20 พฤษภาคม 2553 13:31 น.
ศุุภนาคราช
แม้วันนี้ โดนหยาม ว่างามหน้า
แม้วันนี้ ถึงครา ดับสลาย
แม้วันนี้ ควันฝุ่น กรุ่นมิคลาย
แม้วันนี้ วอดวาย มลายชน
ก็จะไม่ ผันเปลี่ยน แปรทุกสิ่ง
ก็จะยัง คงนิ่ง ทุกเหตุผล
ก็จะมอง เมืองฟ้า ธาราดล
เหมือนอย่างเคย ผ่านพ้น แต่ต้นมา
เมืองสยาม เมืองยิ้ม เมืองแห่งปราชญ์
รักกษัตริย์ รักชาติ ศาสนา
บรรพบุรุษ ฉุดช้าง หอกขว้างปา
เจตน์จำนง บ่งว่า รักษาไทย
หลายร้อยปี นี้ผ่าน มานานเนิ่น
กาลเวลา พาเดิน เพลินสมัย
ผู้คนหยาบ คราบชั่ว ย้อมตัวใจ
บ้่างเปลี่ยนไป บ้างกู่กลับ บ้างลับลา
ทำให้ไทย ในสายตา ประชาโลก
ดุจสยาม วิปโยค โศกหนักหนา
จะให้เปรียบ เทียบคำขวัญ เกินพรรณา
สังเขปว่า ฆ่ากันเอง นักเลงไทย...
22 มิถุนายน 2550 18:34 น.
ศุุภนาคราช
---------๐สักวา "ความรัก"๐---------
---------๐สักวา "ความรัก"๐---------
สักวา เจ้าเอ๋ย เจ้าความรัก
เมื่อสลัก รักลงใจ ก็ไหวหวาม
ให้คิดถึง ตรึงสุข ทุกโมงยาม
ดุจดั่งน้ำ เย็นฉ่ำ พร่ำฤดี
ความรักหนอ แรกแย้ม แต้มสีสัน
สารพัน สวยสรรพ ดาววับสี
สิ่งแปดเปื้อน เลือนลาง ห่างชีวี
ที่เหลือนี้ เพียงความ วาบหวามรมย์
ความรักหนอ พอเพียง เถิดหนาเจ้า
อย่าลุ่มเร้า เกินไป จะไม่สม
หากจะรัก รักใคร ให้กลืนกลม
จะสุขสม พันผูก ด้วยผูกพา...
โอ้ความรัก ร้างลา คราสุดท้าย
อย่าเคืองคาย ว่าร้ายรัก ว่าหนักหนา
ให้ลาจาก พรากรัก ด้วยปัญญา
อย่ามัวใช้ น้ำตา มาพร่าใจ
เมื่อได้เห็น เช่นนี้ นั้นดีแน่
ช่วยเหลียวแล แม่พ่อ ขอได้ไหม
แม่พ่อนั้น หมั่นให้รัก มากกว่าใคร
อย่าลืมได้ ใครรักเรา ไม่เท่าเอย...
หน้าส่วนตัว
1083
