ลมเหนือล่องต้องไผ่เอนไหวลู่
ดั่งรับรู้แห่งกาลที่ผ่านผัน
ต่างพักกอรอปรับรับตะวัน
ยามหนาวสั่นหวั่นไหวไผ่ร้างกอ

กาลเวลาเคี่ยวกรำไผ่ลำเก่า
เคลือบผิวเงาแกร่งสุกไปทุกข้อ
ตัดลำตรงคงสดจรดตอ
หากคดงอข้อห่างดัดย่างไฟ

เมื่อสิ้นหนาวเข้าร้อนไผ่อ่อนล้า
ใบร่วงลาจากก้านรอกาลใหม่
บ้างแตกดอกออกช่อส่อความนัย
บอกวันวัยร่วงโรยจำร้างลา

ริ้วเมฆลมบ่มไอทอใยฝน
รินร่วงหล่นพรมไผ่ในแหล่งหล้า
ผืนดินนุ่มชุ่มอ่อนไผ่ชอนตา
ระบำป่าเริงร่ายสายฝนพรำ

มองกอไทยไหวหวั่นใจสั่นหนาว
เห็นกอร้าวแตกในต้นใบช้ำ
ทั้งคดงอเกินงานจักสานทำ
มิอาจค้ำคัดคานกับงานใด

เอาคดงอข้อห่างมาสร้างบ้าน
จะทนทานนานเนาสักเพีย