22 กันยายน 2545 19:42 น.
ศิริลฤณ
>>>ถ้อยแถลงวาจาช่างน่าคิด
เธอลิขิตอักษรามาฝากไว้
อ่านทบทวนความคำนึงจึงเข้าใจ
เธอหาใช่เจตนามาแกล้งกัน
แต่..ยังงงสงสัยในเรื่องหนึ่ง
บอก คิดถึงด้วยใจแสนไหวหวั่น
เพียงเข้ามาพบเจอเพ้อรำพัน
แล้วยังบอกให้ฉันนั้นเหมือนเดิม
เธอเป็นใครใยไม่แจ้งแสดงเจตน์
มาจากเหตุครั้งใดในแรกเริ่ม
หรือเป็นเพราะบทกลอนที่ต่อเติม
เธอจึงเสริมเติมฝันผ่านหน้าจอ
เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
คำกล่าววอนอ่อนหวานปานนั้นหนอ
คงไม่ใช่เราแน่ที่คอยรอ
จึงอยากขอให้เธอเผยเอ่ยเรื่องราว
หากเธอนั้นเข้าใจผิดด้วยคิดว่า
เราคุ้นเคยกันมาแต่ก่อนเก่า
คงต้องสื่อภาษาอีกนานเนาว์
เรื่องรุมเร้ามากมายไม่วายวาง
ขอโทษอีกสักคราถ้าทำให้
เธอสับสนวุ่นวายไปทุกอย่าง
ไม่เคยคิดนำออกนอกเส้นทาง
หรือหมายล้างผลาญใจให้ระทม
หากเธอมีไมตรีตามที่บอก
พร้อมไม่หลอกลวงใจให้ขืนขม
จะเก็บสิ่งมีค่าไว้หมายชื่นชม
ความสุขสมคงทวีกว่าที่เป็น
15 กันยายน 2545 17:01 น.
ศิริลฤณ
เส้นทางฝันอันแสนไกลปลายขอบฟ้า
เธอเข้ามาสร้างไมตรีมีความหมาย
ต่อลำนำส่งฝากไว้มากมาย
คำทักทายทุกอย่างยังจดจำ
จากวันนั้นถึงวันนี้ยังมีเขา
เปรียบดังเงาของเธอมาเพ้อพร่ำ
ตัวอักษรซ่อนความหมายในน้ำคำ
เฝ้าฝากย้ำตลอดมาอย่างอาทร
กาลเวลาหมุนวนจนเรานี้
มอบไมตรีสัมพันธ์ต่อวันก่อน
มีสัญญามั่นแท้และแน่นอน
เอ่ยคำอ้อนคิดถึงกันทุกวันมา
กำลังใจมอบชิดสนิทนัก
หวานสลักเธอฉันเฝ้าฝันหา
สุขสดชื่นรื่นรมย์สมอุรา
ปรารถนาเริ่มก่อต่อไมตรี
บางครั้งเราห่างเหินและเมินหมาง
แต่ทุกอย่างกระจ่างไปมิหน่ายหนี
ยังคงมั่นสัญญาที่เคยมี
ภาษานี้เมื่อประสานหวานละมุน
โลกของฉันฝันของเราเพียงเท่านี้
สุขเกินที่หาใครแม้นแสนอบอุ่น
เราร่วมสร้างวิมานใหม่ไม่วายวุ่น
รักลงทุนด้วยใจไร้มายา
เส้นทางนี้ที่ฝันฉันแค่คิด
ไม่มีสิทธิ์เป็นเป็นไปได้หมายดังว่า
พบทางแยกแตกร้าวเศร้าทุกครา
นี่แหละหนาเรื่องจริงแน่ยิ่งนัก
หน้าส่วนตัว
500
