28 มีนาคม 2553 04:16 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
ตาคมโต สวยเด่น เห็นแล้วปลื้ม
จนลืมตัว ตาค้าง ช่างน่าขำ
เพียงจ้องตา สักพัก ก็ชักนำ
ใจถลำ รักเจ้า สาวตาคม
แก้มชมพู ระเรื่อ ทั้งสองข้าง
รอยยิ้มนาง ยังฝังใจ ให้ห่วงหา
ถ้าได้หอม แก้มเพ้า เจ้าสักครา
จะไม่ขอ โศกา อาดูรใด
ผมยาวสวย สลวยเงา เบาและนุ่ม
สองพวงพุ่ม ปทุมถัน นั้นเหมาะสม
ผิวขาวนวล ชวนพี่นี้ชิดชม
อภิรมย์ สมสวาท ทุกชาติไป
21 มีนาคม 2553 11:00 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
ไม่ได้มีสีไหนให้แบ่งแยก
ไม่ได้แตกความคิดให้ผิดหู
ไม่ได้มีสีไหนไม่น่าดู
ไม่ได้ชูสีไหนให้เด่นเกิน
ทุกทุกสีสวยงามอร่ามสุด
ทุกทุกสีทุกชุดหมดความหมอง
ทุกทุกสี ต่างรอเฝ้า หาเจ้าของ
มาจับจอง ผ้ามือสอง ไปลองดู
ทั้งรองเท้า กระเป๋าและเข็มขัด
สุดประหยัด ยิ่งแล้ว น้องแก้วจ๋า
ทั้งหัวใจ คนขาย ไร้ราคา
แถมน้องยา แม้ว่า จะหลายมือ
ก็มือสองสภาพดี มีมากถม
เก็บไปชม เชยชิด ผิดตรงไหน
แค่หัวใจ มือสี่ของพี่ชาย
น้องเก็บไป ทิ้งทะเล ยังเท่เลย
21 มีนาคม 2553 10:34 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
เสียงเว้าวอนสะท้อนคำจำนรรพูด
ดังไม่หยุดมาแต่ไกลให้ฉงน
ดังสลับกับเสียงเพลง ยิ่งชอบกล
แต่มีคน วิ่งควัก กวักริมทาง
เป็นผู้หญิงทั้งนั้นที่รุมล้อม
บอกว่าหอมไม่แพงแข่งกันซื้อ
เราผู้ชายด้วยกัน แหม่!! นับถือ
ดูในมือถุงสีขาว อ้าว??..หอมแดง
รถพ่อค้า ขายเร่ เสน่ห์เหลือ
ขายหอมแดง ระเรื่อ ดั่งแก้มขวัญ
สี่โลร้อย เช้า-เย็น เช่นทุกวัน
สุขอนันต์ หอมถูก ทุกครัวเรือน
15 มีนาคม 2553 23:37 น.
ศักดิ์ระพี ผาเมือง
ใช้เก้าอี้เป็นที่นอน ไม่มีหมอน ที่หนุนนุ่ม
ขาวม้า แทนผ้าห่ม พอหายหนาว ในคราวฝัน
เท่านี้ก็สุขยิ่ง กับอุ่นไอ ที่ให้กัน
ขอเพียงเธอกับฉัน รักนิรันดร์ มั่นต่อใจ
หลับตา ลงสักพัก แต่ใจรัก มิพักผ่อน
คิดถึงแต่งามงอน ทุกห้วงใจ ไม่ห่างเธอ
ถึงฝันบนเก้าอี้ แต่ใจนี้ รักเสมอ
ฝันได้ หอมแก้มเธอ ในทุกครา เวลานอน
เก้าอี้ที่ฉันรัก ขอเอนพัก หน่อยได้ไหม
โปรดเถิด อย่าร้างไกล ไร้อาลัยตัดไมตรี
เพราะหลับบนเก้าอี้ แล้วฝันดีอยู่มิหาย
ถ้าเก้าอี้เห็นใจ เราขอใช้พักสายตา
หน้าส่วนตัว
1420
