30 เมษายน 2549 09:07 น.
ศาลาไทย
หัวใจ...ตอบหัวใจในคำถาม
ถึงเธอในนามของความฝัน
ร่องรอยร้าวรานผ่านคืนวัน
เธอหมายเช่นนั้น...ฤๅคนดี
กี่คว้างคว้าคว้างระหว่างคิด
เคยชิดเคียงใกล้ไยเลี่ยงหนี
ฟันฝ่าสารพันวันเดือนปี
ศักดิ์ศรีวางลงตรงเท้าเธอ
กี่เจ็บซ้ำเจ็บจนปวดปร่า
คุณค่ากลับกลายเพียงกล่าวเก้อ
ขื่นคำพูดพล่อยลอยละเมอ
แผ่วเพ้อน้ำตาจึงพร่าพราย
กี่ร้าวยิ่งร้าวทุกคราวครั้ง
เย็นชาคล้ายชังชั่งความหมาย
ฤๅเพียงหยุดพักเพื่อทักทาย
ผ่อนเหงาเปล่าดายแล้วทอดทิ้ง
หัวใจ...ถามหัวใจใครยินเสียง
ไร้สำเนียงตอบรับสรรพสิ่ง
หนึ่งคำก่อนไปใช่ท้วงติง
มีฉันจริงหรือไม่ในใจเธอ...
...มีความจริงหรือไม่ในรักเรา...