30 ธันวาคม 2545 11:00 น.
ศิริลฤณ
เคราะห์กรรมของฉัน
ซึ้งแล้วหนอดวงกมลใครคนนั้น
ถ้อยจำนรรจ์เรื่องราวที่กล่าวไว้
เหมือนลงทัณฑ์โทษาฆ่าให้ตาย
ซ่อนพิษร้ายแฝงมาไร้ปรานี
คิดว่าเธอคือคนดีที่ฉันรัก
เชื่อลมปากมอบชีวิตไม่คิดหนี
กลับตอกย้ำซ้ำเติมเพิ่มราคี
ทำเช่นนี้เธอมีสุขฉันทุกข์ใจ
หรือเพราะฉันมีกรรมมาตามย้อน
เธอจึงสอนบทเรียนนี้เอาไว้
หากว่าเธอทำแล้วทุกข์เบาคลาย
ขอชดใช้หนี้เวรเป็นส่วนบุญ
จากนี้ไปขอให้เธอเป็นสุข
หมดสิ้นทุกข์พร้อมรับความอบอุ่น
ขอเธอจงมีจิตคิดการุณย์
หมดเรื่องขุ่นหมองไหม้ไปเสียที
ปิดฉากลงตรงที่เธอมีเขา
แต่กลับเอาใจฉันมาขยี้
หัวใจนั้นแหลกสลายไม่มีดี
หมดศักดิ์ศรีฉันตรมเธอสมใจ
9 ตุลาคม 2545 20:26 น.
ศิริลฤณ
ยืนโดดเดี่ยวเดียวดายกลางสายฝน
ปล่อยน้ำตาร่วงหล่นเปื้อนบนหน้า
ความหนาวเหน็บล่วงล้ำซ้ำกายา
แต่ทว่ากลับชาชินสิ้นอาทร
กายอ่อนล้าแต่ใจฝืนยืนนิ่งเฉย
ลมรำเพยพัดโบกวิโยคย้อน
ช่วยกระหน่ำซ้ำเติมความร้าวรอน
หมดสติไปก่อนที่จะรู้ทัน
ลืมตาตื่นครั้งแรกแปลกใจยิ่ง
ดูทุกสิ่งรอบกายคล้ายสวรรค์
แล้วใครหนอมายืนจ้องมองตากัน
คงเป็นโรงพยาบาลอย่างแน่นอน
หมอใช่ไหมยิ้มละมุนอบอุ่นนัก
เธอทายทักแล้วตรงมาหาฉันก่อน
พร้อมจูงมือไปยังที่มีห้องนอน
ปากพร่ำสอนให้หลับตาอย่าวุ่นวาย
แต่ที่นอนนั้นเล็กเสียเหลือเกิน
คิดประเมินกว้างเพียงศอกเห็นจะได้
เธอบอกว่าแค่นี้แหละหลับสบาย
โรคจะหายหมดทุกข์สุขทวี
ตาใกล้หลับกลับยินเสียงใครมาบ่น
ฟังเสียจนจำได้ความหมายนี้
ไปไม่กลับหลับไม่ตื่นฟื้นไม่มี
แสงริบหรี่พลันมืดลับดับสิ้นลง
22 กันยายน 2545 19:42 น.
ศิริลฤณ
>>>ถ้อยแถลงวาจาช่างน่าคิด
เธอลิขิตอักษรามาฝากไว้
อ่านทบทวนความคำนึงจึงเข้าใจ
เธอหาใช่เจตนามาแกล้งกัน
แต่..ยังงงสงสัยในเรื่องหนึ่ง
บอก คิดถึงด้วยใจแสนไหวหวั่น
เพียงเข้ามาพบเจอเพ้อรำพัน
แล้วยังบอกให้ฉันนั้นเหมือนเดิม
เธอเป็นใครใยไม่แจ้งแสดงเจตน์
มาจากเหตุครั้งใดในแรกเริ่ม
หรือเป็นเพราะบทกลอนที่ต่อเติม
เธอจึงเสริมเติมฝันผ่านหน้าจอ
เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
คำกล่าววอนอ่อนหวานปานนั้นหนอ
คงไม่ใช่เราแน่ที่คอยรอ
จึงอยากขอให้เธอเผยเอ่ยเรื่องราว
หากเธอนั้นเข้าใจผิดด้วยคิดว่า
เราคุ้นเคยกันมาแต่ก่อนเก่า
คงต้องสื่อภาษาอีกนานเนาว์
เรื่องรุมเร้ามากมายไม่วายวาง
ขอโทษอีกสักคราถ้าทำให้
เธอสับสนวุ่นวายไปทุกอย่าง
ไม่เคยคิดนำออกนอกเส้นทาง
หรือหมายล้างผลาญใจให้ระทม
หากเธอมีไมตรีตามที่บอก
พร้อมไม่หลอกลวงใจให้ขืนขม
จะเก็บสิ่งมีค่าไว้หมายชื่นชม
ความสุขสมคงทวีกว่าที่เป็น
15 กันยายน 2545 17:01 น.
ศิริลฤณ
เส้นทางฝันอันแสนไกลปลายขอบฟ้า
เธอเข้ามาสร้างไมตรีมีความหมาย
ต่อลำนำส่งฝากไว้มากมาย
คำทักทายทุกอย่างยังจดจำ
จากวันนั้นถึงวันนี้ยังมีเขา
เปรียบดังเงาของเธอมาเพ้อพร่ำ
ตัวอักษรซ่อนความหมายในน้ำคำ
เฝ้าฝากย้ำตลอดมาอย่างอาทร
กาลเวลาหมุนวนจนเรานี้
มอบไมตรีสัมพันธ์ต่อวันก่อน
มีสัญญามั่นแท้และแน่นอน
เอ่ยคำอ้อนคิดถึงกันทุกวันมา
กำลังใจมอบชิดสนิทนัก
หวานสลักเธอฉันเฝ้าฝันหา
สุขสดชื่นรื่นรมย์สมอุรา
ปรารถนาเริ่มก่อต่อไมตรี
บางครั้งเราห่างเหินและเมินหมาง
แต่ทุกอย่างกระจ่างไปมิหน่ายหนี
ยังคงมั่นสัญญาที่เคยมี
ภาษานี้เมื่อประสานหวานละมุน
โลกของฉันฝันของเราเพียงเท่านี้
สุขเกินที่หาใครแม้นแสนอบอุ่น
เราร่วมสร้างวิมานใหม่ไม่วายวุ่น
รักลงทุนด้วยใจไร้มายา
เส้นทางนี้ที่ฝันฉันแค่คิด
ไม่มีสิทธิ์เป็นเป็นไปได้หมายดังว่า
พบทางแยกแตกร้าวเศร้าทุกครา
นี่แหละหนาเรื่องจริงแน่ยิ่งนัก
หน้าส่วนตัว
493
