8 เมษายน 2548 15:52 น.
สองร่าง
ตอนนี้เธอ ทำอะไร ที่ไหนอยู่
อยากจะรู้ อยู่ดีไหม ใจพร่ำหา
คิดถึงเธอ เสมอใจ ในทุกเวลา
ยังพร่ำหา วาจารัก จากคนไกล
ตอนนี้เธอ ทำอะไร ที่ไหนเล่า
ทุกค่ำเช้า เฝ้าคำนึง ถึงบ้างไหม
อยากจะรู้ ใจของเธอ คิดอะไร
ยังคิดถึง กันใช่ไหม เธอคนดี
จะกี่วัน พันราตรี ที่พ้นผ่าน
ช่างยาวนาน นานนัก จักรู้ไหม
ทุกเวลา ราตรีกาล ที่ผ่านไป
เธอรู้ไหม ใจยังติด สถิตที่เธอ
อย่าห่วงนะ คนดี ยังรออยู่
ขอให้รู้ ใจทางนี้ มิหน่ายแหนง
ยังรออยู่ ยังรอเธอ อย่าคลางแคลง
รอด้วยรัก ที่ร้อนแรง โปรดแจ้งใจ
ถึงอยู่ไกลสุดขอบฟ้าคณานับ
ยังมันวัน ที่ได้กลับมา พบเห็น
คงไม่นานจะกลับมาเป็นดั่งเช่น
ที่เคยเป็น เคยครองคู่ อยู่เคียงกัน
ถึงวันนั้นวันที่เธอนั้นคืนกลับ
จะรอรับ ด้วยรักหวง ห่วงหนักหนา
ถึงวันนั้น วันที่เธอ กลับคืนมา
หยดน้ำตา ความคิดถึง จึงหมดไป........
8 เมษายน 2548 12:35 น.
สองร่าง
เคยคิดมั๊ย ตอนนั่งอยู่ใน ที่ทำงาน
ใคร ใคร ก็วาน ให้ทำ........นู่น นี่
เดี๋ยวบอกให้ทำอย่างงั้น.....อย่างงี้
เบื่อเต็มที มีแต่งาน ที่คน..วานให้ทำ......
จะไม่ทำได้มั๊ย ใครช่วยบอก
ก็งานมันออก จะเกินหน้าที่ ที่มีอยู่
ทำ ทำ ไป ทำผิด ใครช่วยดู.......(ไม่มี)
หัวหน้าก็รู้ แต่ก็ยังสั่งให้ทำ.......(เฮ้อ...!!!!)
เบื่อ เบื่อ เบื่อ..... เบื๊อ เบื่อ..... เบื่อ เบื่อ เบื่อ
มีทั้งเสือ ทั้งสิงห์ กระทิงซ่า
อีกทั้งพวกเพื่อนร่วมงานอันปากหมา
แถมทำหน้าทำตา วางท่าที
จะเป็นไงต่อไปใครจะสน
ในเมื่อทนมาได้ขนาดนี้.....(แล้ว)
คุณสั่งมา ผมทำไป ได้ทุกที.....(ก็ต้องทำอะ)
เป็นหน้าที่ ที่ต้องทำ ตามคำคุณ
ได้ครับพี่ ดีครับท่าน นั่นเป็นไง....(พวกดีแต่พูดแต่ไม่ทำไง)
รับมาได้ เอาแต่หน้า หาทำไม่
แล้วทีนี้ คนทำ งานนั้นใคร
ผลสุดท้ายใครทำ ผมทำเอง..(เซ็ง)
ปลงซะเถอะชีวิตก็เป็นอย่างงี้
ทำแล้วดี ทำไป อย่าไปสน
คนก็มี ร้อยสันดาน ล้านอารมณ์
อย่าไปถม อย่าไปจม งมกับมัน
ทำหน้าที่...ที่มี....ให้ดีที่สุด
และอย่าหยุด ทำไป ให้เต็มที่
ผลสุดท้าย คุณงามและความดี
ตกอยู่ที่ ตัวของเรา เท่านั้นพอ
เอาน่า ทำไปเถอะ
งานมีเยอะ ....เราก็ทำให้แยะ
ยังไงก็ต้องทำไปจนแก่
อย่าท้อแท้ เป็นหน้าที่ ที่ ต้องทำ......... (สาธุ......)
7 เมษายน 2548 18:16 น.
สองร่าง
คิดคำนึงถึงความหลังครั้งเคยรัก
เคยแน่นหนัก คึกคัก รักหวานซี้ง
คิดคำนึงถึงดวงหน้า คราคำนึง
คำคิดถึง ครางครวญ ไม่รวนเร
คร่ำครวญหา เวลาคราเคยรัก
ยากจะหักความขมขื่น ที่ขื่นขม
ร้องครางครวญ ครวญคร่ำร่ำระงม
กมลตรม ขรมรัก ยากหักใจ
คงเคยคิด คิดว่า จะลาจาก
คงเคยพราก รักใคร ไหน ไหน หนอ
คำคร่ำครวญ ครวญหา น้ำตาคลอ
คงไม่พอ ขอมีเธอไว้ข้างกาย
ครั้งเคยรัก คลอเคียง เพียงคำหวาน
คงไม่นาน คลายขมขื่น คืนความหลัง
ครองความรัก รักตัวเอง เพียงลำพัง
คอยความหวัง รักครั้งใหม่ ไม่เกินรอ......
7 เมษายน 2548 16:12 น.
สองร่าง
.....นั่งเหม่อลอย ปล่อยหัวใจ ให้ลอยล่อง
นั่งเหม่อมอง สองข้างทาง อย่างสับสน
จะมีไหม จะมีใคร ไหมสักคน
ที่สับสน วกวนใจ ใครบอกที
.....หยิบบุหรี่ จุดไฟ ปล่อยใจว่าง
มองดูควัน ลอยเป็นทาง ยังจุดหมาย
ไม่มีที่ สิ้นสุด หยุดที่ใด
มองตามไป ควันพลันหาย ไปกับตา
.....หากชีวิตของเราเป็นเช่นควันบุหรี่
คงไม่มีมีจุดหมาย ไร้ความฝัน
ยังไม่รู้ ทางข้างหน้า ที่ฝ่าฟัน
จะมีวันถึงจุดหมาย ที่ปลายทาง
.....ดับบุหรี่ นั่งที่เดิม เริ่มความคิด
เรามีสิทธ์ สรรค์สร้างฝัน อันสดใส
ทุก ทุกอย่าง เป็นไปได้ ด้วยแรงใจ
ก้าวต่อไป สร้างแรงใจ ให้ตัวเอง........
5 เมษายน 2548 18:36 น.
สองร่าง
ลมพริ้วลูบจูบผิวกายใจซาบซ่าน
คิดคำนึงถึงคำหวานเคยผ่านหู
แล้วตอนนี้ทำอะไรที่ไหนอยู่
อยากให้รู้ คิดถึงมาก มาจากใจ
ลมพัดซ้ำ ซ้ำที่เดิม เคลิ้มนึกถึง
คิดคำนึงถึงเธออยากเจอซ้ำ
อยากฟังคำพร่ำพรอด อ้อนออดกัน
รู้ไว้..แล้วกัน ในใจฉันยังมีเธอ
อยากบอกรัก รัก รัก รัก รัก รัก
สุดจะหักใจคิดถึง ซึ้งเสมอ
ไม่ว่าเธออยู่ไหนใจ ละเมอ
คิดถึงเธอ ทุกเวลา ทุกนาที......
แล้วตัวเธอ เป็นเช่นไร ใจอยากทราบ
เธอจะรับความรู้สึกกันได้ไหม
แค่ยังรู้ ว่ามีเธอก็อุ่นใจ
ไม่มีใคร แทนที่เธอ นะคนดี......
หน้าส่วนตัว
733
