31 พฤษภาคม 2553 13:02 น.
ศุุภนาคราช
ชอบขี้โม้ โอ้อวด ปวดหัวบ่อย
ทำงานน้อย ลางานมาก ทุกฉากตอน
จะเรียนเล่น เป็นต้องอู้ ทำรู้นอน
เดี๋ยวไว้ก่อน สอนไม่จำ ทำเก่งจริง
ใครจะว่า หาสนใจ ไปปรับปรุง
ใช้ช่วย ก็บอกยุ่ง ไปทุกสิ่ง
ยืมเงิน ก็บอก ไม่มีจริงจริง
คบใคร แล้วก็ทิ้ง ไม่จริงใจ
ยิงกันเอง ฆ่ากันเอง นักเลงนัก
คนรู้จัก ก็ลักไก่ ให้เส้นใหญ่
ไม่รู้หน้า ก็โดนเบียด เฉียดกันไป
ชอบเอาใจ พวกพ้อง เห็นต้องกัน
เข้างานสาย ไม่ตรง คงเวลา
เดี๋ยวหยุดลา เป็นว่าเล่น เห็นสุขสรร
ต้องติดหนี้ หนีเขาล่า หาไม่ทัน
อ้างเงินมัน ได้น้อย คอยโชคอวย
บ้างถูไถ ไล่ถาม เฝ้าตามหา
เลขเด็ดเด็ด ต้องเสร็จข้า คนบ้าหวย
ไม่ทำงาน แต่นั่งฝัน ฉันจะรวย
แล้วบอกซวย หวยไม่ถูก ฉันถูกกิน
ทำวิงวอน อ้อนออด กอดแข้งขา
เจ้านายบ้า ถ้าเอาใจ ได้ทุกสิ่ง
ถึงเขาว่า แสร้งทำ ทรามจริงจริง
เจ้านายนิ่ง ก็ผมชอบ เออ..ขอบคุณ
ฉันก็ไทย เธอก็ไทย ใครผิดแน่
ฉันบอกแต่ เธอบอกต้อง คงข้องฉุน
มือขวาซ้าย ซัดใส่หน้า ไม่การุณ
นี่แหละทุน เบื้องต้น ของคนไทย
คิดตรองตรึก นึกไปว่า บางคราคราว
หากกลั่นกล่าว เล่าความ ตามนิสัย
โลกเห็นพ้อง ต้องว่า ประชาไทย
มีน้ำใจ ใสสะอาด ดั่งหยาดมณี...
มีคนเขาถามมาเลยจับมาใส่บทกลอนเสียหน่อย ^.^
คนไทยน่ารักทุกคนครับ
30 พฤษภาคม 2553 19:13 น.
ศุุภนาคราช
ยามเย็น เหว่ว้า น่าเศร้า
ที่เก่า เราเคย เดินเล่น
สองเรา เฝ้ามอง ยามเย็น
ไม่เห็น เช่นเดิม สองเรา
ให้ฉัน มีเธอ เสมอ
ให้เธอ มีฉัน เหมือนเก่า
วันนี้ ไม่มี แม้เงา
เปลี่ยวเปล่า เหงาใจ ใฝ่ปอง
มองจันทร์ เคลื่อนคล้อย ลอยขึ้น
ทนฝืน คืนวัน เราสอง
ไร้ท่วง ไร้เพลง ทำนอง
เราสอง มองจันทร์ ฝันไป
กลอนแปลก แตกต่าง ทางเดิม
กลอนเติม เต็มใจ หวั่นไหว
กลอนมิตร มิตรกลอน ปลอดภัย
กลอนไม่ ทิ้งห่าง หมางเมิน
บทกลอนนี้ มีคราบ น้ำตาเปื้อน
แม้เพื่อนเพื่อน มองดู อยู่ผิวเผิน
ตัวเราเศร้า ปวดร้าว เกินก้าวเดิน
เพราะห่างเหิน เกินคว้า รักมาครอง
กลอน ก้อน กรวด
30 พฤษภาคม 2553 13:04 น.
ศุุภนาคราช
อนาทร ร้อนใจ ใครทำเจ้า
ทุกข์เร่งเร้า ร้อนรน แทบหม่นหมอง
มิตรหมางเมิน เหินห่าง ต่างตรึกตรอง
ให้เจ้าต้อง รับกรรม ที่ทำเอง
กำลังใจ ให้เจ้า เท่าที่มี
น้ำใจนี้ พลีให้ ไม่ข่มเหง
จบเรื่องทุกข์ สุขเร้า เฝ้าบรรเลง
คงครื้นเครง เบ่งบาน สราญรมย์
29 พฤษภาคม 2553 23:20 น.
ศุุภนาคราช
ฉันวิ่งตาม ความรัก มานักแล้ว
กลับต้องแคล้ว คลาดเคลื่อน เลือนลับหาย
บ้างเร็วเร็ว บ้างเรื่อยเรื่อย เหนื่อยใจกาย
จะหาใคร มอบรัก ให้พักพิง...
23 พฤษภาคม 2553 01:02 น.
ศุุภนาคราช
ฉันเกิดมา ต่ำต้อย เหมือนด้อยค่า........วาสนา ข้ามีน้อย คอยฝันใฝ่
อีกเงินตรา จะหากิน แทบสิ้นใจ...........แต่มีได้ ต้องเผาชาติ เพราะขาดเงิน
สูเจ้าเอย เจ้าเกิด มาพรั่งพร้อม...........บารมี หนุนน้อม พร้อมสรรเสริญ
หนทางดี เจ้ามิใฝ่ จะใคร่เดิน..............เจ้ากลับเพลิน เดินทางชั่ว เพราะมัวเมา
รัตน โกสินทร์ของ ใครเจ้าเอ๋ย...........ไฉนเลย จึงเอ่ยสู้ กูจะเผา
ชาติบ้านเมือง เคยเฟื่องฟู คู่กับเรา.......เจ้าสั่งเผา เอาตีนคิด หรือจิตทราม...
สุภิญโญ / ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๕๓ / ๐.๔๕ นาฬิกา
ขอบคุณภาพจาก : taklong.com
หน้าส่วนตัว
2546
