19 ธันวาคม 2544 23:16 น.
ศิษย์ภู่น้อย
สิ่งบางอย่าง ที่คิด ว่าผิดถูก
อย่าเพิ่งผูก เชื่อแน่ ก่อนแก้ไข
ว่าทำได้ เป็นได้ สบายใจ
จะบรรลัย หรือสรรสร้าง อาจต่างกัน
คิดว่าเป็น ดังตนคิด ไม่ผิดหรอก
ผลกลับออก ศอกกลับ กลับผกผัน
คิดว่าอยู่ คิดว่าคือ โน้นนี่นั่น
พอถึงวัน มันกลับต่าง ทางคาดการณ์
สิ่งสำคัญ คือเผื่อ เหลือถูกผิด
ความเปลี่ยนแปลง คอยสะกิด จงกล้าหาญ
ยอมรับจริง สิ่งท้า อย่ารนราน
ปณิธาน ปรับปรุง จรุงเจริญ
ไม่แน่นอน คือแน่นอน สอนใจไว้
อย่าได้ให้ มันมาซ้ำ ทำเก้อเขิน
ไม่แน่นอน จรเข้าหา กล้าเผชิญ
ถ้ามันเกิน รับก็จง ปลงก็ดี
19 ธันวาคม 2544 22:48 น.
ศิษย์ภู่น้อย
เธออยู่ไหน หัวใจ ฉันพร่ำเพ้อ
อยากเจอะเจอ แต่เธอ เธอรู้ไหม
แม้เจ็บปวด เพียงรู้ว่า เธอมีใคร
จะอย่างไร ใจฉัน ยังมีเธอ
คือคนแรก ที่ฉันรัก และหวังว่า
จะอาษา ปกป้องใจ ให้เสมอ
จะขอรัก ห่วงใย ใคร่ในเธอ
จะไม่เพ้อ ถึงผู้ใด ไปอีกนาน
16 ธันวาคม 2544 20:38 น.
ศิษย์ภู่น้อย
เหม่อมองฟ้าไม่เหมือนฟ้าวันเก่า
เหม่อมองเราไม่เหมือนเราที่เคยฝัน
เหม่อมองเมฆมาบังฟ้าเบียดตะวัน
เหม่อมองฝันเหมือนราคามาบังใจ
จะเรียกร้องอะไรเล่าจากท้องฟ้า
จะเรียกหาฝันเฝ้าเพ้อเก้อไฉน
จะเรียกฝันอันยาวไกลไปทำไม
ลองเรียกใจเราสักหน่อยแล้วค่อยมอง
หน้าส่วนตัว
801
