27 มีนาคม 2545 15:50 น.
ศาลาไทย
หมื่นฝันและพันดาว พร่างพริบพราว ณ ราวสรวง
เกินคว้ามาแนบทรวง สะท้อนอกสะทกใจ
ค่ำคืนสะอื้นอ้อน ทิวากรละจรไป
แม้จันทร์อันอำไพ มิฉายนวลให้ชวนชม
ยิ่งคิดยิ่งผิดซ้ำ ในคราช้ำของคนขม
จมจ่อมความตรอมตรม เหมือนดาวพริบริบหรี่ลง
สิงหาคม ๒๕๔๔
27 มีนาคม 2545 12:57 น.
ศาลาไทย
ณ ตรงนี้ที่ตัวเราช่างเปล่าว้าง
ในท่ามกลางสรรพสิ่งเหมือนนิ่งเฉย
เกินถามทวงห้วงแห่งกาลได้ผ่านเลย
โอ้ใจเอยราวพ่ายยับกับผืนทราย
ภาพคราอดีตคราทบทวนหวนรำลึก
รับรู้สึกสารพันอันหลากหลาย
รอยยิ้มแย้มแต้มสิ่งสรรค์อันโอบกาย
ลับละลายวิบวับกับชั่ววัน
ไม่เคยคิดใส่ใจในวันพรุ่ง
ไม่หมายมุ่งก้าวไปให้ถึงฝัน
ไม่แยแสแม้จิตคิดจาบัลย์
ไม่เคยหวั่นภายหน้าว่าเปล่าดาย
มองรอยทางย่างเดินเผชิญโลก
ทั้งสุขโศกลับเลือนเหมือนจางหาย
ศัพท์สำเนียงเพียงแผ่วแว่ววับวาย
ไร้ความหมายแก่ใครในแผ่นดิน
หากแต่งเพียงหยุดคิดจะนิดหนึ่ง
ว่าชีพซึ่งแสนสั้นจะสุดสิ้น
จักหมายมั่นเป็นคนดีที่โลกยิน
ก่อนชีวินลาลับดับสูญลง
มองดูเถิดสิ่งเหล่านี้ที่เธอเห็น
เธอจักเป็นหากหัวใจยังใฝ่หลง
ปล่อยชีวิตเรื่อยไปไม่เจาะจง
สุดท้ายคงพูดได้แค่...หากแต่เพียง
27 มีนาคม 2545 12:43 น.
ศาลาไทย
วาดความฝันฝังไว้ในส่วนลึก
รับรู้สึกเกินไกลใครพบเห็น
กระซิบเสียงเพียงแผ่วแว่วว่าเป็น
อุ่นไอเย็นแดนดินจินตนา
ติดปีกฝันพลันขยับรับสิ่งใหม่
ผกโผไปด้วยจิตจักคิดหา
ทุ่งดอกไม้แห่งนั้นอันตรึงตรา
ล้วนบุปผางดงามตามต้องใจ
หอมเอยหอมดอมดมชมเชยชื่น
แสนเริงรื่นแดดจางกลางฟ้าใส
ราวพิราบลอยล่องท่องเที่ยวไป
โพ้นฝั่งไกลแต้มเตือนเหมือนอยู่เคียง
โน่นดอกหญ้ายั่วย้ำระบำร่าย
รุ้งทอดกายหยอกเย้ากระเซ้าเสียง
ท้องทะเลสีครามยามมองเมียง
หาดทรายเพียงผืนทองผ่องอำไพ
โอ้อาทิตย์บอกลาจันทราแล้ว
แสงทอแถวงามจริงยิ่งหลงใหล
แลหมู่ดาวทักทายหมายจงใจ
ดื่มด่ำในความสุขสนุกนาน
...
เธอที่รัก...สัมผัสไหมในความฝัน
ณ แห่งนั้นล้อมสายใยใจผสาน
หวังเธออยู่คู่กันนิรันดร์กาล
หมายดวงมานอาทรอ้อนอุ่นไอ
ผืนฟ้ากว้างเราห่างกันในวันนี้
เธอคนดีเป็นสุขทุกข์ไฉน
อธิษฐานผ่านกระซิบทิพย์แห่งใจ
คุ้มครองให้ฝันเธองามตามต้องการ
27 มีนาคม 2545 12:43 น.
ศาลาไทย
ถะถั่งหลั่งไหลฤาสายน้ำ
ลึกล้ำ...แลสุดไกลเกินไปถึง
ครืนครืนเสียงครวญชวนคำนึง
ครั้งหนึ่ง...เพียงคิดสะกิดใน
กว้างกว่าตาเห็นเป็นเท่านี้
คงที่งดงามยามเลื่อนไหล
คลื่นลมกล่อมเห่ทะเลใจ
หวามไหว...เพียงหวังยังรอคอย
27 มีนาคม 2545 12:28 น.
ศาลาไทย
โอบปีกฝันด้วยไอรักถักทอทาบ
ให้อิ่มอาบในห้วงหนาวคราวห่างหาย
ความห่วงใยไปคุ้มครองต้องใจกาย
สู่จุดหมายข้ามหนทางอย่างเปรมปรีดิ์
เฝ้ารอคอยเจ้าคืนรังอีกครั้งแล้ว
ดั่งดวงแก้วเติมแต่งไว้ใช่แสร้งสี
ด้วยน้ำมิตรยังผูกพันมั่นไมตรี
อ้อมกอดนี้หมายรอรับเธอกลับมา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศาลาไทย
หน้าส่วนตัว
678
