวิตแน่เสมอ
ด้วยรักมั่นที่ใจนี้ให้กับเธอ
ไม่ต้องเก้อ ใกล้หวัง ตั้งใจรอ
มาวันนี้ทุกเรื่องราว ก็เปลี่ยนผัน
ใจกับใจไม่ตรงกัน อีกแล้วหนอ
ใครอีกคน ที่เขา ตั้งตารอ
และอยากขอเธอคืนกลับ นับวันคืน
ฉันจะทำอย่างไรหนอ ในข้อนี้
ฉันควรหนี หรือสู้ต่อ รอวันชื่น
หรือสู้ไปแล้วเปล่าดาย ทนกล้ำกลืน
เขาเป็นอื่น ตัดไม่ขาด อนาถใจ
ไม่อยากให้ใครทุกข์ใจกับฉันแล้ว
ต่อให้รักดั่ง ดวงแก้ว...ก็จะไม่
จะขอเจ็บช้ำอีกที ให้สาใจ
รักที่ได้ไม่สมหวัง ตั้งใจรอ
*********************
ท้อแล้วหนอหัวใจท้อในรัก
จะขอพักเพื่อต่อรอชีพใหม่
ที่ใจเต็มส่วนเติมใครเพิ่มใจ
ในรักที่มีให้ ใครควรรู้
รักคนมีเจ้าของต้องทุกข์หนัก
เขาก็รัก เราก็รักไม่อดสู
แต่ที่มันกว่านั้นจงตรองดู
เราเป็นชู้ทางใจ มันไม่ดี
ทำไมเธอไม่บอกฉันตรงตรง
ปล่อยให้รักให้ใจหลงขนาดนี้
ฉันเจ็บนะ เจ็บที่ใจ ทุกข์ชีวี
ระทมเศร้าเพราะคนดี ที่ไว้ใจ
ฉันทำตัว หัวใจ ไม่ค่อยถูก
มันพันผูก กว่าจะลืม เธอไปได้
ทั้งที่เรา ก็เศร้า กันมากมาย
เรื่องเลวร้ายเมื่อไหร่จบกันเสียที
ถ้าเราหยุด กันวันนี้ ที่ไม่รัก
ด้วยจิต หักห้าม ก่อต่อใยที่
ความผูกพันจะเหลือไว้แต่ที่ดี
จะได้มีแต่สุข สนุกใจ
แต่มันไม่ได้ง่าย อย่างที่คิด
รักมันเหมือนยาพิษ ฤทธิ์เกินหมาย
คนลิ้มรสแห่งรักอาจถึงตาย
ถ้าสิ่งที่ควรได้...คือ หลอกลวง
ฉันติดบ่วงพิษรัก อักเสบจิต
ยิ่งยาพิษแผ่ซ่าน นึกหึงหวง
เพราะเรารัก เราถนอมดั่งใจดวง
ขออย่าลวงให้ฉันนั้นตายใจ
ด้วยความรักที่ฉันมี นี้เรียกรัก
และมีความหมายนัก สะอาดใส
ไม่หม่นหมอง ประหนึ่ง ดั่งเจียระไน
ที่มากไว้ด้วยค่าน่าภิรมย์
อย่าทำลาย ให้เป็นเช่นแล้วมา
เพราะรักนี้ที่เย็นชา มีรสขม
ไม่เคยเลย จะคิดต้องอารมณ์
หรือชื่นชมในรสรัก ได้สมใจ
ฉันไม่อยากอกหักซ้ำหลายครั้ง
เพราะผิดหวัง ครั้งนี้ มันยิ่งใหญ่
หาทางแก้ สักที ...ทำอย่างไร
ตอบหัวใจให้ชื่นใจ ช่วยไขความ
ถ้าต้องใจในรักจักบอกว่า
ฉันรักเธอยิ่งกว่า ...ไร้คำถาม
ไม่ต้องมีแม้แต่คำนิยาม
ที่หลอกหลอนติดตาม ...รักคืออะไร?
วันนี้ ฉันเหนื่อยหัวใจ ใหม่อีกหน
เจ็บกับที่ต้องทน ทำหน้าใส
หลอกตัวเอง ทำยิ้มรื่นอยู่ได้ไง
ทั้งที่ใจ หมองเศร้า ร้าวทุกวัน
ถ้าเธอเข้าใจฉัน พลันรับรู้
ฉันคือผู้แสวงใจใช่ห่ำหั่น
ไม่อยากยื้อแย่งใครใครทั้งนั้น
ถ้าหากเจ็บ อยู่ที่ฉันรับไว้เอง
จะขอเจ็บอีกสักที ดีสักหน
ร้าวก็ทนเพื่อจะไม่ ใครข่มเหง
เรื่องที่เกิด ใช่เพราะจะหวั่นเกรง
เพราะฉันไม่ใช่นักเลง ทำร้ายใคร
เขาอยากได้ก็ให้ไปกับเขา
ทุกข์หรือเศร้า มันก็เกิดขึ้นครั้งใหม่
แล้วนี่ มันจะแปลกอะไร
ที่หัวใจ ต้องสั่นไหว ในบางคราว
ถ้าเราไม่รู้จักกันในวันนั้น
เราคงไม่รักกันวันคืนหนาว
แทนที่จะอุ่นไอรักนั่งนับดาว
ก็ปวดร้าว คือผลที่ คืนกลับมา
20 กุมภาพันธ์ 2548 13:42 น.
สานฝันตะวันเย็น
ทุกทุกวันพาดหัวข่าว ...ออกมาว่า
คนถูกฆ่าเป็นศพเกลื่อน เพื่อนเราหนอ
เพราะอะไร? ทำไม? ไม่รู้พอ
ต่างชาติพันธ์ หรือ อยากก่อวิกฤตใด
ความรุนแรง มารุมเร้า เศร้าใจนัก
ยิ่งแน่นหนัก สุมทรวง เฝ้าสงสัย
ฆ่ากันตาย ด้วยเหตุผล ...มีกลใด
ทำไมไม่ สร้างชาติไทยให้เจริญ
สงสารเด็กตาดำดำร้องเรียกแม่
สงสารคนเฒ่าแก่ ระหกระเหิน
สงสารคนหนุ่มสาวเขาเผชิญ
สงสารเกิน สงสาร การเป็นคน
หยุด !เสียเถิดการฆ่าล้าง ช่างโหดร้าย
หยุดได้ไหม ความคลั่งบ้า น่าสับสน
หยุดเสียเถิด จงกลับตัว จงกลับตน
ให้เมืองไทย น่ายล พ้นพิษภัย
เราทุกคน มีชาติ ศาสน์ กษัตริย์
เป็นที่มัด ยึดเหนี่ยว หายสงสัย
ภูมิใจเถิดที่เกิดมาเป็นคนไทย
รักกันไว้ อย่าให้ใครมาทำลาย
24 สิงหาคม 2547 21:58 น.
สานฝันตะวันเย็น
15 วัน ฉันรอวันเธอกลับมา
ประพันธ์โดย : พันธุ์ทิพย์ ทิพย์กองลาศ
กลุ่มวรรณกรรมรวงข้าว
14 สิงหาคม 2547
วันไปส่ง ใจห่วงหา อาวรณ์นัก
จากคนรัก 15 วันไม่หวั่นไหว
เธอไปทำหน้าที่ไกลแสนไกล
ฉันส่งใจ หอบมาหา ฝ่าคลื่นทะเล
เธออยู่ฐานเอราวัณ,น้ำมันดิบ
อยู่ไกลลิบแต่หัวใจไม่ไขว้เขว
กลางคลื่นลม ถ่าโถม ทาง one way
เธอจำเจบ้างไหมในบางเวลา
15 วัน ตรงกลางเดือนเหมือน 1 ปี
จากกันที่สนามบินถิ่นสงขลา
รอวันที่เธอกลับนับเวลา
ต้นเดือนหน้า จะมา รอรับเธอ
20.56-21.01
24 สิงหาคม 2547 21:54 น.
สานฝันตะวันเย็น
เมื่อฉันเป็นนักเขียน...เธอเป็นนักอ่าน
ประพันธ์โดย : พันธุ์ทิพย์ ทิพย์กองลาศ
กลุ่มวรรณกรรมรวงข้าว
10 สิงหาคม 2547
เมื่อฉันเป็นนักเขียนเพียรฝึกฝน
ไม่ว่าหนทางยาวไกล...วันข้างหน้า
จะต้องแลกด้วยอะไรในบางเวลา
ก็ฟันฝ่าก้าวไปใจอดทน
ฉันเก็บประสบการณ์ งานฉันรัก
บันทึกหนัก จากหัวใจให้ดอกผล
คืออักษรกลอนกานท์ที่น่ายล
ไร้ตัวตน คนเช่นฉัน ฝันอะไร
เมื่อเธอเป็นนักอ่านงานของฉัน
จงรับรู้ว่ามันมีความหมาย
ฉันเขียนจากหัวใจที่เปล่าดาย
ไม่มีจุดมุ่งหมายบางบทตอน
ขอเธออ่านให้เข้าใจถึงชีวิต
จากดวงจิต ฝากมิ่งมิตร เป็นอุทาหรณ์
ให้รู้นะ...ฉันอ่อนไหวในบทกลอน
จากบันทึกพร่ำสอนวอนจงฟัง
เมื่อฉันเป็นนักเขียนค่อยเรียนรู้
ผิดเป็นครู ตามเขาสอนตามเขาสั่ง
ถ้าเธอเป็นนักอ่าน...ต้องเสียตังค์
เพื่อรับรู้รับฟังในบทกวี
20.30 20.41
24 สิงหาคม 2547 21:48 น.
สานฝันตะวันเย็น
เธอมาหา
ประพันธ์โดย : พันธุ์ทิพย์ ทิพย์กองลาศ
กลุ่มวรรณกรรมรวงข้าว
2 สิงหาคม 2547
เธอมาหา เธอมาตาม ความคิดถึง
ซ่อนรู้สึกลึกซึ้งมาถึงนี่
ฉันรู้ค่าในสิ่งที่เธอมี
ฉันรู้ดีเธอมีใจให้กับฉัน
ไม่อยากให้เสียน้ำตาอาบสองแก้ม
อยากให้เธอยิ้มแย้มแลสุขสันต์
ฉันรู้ความรู้สึกความผูกพัน
เธอเป็นตัวของเธอนั้นที่เธอเป็น
ฉันรักเธอ...เพราะเป็น...เช่นเธอนี้
เข้มแข็งเถอะคนดีให้ฉันเห็น
ยังไม่มีอะไรเกิด...จงใจเย็น
หากเธอพร้อมที่จะเป็นคู่ชีวิต
21.15 21.19
หน้าส่วนตัว
1000
