ในกะลาที่มืดมิดสนิทนั้น
โลกของฉัน...แสนยิ่งใหญ่ กว้างไกลวิถี
ฉันลองลิ้ม ชิมรส บทกวี
ว่าท้องฟ้ากะลานี้...ช่างงดงาม
มองผ่านรูของกะลาที่ยิ่งใหญ่
ตามแสงดาวที่ห่างไกล-ตั้งคำถาม
ที่ฟ้านอกกะลานี้มีเขตคาม
ดาวยังคงวับวาม...อยู่เช่นไร?
เห็นฉันเห็น-ดาวดวงนี้มีเพียงหนึ่ง
แต่ใจยังคงดื้อดึงไม่หวั่นไหว
ฝันฉันฝัน-คล้ายฉันนี้อยู่ที่ไกล?
กะลาฉันนั้นกว้างใหญ่...กว่าทุกทุกวัน?
ฉันฝันเห็นล้านแสงดาววับวาวฟ้า
กะลานี้ช่างตื่นตากว่าที่ฝัน
ฉันเคยคิดว่าฉันไปติดในนั้น
ฉันสงสัย ในฟ้าของฉัน...ว่ามันไม่จริง...
ฉันยอมออกจากฟ้านี้ที่เป็นหนึ่ง
เพื่อเข้าถึงฟ้าที่ฝันอันงามยิ่ง
ยอมเป็นกบตัวน้อยน้อยคอยแอบอิง
ดีก