อำนาจ รัก ผม

สันโศก

ชะตาชีวิต ที่ถุกกำหนด ในเส้นทางเดิน เส้นทางที่ก้าวย่าง ถ้าวันนั้นรู้ว่าการ
เดินทางจะหอบหิ้ว กอบโกยเอาความรัก ความอบอุ่นที่จะไม่มีวันได้อีกแล้ว
ในวันนี้  ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า จะเดินจากมาหรือเปล่า  แม้กระทั่งตอนนี้ คำถามที่
ให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ ยังแวะเวียนมาเยือน อยู่เป็นนิจ เสียใจลึกๆ เจ็บใจตัวเองที่
ทอดทิ้ง คนที่รักมา  ไม่มีกำแพงก็ประหนึ่งมีกำแพงกั้น ณ วินาทีนี้ก็ 12ปีที่จากมา 
ไม่เคยแม้แต่จะกลับไปดูดำดูดี  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ตอนจากมานำตาเอ่อท่วมไปหมด  ประโยคที่เจ็บที่สุด ที่ได้ฟัง ร้าวไปถึงจิตใต้สำนึก  ประโยคนั้นคือ 
สำนึกในบ้านเกิด   แม้ตอนนี้ยังเชื่อว่า อำนาจฯ ยังให้อภัยคนที่ไม่สำนึกในที่เกิดอย่างผม   บางคนเขาไม่กลับเพราะเบื่อความจน เบื่อความลำบาก แต่ผมไม่ใช่ 
เพราะปัจจุบันก็ไม่ได้สบายกว่ากันกับอำนาจฯ    ผมยังเชื่อว่าแม้วันนี้หรืออีก
5ปี10 ปียังเชื่อในรักที่อำนาจเจริญมีให้กับผม  ยังจะยังมีอยู่   ยังเชื่อว่าอำนาจฯจะ
รอคอยคำตอบ รอคอย การกลับไปขอผม  ว่าแต่ผมจะเลือกเวลาใหนที่เหมาะที่ควร 
หวังว่าคงไม่เป็นวันที่ผมลาจากโลกไป  ถึงวันนั้น ไม่แน่ใจแล้วล่ะว่าอำนาจ จะยังรักผม อยู่หรือเปล่า