17 พฤษภาคม 2553 10:29 น.
สล่าผิน
ร่วมสร้างสรรค์ฝันสร้างหนทางรัก
อยากได้นักนารีไม่มีคู่
มาร่วมงานสานรักภักดีดู
มาร่วมสู่เส้นรักทางพักใจ
อย่าอยู่เดียวเปลี่ยวกายชายขอร้อง
มาร่วมห้องแห่งภักดิ์รักกันไหม
หากอยู่เดียวเปลี่ยวจิตคิดมากไกล
ต่อนี้ไปให้เริ่มเติมรักกัน
อยู่อย่างรักปักจิตมิคิดห่าง
สองเราต่างสร้างจิตคิดสร้างฝัน
ถึงอยู่ไกลใจจิตคิดผูกพัน
ทางสวรรค์พลันเริ่มประเดิมมี
ขอให้น้องมองไปในใจจิต
เพ่งพินิจคิดดูรู้ถ่วนถี่
หากมีรักปักใจไว้จะดี
สมศักดิ์ศรีที่เกิดกำเนิดมา
ไม่จำเป็นเห็นกันทุกวันวี่
ขอให้มีใจรักภักดิ์ห่วงหา
ถึงกายต่างห่างกันนั้นไกลตา
แต่อุราผาสุกทุกวันคืน
ไม่ได้สนจนรวยสวยหรือไม่
เพียงสนใจใฝ่รักภักดีชื่น
เพียงปอง ครองรักไปให้ยั่งยืน
มีแปรอื่น ขื่นใจนั้นไม่เอา
ทางในฝันนั้นคงซื่อตรงนัก
เป็นทางรักปักใจไม่อับเฉา
เหมือนดั่งฟ้ารักจันทร์ไม่บรรเทา
เหมือนภูเขารักไม้ไม่เปลี่ยนแปลง
หากหญิงใดในล้ามาสมัคร
ร่วมทางรักจักไม่ให้กินแหนง
จะภักดีมีใจให้แก้มแดง
จะตกแต่งแรงรักด้วยภักดี
2 มีนาคม 2553 22:04 น.
สล่าผิน
โถน้องจ๋าลาบวชน่าอวดนัก
โถน้องรักหักใจ เลื่อมใสยิ่ง
ขอให้น้องครองใจอย่าไหวติง
ตั้งจิตนิ่ง แน่วแน่ อย่าแชเชือน
น้องบอกว่าลาก่อน ณ ตอนบวช
และจะกรวด น้ำให้ หาใครเหมือน
พี่อยู่หลัง ตั้งท่า น้องมาเยือน
หลังจากเคลื่อนจากชี ที่จบลง
ขอให้ชี มีใจ มิไหวหวั่น
ขอชีนั้น ได้บุญ คอยหนุ่นส่ง
ขอชีได้ วิชา ปัญญาทรง
ขอดำรง คงไว้ ในความดี
ก่อนชีไกล ได้ขอ อโหสิ
สิ่งควรติ มิงาม เคยหยามพี่
ก่อนเคยล่วง กล่าวไว้ในวจี
ก่อนเป็นชี มีขอ "อโหสิกรรม"
ไม่เคยคิดติดใจ ในคำพุด
ที่เคยหลุด ออกมา ว่าถลำ
คนเคยอยู่ คู่กัน นั้นประจำ
ย่อมมีคำ เถียงบ่น กร่นให้กัน
อย่าได้คิดติดใจ ในอดีต
ชีจงปิดห้องใจ อย่าไหวหวั่น
ปฎิบัติ รัดกุม สุขุมพลัน
ทุกทุกวัน สำรวม สวมศีลครอง
อยู่อาราม ห้ามใจ ในสิ่งผิด
จงเอาจิต ชิดตัว อย่ามัวหมอง
สิ่งดีชั่ว ย้ำนึกคอยตรึกตรอง
ขอให้น้องคล้องศีลอาจินต์ไป
อนุโม ทนา สาธุด้วย
เอาใจช่วย ให้ชี มีสดใส
จงก้าวย่าง ทางดี ที่จิตใจ
จงก้าวไกล แนวทาง อย่างเคยเป็น
15 กุมภาพันธ์ 2553 20:16 น.
สล่าผิน
ยามอยู่ไกล ใจหวน คร่ำครวญถึง
ใครคนหนึ่ง ซึ่งไกล ไปจากฉัน
ทั่งที่รัก ภักดี มีให้กัน
แต่เรานั้น ต้องห่าง ร้างแรมไกล
เพราะหน้าที่ มีไว้ ให้แตกต่าง
ทำให้ห่าง อย่างจิต คิดอยากไม่
ฉันต้องเรียน เพียรรู้ อยู่ต่อไป
และเธอได้ ทำงาน บ้านเมืองเธอ
หากย่นทาง ระหว่างเรา เข้าให้สั้น
เธอและฉัน นั้นไม่ ต้องได้เหม่อ
ทุกทุกวัน ฉันไป ให้พบเจอ
ไม่ต้องเพ้อ ครวญหา ว้าวุ่นทรวง
ที่รักจ๋า ครานี้ เรามีรัก
มีใจภักดิ์ ปักมั่น นั้นไม่ห่วง
หวั่นเวลา พาให้ ไร้คู่ควง
กลัวว่าดวง ใจเรา จะเหงาตรม
อธิฐาน วานขอ ต่อดินฟ้า
ช่วยนำพา รักให้ได้สุขสม
ให้เราสองครองรักภักดิ์รื่นรมย์
รักอย่าล่ม จมไปเมื่อไกลกัน
ขอฟ้าจง ส่งรัก ที่หนักอก
เอาไปตก อยู่ใน ใจเธอนั่น
จงรู้ไว้ ในภักดิ์ รักนิรันดร์
รักของฉัน มั่นคง ส่งให้มา
12 กุมภาพันธ์ 2553 20:27 น.
สล่าผิน
หากว่าเก็บเจ็บไว้ในใจจิต
หากไม่คิดปลิดเจ็บเก็บความหลัง
จะหมดสุขทุกข์ใจไปจีรัง
โปรดจงยั้งหยุดคิดปลิดเจ็บไป
เจ็บควรจบลบไปจากใจจิต
เพื่อชีวิตคิดสร้างหนทางใหม่
มัวแต่เก็บเจ็บจิตติดตามใจ
เราจะไม่จบเจ็บเก็บความตรม
ความเจ็บใจไกลห่าง คิดอย่างนี้
เราต้องมีอภัย ให้เหมาะสม
อโหสิ กรรมไป ไม่ฝังจม
กับอารมณ์ โมโหและโกรธา
หากเจ็บใจ ให้ร้อน นอนไม่หลับ
นอนขยับ กลับกาย หลากหลายท่า
เขาไม่รู้ เราโกรธ โทษเขานา
แต่เรามา เร่าร้อน นอนไม่ลง
10 กุมภาพันธ์ 2553 22:03 น.
สล่าผิน
นั่งคอยท่าสามีที่รักกลับ
เฝ้าคอยนับเวลาคอยท่าอยู่
มองถนนหนทางอย่างจ้องดู
เพราะไม่รู้ อยู่ไหนไยลับตา
ถึงเวลาสามีควรดีกลับ
ไยหายลับหลบลี้ที่ไหนหนา
ทำอาหาร อร่อยคอยพี่ยา
อยากให้มา ถึงบ้านทานร่วมกัน
น้องอาบน้ำ แล้วหนอ รอพี่กลับ
ตะวันลับไปนาน บ้านโศกศัลย์
ทุกทุกทีพี่ถึง ซึ่งหัววัน
หรือพี่นั้น มีเหตุหรือเภทภัย
เปิดหน้าต่างง้างดูอยู่คอยท่า
สอดส่องหาว่ารถนี้ คือพี่ไหม
แต่ผ่านแล้วผ่านอีกหลีกเลยไป
หาจะใช่รถพี่นี้สักคัน
อาหารเย็นไปแล้วแก้วตาน้อง
ใจพลอยจ้องร้องไห้ เพราะไหวหวั่น
จะกลับค่ำ ย้ำแล้วหนา โทรหากัน
น้องอดกลั้นใจไว้ไม่โทรตาม
เคยโทรตามพี่ยา ว่าอยู่ไหน
พี่กลับได้บอกมา ว่าอย่าถาม
พี่ไม่ชอบจู้จี้ มีวู่วาม
พี่เคยห้ามโทรหา ว่ารบกวน
หน้าส่วนตัว
1998
