ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ จะหวังดีต่อเธอเสมอมั่น คอยฟูกฟักรักสุดๆ ดุจชีวัน แต่เธอนั้นหันมามองบ้างไหมเล่า ? ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ ทุกนาทีคอยห่วงหากว่าตัวเขา ยอมลำบากตรากตรำตัวดำเงา หาเงินตรามาแลกข้าวให้เธอกิน.. ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ จะชื่นชมยินดีปรีดาถวิล แม้เธอเหลิงเริงร่าเป็นอาจิณ ก็ทำใจไม่ได้ยิน ไม่เห็นมัน ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ หวังอยากให้เธอได้ดีมีงานมั่น ทั้งโน้ตบุ๊ค มือถือซื้อประทาน ขอแค่ผ่านการศึกษา.. ปริญญาชน !!
หน้าส่วนตัว
2270
