...จิตมนุษย์...

ศิริลฤณ

เคราะห์กรรมของฉัน

             ซึ้งแล้วหนอดวงกมลใครคนนั้น
       ถ้อยจำนรรจ์เรื่องราวที่กล่าวไว้
       เหมือนลงทัณฑ์โทษาฆ่าให้ตาย
       ซ่อนพิษร้ายแฝงมาไร้ปรานี
             คิดว่าเธอคือคนดีที่ฉันรัก
      เชื่อลมปากมอบชีวิตไม่คิดหนี
      กลับตอกย้ำซ้ำเติมเพิ่มราคี
      ทำเช่นนี้เธอมีสุขฉันทุกข์ใจ
            หรือเพราะฉันมีกรรมมาตามย้อน
      เธอจึงสอนบทเรียนนี้เอาไว้
      หากว่าเธอทำแล้วทุกข์เบาคลาย
      ขอชดใช้หนี้เวรเป็นส่วนบุญ
            จากนี้ไปขอให้เธอเป็นสุข
      หมดสิ้นทุกข์พร้อมรับความอบอุ่น
      ขอเธอจงมีจิตคิดการุณย์
      หมดเรื่องขุ่นหมองไหม้ไปเสียที
           ปิดฉากลงตรงที่เธอมีเขา
      แต่กลับเอาใจฉันมาขยี้
      หัวใจนั้นแหลกสลายไม่มีดี
      หมดศักดิ์ศรีฉันตรมเธอสมใจ