29 มิถุนายน 2548 20:55 น.
ศาลาไทย
สัญญาหน้าฝน
ชวนดั้นด้นเยี่ยมเยือนเตือนความหลัง
ล่องเรือน้อยลอยนทีสู่สีชัง
เราข้ามฝั่งทะเลใจไปด้วยกัน
ดอกลั่นทม
ราวผสมหัวใจความใฝ่ฝัน
ขาวเจือหม่นสุขโศกโลกเช่นนั้น
ล่วงคืนวันจึงเบ่งบานผ่านเวลา
ช่องเขาขาด
แลประหลาดตะวันวายหายต่อหน้า
แสงระยับสะท้อนน้ำงามตรึงตรา
คิดสายตาคมบาดแทบขาดใจ
หาดถ้ำพัง
คลื่นโถมถั่งจ่อมจมขมอกไหม้
แอบสะอื้นทบซ้อนย้อนคำใคร
เหมือนจักให้หมองหม่นจนภินท์พัง
สัญญาหน้าฝน
เพียงหนึ่งคนหมายฝากใจไปถึงฝั่ง
เสียงคลื่นฟ้าทะเลครวญชวนมาฟัง
แม้นสีชังสิ้นมนต์คนสิ้นใจ...
19 มิถุนายน 2548 10:41 น.
ศาลาไทย
สำหรับใครอื่น
ฉันมีความสดชื่น...สดใส
ฉันอยากให้คนรอบข้างยิ้มละไม
ฉันพอใจ...และยิ้มได้เช่นกัน
สำหรับเธอ
มีเพียงความสม่ำเสมอ...คือฉัน
คิดถึงห่วงใย...ความเป็นไปทุกวัน
ยังคงยืนยัน...เธอสำคัญนะคนดี
สำหรับฉัน
คนช่างฝัน...ทำนั่นโน่นนี่
ให้เธอ...เท่าที่ให้ได้...เท่าที่มี
เป็นเช่นนี้...อย่างที่เห็นที่เป็นมา
สำหรับเรา
มีสุขเศร้า...คละเคล้าคำตอบ-ปัญหา
หากเธอมอง...จะเห็นฉันได้ตลอดเวลา
และทุกครั้งที่สบตา...ฉันมองเห็น...คนที่รักเธอ