4 เมษายน 2549 18:27 น.
สร้อยแสงแดง
เริ่มจะสอนหัวใจให้ยอมรับ
เริ่มขยับจิตใจให้รู้เห็น
ยังไม่สายเกินทีที่จะเป็น
แม้แสนเข็ญที่พลัดพรากจากกันไกล
วันนี้แล้วที่ใจไม่เคยสู้
ต้องมารู้ความจริงกริ่งเกรงไหม
ว่าต้องเลิกฝันหาเถอะนะใจ
ต้องฝึกให้ลืมเขาเฉาอารมณ์
ความทรงจำเก่าๆเฝ้าหลอกหลอน
ต้องหยุดย้อนวันเก่าเราสุขสม
ต้องหันหลังให้แน่แม้เศร้าตรม
ถึงขื่นขมระทมช้ำต้องทำใจ
ลืมอดีตที่กีดขวางทางภายหน้า
แล้วค่อยกล้าก้าวข้ามสายน้ำใหม่
ด้วยพรุ่งนี้ยังมีที่จะไป
ต้องเดินใหม่ก้าวไกลด้วยใจเรา
2 เมษายน 2549 23:55 น.
สร้อยแสงแดง
ไม่ออกเสียงหาใช่ไม่มีเสียง
เขาแค่เลี่ยงบาลีพรีเมียร์เอ๋ย
เขาอยากเห็นคุณธรรมท่านจังเลย
ยังมึนเฉยเฉไฉทำไขสือ
พรรคของท่านชนะใครไคร่ขอถาม
ชนะถ้อยคดีความงามหน้าหรือ
ชนะพวกไม่ออกเสียงเพียงครือครือ
มันเสียชื่ออับอายขายหน้านัก
แค่อยากเห็นคุณธรรมท่านทำนิ่ง
ไปประวิงสร้างปมให้สมศักดิ์
เลยยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหลายพัก
แล้วยักรักจะเป็น... น่าเห็นใจ
เขาอยากเป็น ก็ให้เป็น เป็นให้เข็ด
สร้างเงื่อนไขเด็ดๆ จะเข็ดไหม
อยากจะเป็น แช่งให้เป็น เห็นยังไง
เป็นมันทุกสมัย ........ ในโลกันต์