24 กันยายน 2552 19:53 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
จะย้ายเลน จากซ้าย ไปขวา
ไฟจ้า ไม่ยอม มีไรไหม
มองหน้า ปากพึมพำ ทำไม
น้ำใจ ไม่มี บ้างเลย
คันขวา จะขอ เข้าก็เฉย
ตัวเคย ถ่วงช้า เวลาเสีย
คันซ้าย จะเข้า แสนเพลีย
อ่อนละเหี่ย แย่งกัน ทำไม
เชียร์มวย ก็พากษ์ เข้าไป
ทำไม ไม่ทำ อย่างว่า
พลาดพลั้ง น๊อคลงไป ต้องล้างตา
นี่หนา ไม่เชื่อ ฉันเอง
เชียร์บอล ก็ร้อง โฉงเฉง
เตะเอง รอบเดียว ก็ไม่ไหว
ฉลาดจัง นอกกระดาน ทำไม
ใยไม่ ลงลอง เล่นดู
ในโลกนี้ มีคน น่าอดสู
ชอบดู ชอบด่า เล่นไม่ไหว
เล่นเอง เล่นไม่เก่ง ไม่เป็นไร
ขอได้ ด่าเขา มันดี
13 กันยายน 2552 18:34 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
ยามยากแค้น จนเคือง เข็ญใจยาก
ต้องลำบาก ตรากตรำ ใจหวั่นไหว
ต้องคร่ำเคร่ง กัดฟัน ทนกันไป
ยากจิตใจ กระหน่ำทุกข์ จุกอกตรม
ในจิตใจ ต้องกระเทือน ทุกข์ขื่นขม
อกต้องตรม ตีหน้าชื่น รื่นให้เห็น
ไม่อยากให้ คนรอบข้าง รู้รำเค็ญ
ใจต้องเย็น อดทนไว้ ไปพลางๆ
แม้ว่ามอง ไม่เห็น ถนนทาง
เครียดจนจาง ชืดชา ไม่หวั่นไหว
ความทุกยาก ตรากตรำ ไม่เป็นไร
หากทนได้ เข้มแข็ง แกร่งกล้าเกิน
เมื่อไม่คิด ยามสุดทุกข์ น่าสรรเสริญ
จะเจริญ ขึ้นได้ หากทนไหว
นี่คือสิ่ง ที่จริงแท้ แน่แน่ใจ
มันจะคลาย คลายตัว มัวไปเอง
ที่เป็นทุกข์ ก็จะคลาย กลับกลายเฮง
ร้องฮัมเพลง เริ่มสุข ทุกข์กลับเห
ทุกอย่างที่ ทำไป กลับได้เฮ
ใจไม่เฉ จิตไม่ต่ำ ทำแต่ดี
อันความทุกข์ ความสุข ของคนนี้
มันก็มี เปลี่ยนกันเป็น เห็นเสมอ
เมื่อไม่ทุกข์ มันก็สุข เหมือนละเมอ
พอเผลอ ก็กลับไป ก็กลับมา
8 กันยายน 2552 07:46 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
มาร์คหัวเราะ แก้เก้อ เกาหัวหู
ดูดู๊ดู พลาดไปแล้ว หรือไฉน
อย่าโกรธเลย พี่แม้ว โปรดอภัย
เริ่มต้นใหม่ กันดีกว่า พาเจริญ
แม้วก็ยิ้ม แย้มออกได้ ใจขวยเขิน
น้องหยอกเอิน หยิกล้อหน่อย พอทนไหว
จับมือกัน สร้างชาติไทย รุ่งไปไกล
ประชาไทย สุขสรรค์ กันทั่วคน
เหลืองกับแดง แท้จริงก็คือประชาชน
ที่ทุกคนสละเวลามีค่ายิ่ง
เสียสละใจกล้าไม่ประวิง
นี่คือสิ่งดีดีที่ให้กัน
ลืมให้หมด ลืมให้สิ้น ทุกสิ่งสรรพ์
ร่วมใจกัน รู้รักษา สมานฉันท์
ยอมกันนิด ทนกันหน่อย ผ่อนใจกัน
เธอกับฉัน ใช่อื่นใกล ไทยทั้งมวล
7 กันยายน 2552 08:24 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
มาร์ค กับ แม้ว จับมือ แผ่นดินไหว
หุ้นไปไกล อนาคต ก็สดใส
ขับรถกัน แบ่งทางให้ ไม่เป็นไร
คุณได้ไป ผมได้ใจ ไปด้วยกัน
โกรธก็โง่ โมโหบ้า ช่างน่าขัน
ลองดูกัน แล้วสำนึก จะสดใส
ไม่เอาเปรียบ ไร้สาระ ให้อภัย
อยู่กันไป อยู่ร่วมกัน ฉันเพื่อนเกลอ
แม้ยศศักดิ์ อัครฐาน พักตร์เสนอ
ผ่านไปเออ หายสิ้น ถิ่นฐาน
อยู่พอดี กินพอดี ดีไปนาน
ไม่ล้างผลาญ แต่เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ไป
หากรอบข้าง สนุกสุด ดีไฉน
หน้าสดใส เอมอิ่ม เกษมศานต์
มีแต่มิตร อบอุ่น กรุ่นนานนาน
สุขสราญ แสนภิรมย์ บนแดนดิน
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
หน้าส่วนตัว
1839
