13 พฤษภาคม 2549 23:28 น.
สร้อยแสงแดง
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
เชื่อไหมว่าฉันเหงา ถึงจะเศร้าก็ยิ้มให้
เข้าใจหน่อยเป็นไร จะดีใจที่ได้เจอ
รู้ไหมว่าคิดถึง ปักใจตรึงอยู่เสมอ
รู้ไหมว่ารักเธอ รักเสมอไม่เปลี่ยนใจ
13 พฤษภาคม 2549 13:22 น.
สร้อยแสงแดง
อยากจะเด็ดดอกหญ้าในป่าโปร่ง
เอื้อมมือโหย่งจับก้านก็พาลหมอง
เพียงดอกหญ้าหม่นๆคนยังครอง
แค่หมายปองต้องช้ำระกำใจ
ก็แค่หวังอยู่เคียงเพียงดอกหญ้า
ยังถูกกีดกันท่าน่าสงสัย
ฤาว่าเราสิ้นคิดสิ้นจิตใจ
ฤาสิ้นความเป็นชายไปเสียแล้ว
เคยผูกมั่นสัญญาว่ารักกัน
เคยสร้างฝันเพ้อพร่ำรำพันแจ้ว
รอจนกลีบโรยราหามีแวว
ก็ยังแห้วถูกเขาเอาคืนกรง
นี่แค่เป็นดอกหญ้าราคาต่ำ
ยังระกำอดสูสู้ประสงค์
ถ้าเธอเป็นดอกฟ้าสง่าทรง
เราก็คงกลั้นใจตาย สบาย (ไปนานแล้ว) เชียว
4 เมษายน 2549 18:27 น.
สร้อยแสงแดง
เริ่มจะสอนหัวใจให้ยอมรับ
เริ่มขยับจิตใจให้รู้เห็น
ยังไม่สายเกินทีที่จะเป็น
แม้แสนเข็ญที่พลัดพรากจากกันไกล
วันนี้แล้วที่ใจไม่เคยสู้
ต้องมารู้ความจริงกริ่งเกรงไหม
ว่าต้องเลิกฝันหาเถอะนะใจ
ต้องฝึกให้ลืมเขาเฉาอารมณ์
ความทรงจำเก่าๆเฝ้าหลอกหลอน
ต้องหยุดย้อนวันเก่าเราสุขสม
ต้องหันหลังให้แน่แม้เศร้าตรม
ถึงขื่นขมระทมช้ำต้องทำใจ
ลืมอดีตที่กีดขวางทางภายหน้า
แล้วค่อยกล้าก้าวข้ามสายน้ำใหม่
ด้วยพรุ่งนี้ยังมีที่จะไป
ต้องเดินใหม่ก้าวไกลด้วยใจเรา
2 เมษายน 2549 23:55 น.
สร้อยแสงแดง
ไม่ออกเสียงหาใช่ไม่มีเสียง
เขาแค่เลี่ยงบาลีพรีเมียร์เอ๋ย
เขาอยากเห็นคุณธรรมท่านจังเลย
ยังมึนเฉยเฉไฉทำไขสือ
พรรคของท่านชนะใครไคร่ขอถาม
ชนะถ้อยคดีความงามหน้าหรือ
ชนะพวกไม่ออกเสียงเพียงครือครือ
มันเสียชื่ออับอายขายหน้านัก
แค่อยากเห็นคุณธรรมท่านทำนิ่ง
ไปประวิงสร้างปมให้สมศักดิ์
เลยยุ่งเหยิงวุ่นวายไปหลายพัก
แล้วยักรักจะเป็น... น่าเห็นใจ
เขาอยากเป็น ก็ให้เป็น เป็นให้เข็ด
สร้างเงื่อนไขเด็ดๆ จะเข็ดไหม
อยากจะเป็น แช่งให้เป็น เห็นยังไง
เป็นมันทุกสมัย ........ ในโลกันต์
22 มีนาคม 2549 17:32 น.
สร้อยแสงแดง
ถามว่าคิดถึงไหมไม่กล้าตอบ
ถามว่าชอบชอบไหมไม่กล้าเผย
ถามว่ารักรักไหมไม่กล้าเลย
ต้องแกล้งเฉยทำนิ่งไม่ติงกาย
แค่คิดถึงก็ไกล้ตายอยู่แล้ว
ถ้าเกิดชอบคงไม่แคล้วนอนใจหาย
ถ้าขืนรักคงกระอักอกมลาย
แค่ย่างกรายไกล้เธอก็เพ้อครวญ
หน้าส่วนตัว
878
