1 มีนาคม 2554 02:33 น.
ศรีสมภพ
พายเรือ..เพื่อมวลชน
เรือจ้าง.. วางพาย บนสายน้ำ
แล้วจ้วงจ้ำ นำเรือไป ให้ถึงฝั่ง
ผู้โดยสาร หลายหลาก มากประดัง
คนแจวยัง จ้ำพาย ..ด้วยใจทระนง !
น้ำเชี่ยว.. เรี่ยวแรงล้า ยังกล้าแกร่ง
ตะวันแดง เลาะแก่งน้ำ ข้ามคุ้งโค้ง
ที่หมาย พายเข้าหา ท่าฝั่งตรง
เจตน์จำนง คงไว้ ..ด้วยใจพลี
หัวเรือเกย.. เลยตลิ่ง นิ่งรอส่ง
ผู้โดยสาร นั้นลง..ถีบส่งหนี
คนแจวยิ้ม อิ่มใจ จงไปดี
หมดเที่ยวนี้ มีเที่ยวต่อ รอท่าเดิม
เรือจ้าง.. วางชีวิต คิดแค่นี้
ขอแค่มี ค่าจ้างนิด คิดสร้างเสริม
ส่งผู้คน ขึ้นบนฝั่ง อย่างเช่นเดิม
เป็นทางเริ่ม เพิ่มวิชา มหาชน
เรือจ้าง.. หวังเช่นครู คือผู้ให้
ส่องป็นไฟ ให้เห็นแสง แห่งเหตุผล
เปิดประเด็น เป็นความรู้ สู่ผู้คน
เพื่อส่งพ้น ขึ้นบนฝั่ง ..อย่างตั้งใจ
ความภาคภูมิ.. สุมไว้ ใจส่วนลึก
ตกผลึก หวังนึกปลื้ม ลืมเหนื่อยได้
ปิดทองแผ่น ใต้แท่นพระ ละด้วยใจ
ส่งศิษย์ให้ ได้ข้ามฝั่ง ..ตามอย่างครู
คาราวะแด่.. คุณครู ผู้มีพระคุณทุกท่าน
1 มีนาคม 2554 02:24 น.
ศรีสมภพ
นายท้าย..คนใจซื่อ
คลองโคกขาม คดเคี้ยว น้ำเชี่ยวกราก
หลั่งไหลหลาก เกินคัด ปัดท้ายพ้น
โถมแรงงัด ขัดยื้อยุด สุดอับจน
หัวไม่พ้น โขนเรือชน ต้นไม้หัก
กระโดดขึ้นฝั่ง นั่งกราบ ทูลทราบว่า
อันตัวข้าฯ ทำผิดพลาดขนาดหนัก
ถือท้ายเรือ ทรงเชื่อใจ ไม่ระวังนัก
ขอโทษหนัก ขั้นประหาร ! ตามทัณฑ์เมือง
นรสิงห์ อย่าด่วนไป ใช่ใหญ่หลวง
เป็นเพราะช่วง คลองคด ปรากฎเรื่อง
อุบัติเหตุ สุดวิสัย ข้าฯ ไม่เคือง
เร็วขึ้นเรือ ! เพื่อกลับเมือง จบเรื่องกัน
ท้ายเรือฝืน ยืนยัน ประหารต่อ
แม้ตัดคอ หุ่นแทนข้า หาพ้นนั่น
คลองคดเคี้ยว คนไม่คด กฎมณเฑียรบาล
วอนพระองค์ ทรงประหาร เพื่อบ้านเมือง
พันท้ายนรสิงห์ คนซื่อจริง ไม่ทิ้งสัตย์
คอถูกตัด สัจจธรรม นำเห็นเรื่อง
ศาลเพียงตา ค่าควรจำ ตำนานเมือง
นามกระเดื่อง เลื่องลือไกล.. คนใจตรง
หน้าส่วนตัว
2781
