8 มิถุนายน 2551 11:54 น.
ศิรวัชระ
พาเอ๋ยพายุ
มุทะลุดุดันครั้นถึงที่
กระพือพัดซัดซาประดามี
ปฐพีย้ายแยกแหลกคาตา
แม้บ้านเมืองเรืองรองอันผ่องแผ้ว
ก็ไม่แคล้วให้โพยภัยไม่โหยหา
วิบัติคงอยู่คู่ควงดวงวิญญา
ทุกชีวาหาเร้นได้หน่ายหนีเอย
20 เมษายน 2551 20:06 น.
ศิรวัชระ
มองบนนวลจับแจ้ง วงจันทร์
ดาวก็ขับแสงสรรค์ ขลับเคล้า
แสงทองดาราบรรพ์ โลกคู่ เคียงมา
เย็นโพยมยวนเย้า เพียบแท้ เสนาะขวัญ
ชมจันทร์เปล่าเปลี่ยวร้าง กายเดียว
ทัศนัยน์เนตรเหลียว สุดว้าง
คับคนึงแดเดียว หมดล่วง โลกฤา
ดูเนานิเวศคว้าง สุดถ้อย เสมอขวัญ
ยินเสียงวิหคก้อง หวนโหย
ลมโบกลิ่วปลิวโปรย สู่เหย้า
รัญใจจวนแดโดย อกว่าง จิตเฮย
หนาวนิราศแรมเร้า พิษร้าง แรงระวี
5 เมษายน 2551 20:40 น.
ศิรวัชระ
อันความรักในมนุษย์เรานี้หนอ
จะเพียงพอหยุดอยู่ที่ตรงไหน
แม้มากรักมักมากยากแก่ใจ
อย่างใดใดมีอยู่เป็นคู่มือ
ไม่เคยพบสิ่งใดใคร่จะหา
ทั้งปัญญาไร้หลักปักยึดถือ
เหลือมีแต่ขลาดเขลาคอยหารือ
ยังฝึกปรือไม่เห็นค่อยเป็นไป
หน้าส่วนตัว
1156
