รักแรก

สมุดใจ

ตะวันลับขอบฟ้าดั่งฟ้าพราก
ใจไหววาบวิบวับดุจแรงหาย
ร่างคนเคยชิดเชยมิรู้คลาย
เดินจากสายคลองจักษุมิหวนคืน

ด้วยเราสองคล้องเกี่ยวในวันเก่า
คณาต่างรุมเร้ารักเริ่มฝืน
ยิ่งอยู่ยากมากนานพานกล้ำกลืน
วิเคราะห์คลื่นอารมณ์ที่บ่มปม

จากปัญหามองปัญหาหาสาเหตุ
สร้างขอบเขต รัก - ร้าง ฤาขื่นขม
ยิ่งนานวันสัมพันธ์ไม่ภิรมย์
เลยต้องข่ม ลาร้าง ทางแยกไกล

ก่อนกลับกลายสู่ศัตรูก่อนรู้สึก
ถลำลึกกว่าทันอารมณ์ไหว
ก่อนก้าวเกลียดอาฆาตจองเวรไป
ขอหยุดไว้เพื่อชีวิตที่ยาวยง

ถามหัวใจไว้ว่าเสียใจหรือ
แล้วมันคืออารมณ์ที่ยังหลง
หรือว่ารักยังติดมิปลดปลง
หรือว่าคงเสียดายกาลเวลา

คงต้องบอกว่าสุดท้ายใช่แท้แน่
แต่ไม่แพ้หัวใจที่ห่วงหา
ที่เสียไปถือว่าซื้อใจแกร่งมา
ให้รู้ว่าความสุขเป็นเช่นไร