30 มกราคม 2550 23:40 น.
สนสามใบ
...ฉันเคยวอนอ้อนเธอจนเพ้อพร่ำ
ฉันเคยร่ำเรียกร้องน้องหนักหนา
แต่ตัวเธอก็ไปจนไกลตา
ไม่ระอาว่าฉันนั้นช้ำใจ
...เธอก็รู้ว่าฉันนั้นเศร้าโศก
วิปโยคดวงแดสักแค่ไหน
สุดเจ็บช้ำกล้ำกลืนสักเพียงใด
เหมือนมอดไหม้สู่นรกตกทั้งเป็น
...จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ฉันเจ็บ
ฉันค่อยเก็บความช้ำสุดลำเค็ญ
จนความช้ำกล้ำกลายคลายจนเย็น
ใจกระเซ็นก็หายกลายเป็นดี
...แต่ไฉนใยกลับมาหาฉันอีก
เธอเคยปลีกไกลตาหันหน้าหนี
เธอรู้ไหมใจฉันในวันนี้
ไม่ได้มีเยื่อใยเหลือให้เธอ
...จงกลับไปไกลตาลาให้พ้น
เพราะผู้คนแถวนี้ไม่มีเสนอ
และไม่มีหัวใจให้บำเรอ
ไม่มีใครอยากเจอเธอหลอกลวง
28 มกราคม 2550 10:06 น.
สนสามใบ
คนมันเหงาซึมเศร้านั่งหน้าหงอย
คนมันเหงานั่งใจลอยอยู่เดียวดาย
คนมันเหงาขาดคู่ชิดติดแนบกาย
คนมันเหงาใจสลายมาหลายปี
.......คนมันเหงาเพราะเราถูกเขาทิ้ง
.......คนมันเหงาเพราะทุกสิ่งสิ้นหมดศรี
.......คนมันเหงาเพราะใจเราถูกย่ำยี
.......คนมันเหงาเพราะคนดีหนีเราไกล
คนมันเหงาจึงหนีอยู่ที่พ้น
คนมันเหงาห่างผู้คนที่ขวักไขว่
คนมันเหงาแอบมารักษาใจ
คนมันเหงาอยากได้ใครเยียวยา
27 มกราคม 2550 14:00 น.
สนสามใบ
๐๐๐มองแสงทองส่องฟ้าลาลับล่วง
สุริยาเต็มดวงล่วงลับหาย
ความสว่างเริ่มสูญสิ้นมลาย
แสงกลับกลายจากสว่างต่างมืดมิด
๐๐๐นั่งมองฟ้าเดียวดายยามใกล้ค่ำ
แสงลอยต่ำลาลับดับสนิท
ยังเหลืออยู่เพียงห้วงแห่งความคิด
ที่ยังติดปีกถอยลอยล่องไป
๐๐๐ในยามนี้ตัวเราสุดเหงานัก
ห้วงแห่งรักดับดิ้นสิ้นจากใจ
รักถอยห่างร้างลาหนีมาไกล
เกินจะไขว่หรือคว้ามาเหมือนเดิม
๐๐๐ไม่เป็นไรใจเราที่เศร้าตรม
คงขื่นขมเท่านี้ไม่มีเพิ่ม
ไม่มีใครที่ไหนมาซ้ำเติม
อาจจะเริ่มต้นใหม่ในพรุ่งนี้…
29 ธันวาคม 2549 10:37 น.
สนสามใบ
๐๐๐ศุภวาระ.. ดิถี ..ขึ้นปีใหม่
ขออวยชัย..ปีหมูทอง..ปองสุขสม
ขออวยพร..ให้ทุกท่าน..นั้นภิรมย์
ไร้โศกตรม..จงสุขี..ปีหมูทอง
๐๐๐หวังได้เพชร..ให้ได้เพชร..เกร็ดประกาย
ได้ตามหมาย..ใจฝัน..อันหมายปอง
หวังได้เงิน..ให้ได้..เป็นก่ายกอง
หวังได้ทอง..ให้ได้..ไหลเทมา
๐๐๐ขอให้มี..สุขภาพ..ที่แข็งแรง
ร่างกายแกร่ง..อย่างหิน..ดุจดินผา
ขอกำจัด..โรคร้าย..ไปไกลตา
ขอชีวา..จงสุขี..ดีทั่วเอย
๐๐๐สนสามใบ๐๐๐
26 ธันวาคม 2549 00:04 น.
สนสามใบ
***แสนเจ็บช้ำระกำใจให้สุดโศก
อยากลาโลกเพราะกมลมีคนทำ
เป็นสาวสวยมาหักอกตกระกำ
เพราะถลำรักเขาเต็มเบ้าใจ
***อยากจะลืมแต่ใจให้ยิ่งเจ็บ
มันอักเสบเหลือล้นสุดทนไหว
คิดถึงเขาที่หนีเราไปแสนไกล
ทำยังไงก็ยังคิดติดชีวา
***คงต้องลาอุปสมบทลดความช้ำ
พึ่งพระธรรมเอามาปัดขัดอุรา
ให้ดวงใจที่เจ็บจำช้ำจนชา
กลับคืนมาจนอยู่ได้ในโลกนี้
***หากล้างหมดซึ้งในรสของพระธรรม
ไม่มีกรรมมาขวางทางฤดี
จะขอบวชจนชั่วนาทั้งตาปี
จนชีวีจะสลายตายจากกัน
หน้าส่วนตัว
913
