7 พฤศจิกายน 2554 23:10 น.
ศรีสมภพ
คุณทองหยิบ ขย่มก้าว ขายาวย่าง
เดินกรุยกร่าง ร่างนวยนาด ประกาศเก่ง
ร้องแมวแมว แว่วแต่ไกล ใจนักเลง
เหมือนอวดเบ่ง ไม่เกรงก่น คนหรือแมว
ก่อนนั้นมี ที่กำเนิด เกิดกลางบ้าน
ร่วมท้องกันกับทองหยอด คลอดเป็นแถว
พร้อมทองแท้ แต่หายไป ไร้วี่แวว
มีแม่แมว ชื่อทองมา กล้าเข้าเรือน
แม่ทองมา ท้องมาก่อน เล่นซ่อนหา
ทำกลัวกล้า ช้าจะต้อง ท้องจะเคลื่อน
หวังเจ้าบ้าน แบ่งปันสู่ ผู้มาเยือน
ร่างผอมเปื้อน เหมือนลำบาก จากแดนไกล
ทองมาคลอด รอดแค่สาม นามดังกล่าว
ให้ลูกเต้า เฝ้าดูดนม ก้มหน้าไถ
ละเลงลิ้น เลียลูกหอบ เหมือนปลอบใจ
เราปลอดภัย บ้านใจบุญ อุ่นชีวัน
มาวันหนึ่ง ซึ่งทองหยิบ โดนรถเหยียบ
ขาหักเสียบ เพียบเหลือล้ำ คำรามลั่น
หมอรักษา หาเหล็กใส่ ให้ได้ทัน
จ่ายห้าพัน เจ้าบ้านให้ ด้วยใจจริง
แมวขาเหล็กกะเผลกย่าง กร่างไม่ลด
เปลี่ยนไปหมด เที่ยวหดหาย คล้ายผีสิง
นานนานโผล่ โร่ร้องใส่ ไม่ประวิง
มอมแมมยิ่ง ยิงเขี้ยวตน บ่นพึมพำ
ร้อนผ่านพ้น ฝนโปรยปรายหลายเดือนแล้ว
ไม่เห็นแวว แมวเป๋ย่าง ร่างน่าขำ
ผอมยาวรี จมูกมีไฝ ขาวไล้ดำ
ชอบบ่นพำ เหมือนดำหาย ..ตายจากกัน !
คงเหลือเพียง เสียงอ้อนออดทองหยอดแว่ว
อีกสองแมว เปิดแนวรบ ประจบปั้น
คล้ายเคืองเข่น แยกเขี้ยวขู่ คอยสู้กัน
เพี่อแข่งขัน พันแข้งขา น่าสำออย
อีกแมวหนึ่ง ซึ่งกำพร้า แม่ละทิ้ง
มาพึ่งพิง นั่งนิ่งเงียบ ดูเรียบร้อย
ชื่อทองมี สีเหลืองพราว ปนขาวหน่อย
ขี้ใจน้อย คอยตื่นกลัว วิ่งทั่วบ้าน
สี่แมวเอ๋ย.. อยากเอ่ยไว้ ให้รู้แจ้ง
เมื่อมาสู่ อยู่อย่าแย่ง อย่าแข่งขัน
รักกันเถิด เกิดกินอยู่ อู่เดียวกัน
เจ้าของบ้าน นั้นขอวอน..สอนแมวเอย !
แมวต่างมา.. คนต่างใจได้มาร่วม
อยู่บ้านรวม ร่วมอาศัยใคร่จะเอ่ย
รักกันหนอ ขออย่าแตกแบ่งแยกเลย
บรรพ์บุรุษ สุดเฉลย..เคยสอนเห็น
คือเรื่องจริง ไม่อิงนิยายหลายปีก่อน
มาเล่าย้อนเป็นกลอนกานท์ให้อ่านเล่น
อาจเหน็บแนมแซมไปหลายประเด็น
ก็เพราะเห็น แมวคล้ายคน ..คนเหมือนแมว ! ..อิอิ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
รายนาม (ตั้งเอง) คุณแมวทั้ง ๕ ท่าน ในบทกลอน ดังนี้
๑. คุณแม่ทองมา ปัจุบันเสียชีวิตแล้วด้วโรคไต เมื่อหลายปีก่อน
๒. คุณลุงทองมี ขณะนี้ยังมีชีวิตอยู่ แต่ชราภาพแล้ว
๓. พี่ทองแท้ ลูกแม่ทองมา โดนลักหายไปขณะยังตัวเล็กๆ
๔. พี่กลางทองหยิบ ลูกที่ ๒ แม่ทองมา รักษาใส่ขาเหล็กหมดเงินไป
๕ พันบาท แล้วหายไปไร้วี่แวว
๕. ชายเล็กทองหยอด ลูกสุดท้อง ยังมีชีวิตอยู่ ยังเดินกร่างย่างสามขุม
ในบ้าน ขณะนี้
สรุป คงเหลือเจ้ากรรมนายเวร ๒ ท่าน ที่เจ้าบ้านยังคงชดใช้กรรมอยู่
7 พฤศจิกายน 2554 07:21 น.
ศรีสมภพ
ร้องไห้ไปเถิด..เปิดบ่อน้ำตา
อัดอั้นนักหนา ปล่อยมาเสียบ้าง
เก็บกดโอดอุด ให้หลุดให้ล้าง
ให้ทุกข์มันจาง ให้มีทางเดิน
ปัญหาไม่หาย มากมายหน่ายเนิ่น
หลายหลากมากเกิน จะเดินทางใด?
เดี๋ยวโน่น เดี๋ยวนี่ ทางนี้ ทางไหน
ปัญหามันใหญ่ แก้ไขไม่จบ
น้ำท่วมไหลหลาก น้ำมากยากหลบ
ทุกอย่างบรรจบ สยบสยอง
ตั้งตัวไม่ได้ ตั้งใจมันข้อง
เสียงฟ้องเสียงร้อง ต้องทำให้ได้
เสียงบ่นเสียงด่า ยิ่งกว่าน้ำไหล
มันไม่มีคลาย โหดร้ายไม่เบา
ทิ้งหญิงเป็นชาย ทิ้งนายเป็นบ่าว
ลุยน้ำแจกข้าว เป็นสาวกร้าวแกร่ง
ตำราเล่มใหญ่ มันไม่แจกแจง
มันต้องใช้แรง ทุกแห่งต้องลุย
อึดอัดขัดติด ความคิดหลุดลุ่ย
เคยคาดเคยคุย มันลุยไม่ไหว
รอวันรอคืน ขมขื่นฝืนใจ
รอน้ำหลากไหล มันไปจากเมือง
บิ๊กแบ็ก แบกทราย กั้นข่ายคนเคือง
แบ่งฝ่ายได้เรื่อง การเมืองก็วุ่น
เล่นคำเล่นลิ้น ปล้อนปลิ้นเคืองขุ่น
เล่นกันดุ้นๆ เล่นหน้าด้านๆ
น้ำท่วมครั้งนี้ โยนขี้ใส่กัน
สมานฉันท์ แค่ฝัน มันไม่ !
สัญญิงสัญญา ก่อนหน้าว่าไง
พร่ำพรอดหยอดไข่ ทำไมลืมคำ
เอาเหอะ..เอาเถอะ เมื่อเจอะต้องจำ
ต้องบอกตอกย้ำ รีบทำให้ทัน
เวลาวารี หมุนหนีไหลผ่าน
ไม่นมไม่นาน ภัยนั้นผ่านพ้น
เตรียมพร้อมย้อมเมือง ลืมเรื่องเคืองค้น
ร่วมใจไทยชน รีบขนเร่งขัด
ที่ไหนน้ำลด กำหนดปัดกวาด
หมดจดสะอาด เร่งรัดชัดเห็น
นครสวรรค์ ปั่นเป็นโมเดล
ฟื้นตัวได้เร็ว แม้น้ำเชี่ยวอยู่
ร้องให้ไปเถิด เปิดใจให้รู้
ว่านายกปู ..ฟื้นฟูฟื้นใจ !
น้ำลดหมดไหล ร่วมใจฟื้นฟู
..แล้วอยู่ร่วมกัน ! วู้ปี้ !
6 พฤศจิกายน 2554 04:47 น.
ศรีสมภพ
สู่สามัญ! กันเถิดนะมนุษย์
ถึงที่สุด จุดมันเกินเดินไม่ได้
จำต้องปรับกลับจุดเดิมเริ่มนับใหม่
ยังไม่สายยังไม่ช้า..ถ้าจะทำ
เกมโอเวอร์ เจอทางตันอย่าดันเล่น
สิ่งที่เห็นสิ่งที่เกิด เตลิดถลำ
เขามาเตือนเขามาบอก เพื่อตอกย้ำ
การกระทำมันล้ำเส้น มันเป็นภัย
แผ่นดินไหวในจีนสูญสิ้นหนัก
อีกเฮติ เห็นประจักษ์ยิ่งหนักใหญ่
อีกรอยเลื่อนเคลื่อนพื้นแผ่น วงแหวนแห่งไฟ
สึนามมิ ญี่ปุ่นร้าย.. ตายเป็นเบือ
ภัยพิบัติ.. โลกจัดให้หลายๆครั้ง
มนุษย์หยิ่งนิ่งฟัง แต่ยังไม่เชื่อ
พฤติกรรมดำเนินจึงเกินเหลือ
ว่าอยู่เหนือ ฉลาดล้ำธรรมชาติ
จึงล้มหายตายจากมากยิ่งขึ้น
เพราะไปฝืนขืนวิสัยเห็นได้ชัด
ขุด ถม ขวาง สร้างกันใหญ่ไม่มีขัด
ปรับเปลี่ยนปัด ตัดโค่นไม้ไม่มีเกรง
เป็นมอดมุด เจาะขุดแร่ใต้รากโลก
เข้าล้วงจก ฉกฉวยมารวยเร่ง
ผุดโรงงานผลาญน้ำมันจนบานเบ่ง
ยิ่งไม่เกรง เหมือนยิ่งเร่งใกล้วันล่ม
โลกจึงร้อน โลกจึงรู้ จึงสู้กลับ
โลกต้องปรับ ต้องเปลี่ยนเวียนถล่ม
เริ่มไหวตัวทั่วแผ่นผืนน้ำกลืนจม
มันสาสม แล้วใช่ไหม? ..ไตร่ตรองดู
กลับสู่สามัญ กันเถิดนะ..มนุษย์ !
โลกต้องฉุดให้หยุดเดิน เพลินกันใหญ่
ฉลาดเหนือฉลาดล้ำนำความตาย
พิบัติภัยหลายหลาก..เกิดจากมนุษย์ !
ในที่สุด.. มนุษย์ล้ำโลก จะตกม้าตาย !
5 พฤศจิกายน 2554 05:18 น.
ศรีสมภพ
ฟ้าเริ่มสาง..ลางลางจะย่างเช้า
กลิ่นคลุ้งเคล้าข้าวจี่ คลี่บ้านป่า
เปิดหน้าต่างกว้างกว้างถ่างสองตา
เห็นลีลาฟ้าสีทอง ฉลองอรุณ
นับหลายวัน ผันผ่านกลับบ้านเกิด
หนีเตลิด ตลุยน้ำข้ามความวุ่น
เมืองสวรรค์อันตรธานบ้านเคยอุ่น
ต้องหัวหมุนลุ้นแต่น้ำพร่ำทั้งวัน
อัตคัดขัดสนต่างทนทุกข์
น้ำเริ่มเข้าเคล้าคลุกทุกหย่อมย่าน
มันแทรกซึมชอนไชไม่เกรงกัน
ตึกรามร้านบ้านรวยจนเข้ายลเยือน
ข้าวจะกล้ำน้ำจะกลืนสุดฝืนกล้า
ต้องลุยหาทำยายากขยักเขยื้อน
มนุษย์บก..ต้องผกผันรอวันเคลื่อน
ปรับตัวเลื่อนเคลื่อนสู่จุด..มนุษย์น้ำ
ทุกขณะ เร่งระดับขยับขึ้น
ต่างแตกตื่นโกลาหลเสียงบ่นพร่ำ
เหม็นกลิ่นเน่าเข้าจมูกเริ่มรุกล้ำ
กลิ่นน้ำครำสีคล้ำๆ ย่ำเนืองนอง
มวลขยะ สุดแขยงแย่งส่งกลิ่น
รถเรือวิน กินเงินคนจนหน้าหมอง
ขวดละร้อย หนอยแน่ะน้ำจำต้องมอง
โขกราคาค่าข้าวของ สยองใจ
ทั้งไฟฟ้าประปามาถูกตัด
โดนบีบอัด ถูกจัดหนักชักไม่ไหว
เมืองสวรรค์มันจ่อมจมจนจุใจ
นรกร้าย! เข้ากรายกล้ำน้ำครองเมือง
ข่าวไม่ชัวร์ มั่วเอาอยู่..หรือไม่อยู่ !
ต่างเจาะรู ม็อบขู่กันมันมากเรื่อง
เห็นแก่ตัวกลัวเสียของ นองทั้งเมือง
เหนื่อยหน้าเหลืองเรื่องชักใหญ่..ไปดีกว่า
เก็บข้าวของเสื้อผ้า ลาเมืองหลวง
กลับบ้านเราแม่เฝ้าห่วง โทรทวงหา
เมืองแห่งเทพ เทพยังหนีไม่มีท่า
กลับบ้านป่า มาเลียแผล แม่ยังรอ
ฟ้าเริ่มสาง.. ย่างข้าวจี่สุขีสุขโข
เห็นตะวันดวงกลมโต โผล่เหลี่ยมเขา
เปิบข้าวจี่ บี้อาหารในจานเก่า
มันคลุกเคล้าเริ่มเข้าใจ ..ไม่กลับกรุง !
อรุณรุ่งละไมละเมียด ...ชักเกลียดกรุง
4 พฤศจิกายน 2554 08:28 น.
ศรีสมภพ
ลอยกระทง ประเพณีที่สุขสันต์
หลายจังหวัดจัดงานกันสนุก
มีความแปลกแตกต่างไปในทั่วทุก
ต่างปรีดิ์เปรมเกษมสุขทุกถิ่นไทย
ลอยกระทง..ปลงใจในสงสาร
ฝากสังขารวานสายน้ำนำล่องไหล
ความเกิดดับสรรพสิ่งยังยิ่งใหญ่
อยู่ที่ใจใช่กระทงที่ลงลอย
นำกระทงมาปลงเปรียบเทียบชีวิต
ต่างประดิษฐ์วิจิตรล้ำงามไม่น้อย
เพ็ญสิบสองต้องจำลาถึงคราลอย
เมื่อชีพหมดก็ปลดปล่อย..ลอยอังคาร
ลอยกระทงประเพณี ปีนี้ประหลาด
หลายจังหวัดจัดแนวใหม่ไม่ลือลั่น
ลอยกระทงตรงไหนก็คล้ายกัน
น้ำท่วมบ้าน มันหมดใจไร้อารมณ์
กระทงน้อย กระทงใหญ่ กระทงสาย
ไหลเรือไฟ ในอีสานมันขื่นขม
หลายจังหวัดน้ำจัดหนักถูกผลักจม
ร้องระงมล่มสลายไร้อาหาร
หลากกระทงหลงทาง กลางกรุงใหญ่
กาละมัง ถังน้อยใหญ่หลายสีสัน
ลอยกันเกลื่อนเหมือนกะลามาขอทาน
ยืนลอยคอ รออาหารแบ่งปันน้ำ
กระทงเรือ กระทงโฟม ระดมหนี
กระทงกล่องท่องวารี สีไม่ซ้ำ
กระทงคน บนบ่าแบกลุยแหวกน้ำ
หน้าดำคล้ำ คร่ำเคร่งเร่งรีบไป
ทีวีหลาย ไร้โปรโมทลดเรตติ้ง
กระทงจริง งานนิ่งเงียบ เสียบข่าวใหญ่
ลอยทั่วทิศชีวิตจริง เรตติ้งกระจาย
ทุกช่องฉาย หลายกระทงหลงทั่วกรุง
เจ้าพระยาคงไม่ต้อง ลอยคลองใหม่
มีคลองใหญ่..วิภาวดีที่หมายมุ่ง
พหลโยธิน กินน้ำลึกหว่างตึกสูง
ตรอกซอกซอยลอยคละคลุ้งยุ่งทั้งวัน
ลอยกระทง ๕๔ ปีนี้ใหญ่
กระทงใหม่ไอเดียเกิด เปิดสะท้าน
ประทับจิตพิชิตใจไปอีกนาน
อลังการงานสร้าง..ทุกอย่างสมจริง !
นิ่ง ..เงียบ ..มืดดำ ..ทุกค่ำคืน !
หน้าส่วนตัว
1384
