ปั่นพิชิตโรค
ปั่น ปั่น ปั่น ..ปั่นไปในโลกกว้าง ปั่นเพื่อสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง ปั่นเพื่อสร้างหัวใจให้แข็งแรง ปั่นเพื่อแข่งสู้โรคร้ายทั้งหลายแหล่ ปั่น ปั่น ปั่น..ปั่นไปอย่าได้ท้อ อย่ามัวรอผลัดวันไปเอาให้แน่ หนทางรอดรออยู่หน้าอย่าท้อแท้ คงตายแน่หากแพ้ใจ.. ยอมพ่ายมัน สุขภาพดี..อยู่ที่ตนต้องทนทำ ใช่หาซื้อเป็นกอบกำทำขายนั่น แค่หนึ่งใจกับสองขากล้าจะปั่น โรคหลายพลันอันตรธาน..ไม่นานรอ ปั่น ปั่น ปั่น ..ปั่นไปในโลกกว้าง สองข้างทางใช่ร้างไร้ไมตรีหนอ เพื่อนนักปั่นพร้อมร่วมทางไม่รั้งรอ เช่น " เฮียฮ้อ " พิชิตชัยหลายโรคมา นักปั่นนครปฐม.. ชื่นชมท่าน ฝ่าฟันผ่าน 18 โรค โชกโชนกล้า " เฮียฮ้อร้อยโล " โชว์ให้ชมสมฉายา โรคหลากหลายพ่ายเขาหนา.. ยอมปราชัย !! http://www.youtube.com/watch?v=fwZ7TRq3Xhk
วันนั้น.. ผ่านไปในทรงจำ วิบากกรรมย้ำเห็นเป็นเช่นนั้น กระทบมากระแทกไปในเร็วพลัน สะใจฉัน มั่นในจิต ..อนิฏฐารมณ์ วันนั้น.. ผ่านไป ใช่วิเศษ สุมกิเลสเวทนา อย่างสาสม ตะเกียกตะกายไปต่อก็จ่อมจม ลุกแล้วล้ม จมอบายอย่างไรแน่ ? วันนั้น.. ยังวาดหวังเห็นฝั่งข้าม ยึดนิยามต้องต่อสู้ รู้ว่าแพ้ เวลาเปลี่ยนเวียนไป ใช่ย่ำแย่ ตัวอาจแพ้ แต่ชนะ.. เลิกสะใจ ! วันนั้น.. ถึงวันนี้ไม่มีเปลี่ยน ทุกข์กับสุข คลุกเคล้าเวียนเปลี่ยนซ้ำๆ เห็นสีขาวก็เพราะมีฉากสีดำ โลกธรรม.. ย้ำเห็นจริงความนิ่งใน ตถตา กถาสุด ..ท่านพุทธทาส แจ้งไว้ชัดในตัว “กู” ผู้ยิ่งใหญ่ หากรักกู หลงกู ไม่รู้ภัย ความปราชัยในธรรม ..ย่อมย่ำเยือน จากวันนั้น จนวันนี้ ..วิถีพุทธ แม้ไม่หลุด ฉุดไม่พ้นความปนเปื้อน ยังดีกว่าเป็นปลาตายที่ไหลเกลื่อน ไม่รู้เดือน รู้ตะวัน ..นิรันดร์กาล ! กูวันนั้น กูวันนี้ ..จึงมีต่าง หลังก้าวย่างบนทางธรรมช่วยนำผ่าน อวิชชา..เริ่มหดหายฉายตระการ นิรพาน..เคยมั่นหมายใช่ไกลตัว ! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ตามรอยเมธี 20 ปี มรณกาลพุทธทาสภิกขุ ท่าน “พุทธทาส” ได้ละสังขารอย่างสงบเมื่อวันที่ 8 ก.ค.2536 วันนี้ผ่านไป 20 ปี แล้ว แต่มรดกธรรม และผลงานอันทรงคุณค่าที่ท่านทิ้งไว้ให้อนุชนรุ่นหลัง เพื่อสืบสานปณิธานความเป็น “พุทธทาส” หรือ ผู้รับใช้พระศาสดาอย่างสมบูรณ์แบบ ยังคงอยู่ และจะอยู่อย่างไม่มีวันตาย ดังเช่นบทประพันธ์ของท่าน ที่ว่า พุทธทาสจักอยู่ไปไม่มีตาย แม้ร่างกายจะดับไปไม่ฟังเสียง ร่างกายเป็นร่างกายไปไม่ลำเอียง นั่นเป็นเพียงสิ่งเปลี่ยนไปในเวลา พุทธทาสคงอยู่ไปไม่มีตาย ถึงดีร้ายก็จะอยู่คู่ศาสนา สมกับมอบกายใจรับใช้มา ตามบัญชาองค์พระพุทธไม่หยุดเลย พุทธทาสยังอยู่ไปไม่มีตาย อยู่รับใช้เพื่อนมนุษย์ไม่หยุดเฉย ด้วยธรรมโฆษณ์ตามที่วางไว้อย่างเคย โอ้เพื่อนเอ๋ยมองเห็นไหมอะไรตาย แม้ฉันตายกายลับไปหมดแล้ว แต่เสียงสั่งยังแจ้วแว่วหูสหาย ว่าเคยพรอดกันอย่างไรไม่เสื่อมคลาย ก็เหมือนฉันไม่ตายกายธรรมยัง ทำกับฉันอย่างกะฉันนั้นไม่ตาย ยังอยู่กับท่านทั้งหลายอย่างหนหลัง มีอะไรมาเขี่ยไค้ให้กันฟัง เหมือนฉันนั่งร่วมด้วยช่วยชี้แจง ทำกับฉันอย่างกะฉันไม่ตายเถิด ย่อมจะเกิดผลสนองหลายแขนง ทุกวันนัดสนทนาอย่าเลิกแล้ง ทำให้แจ้งที่สุดได้เลิกตายกัน
“ สันดานกา..” ห่มผ้าเหลืองเรื่องมากอยากไม่หยุด จิตไม่หลุดจากกิเลสนั่นเหตุผล รับการไหว้กราบหรูจากผู้คน แต่ทำตนทำตัวจนมัวหมอง.. คะนองใจ..ใต้ผ้ากาสาวพัตร์ อวดตัวเก่งเคร่งครัดจัดจนผ่อง ต่อหน้าดีหลังชั่วฉลหลบคนมอง หวังลาภผองมอมเมาคน.. รวยล้นฟ้า ก่อนจะบวชสวดคำขอ ก็ดังชัด จะปฏิบัติหัดจิตไม่ผิดหนา ศีลกี่ข้อ กี่ร้อยพันนั้นรับมา ปรารถนานิพพาน..หรือนับตังค์ ! พฤติกรรมสำส่อนซ่อนลามก สกปรกต่ำช้า ไม่น่าขลัง คฤหัสถ์ศีลห้าแท้แม้ขาดมั่ง ดูแล้วยังดีกว่าพระคฤหาสน์.. โลภโกรธหลง ปลงไม่ได้ใช่ไหมเล่า ? ออกจากวัดกลับบ้านเก่าอย่าเขลาขลาด ยิ่งอยู่นานยิ่งบาปหนักจักพลั้งพลาด ฉุดพระศาสน์ให้ตกต่ำทำจัญไร ? ปลดเปลื้องผ้าเหลืองออก! ขอบอกเจ้า สันดานเก่าเจ้ายังอยู่ ดูไฉน ? เดรัจฉาน “ สันดานกา ” นั้นน่าอาย จงกลับไปยังที่เก่า..เหมือนเจ้ามา !! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ภาพภิกษุสันดานกา เป็นผลงานภาพวาดของ อนุพงษ์ จันทร อาจารย์ประจำคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาจิตรกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ภาพภิกษุสันดานกา มีปัญหาต่อกลุ่มพระสงฆ์กลุ่มหนึ่งนำโดย พระมหาโชว์ ทัศนีโย แกนนำสมัชชาชาวพุทธแห่งชาติ ซึ่งกล่าวว่าเป็นการดูหมิ่นสงฆ์ โดยภาพที่แสดงพระภิกษุ 2 รูปหลับตาเอาศีรษะชนกันและมีปากเป็นปากของกา นอกจากนี้ยังมีรอยสักเต็มตัว และแสดงกิริยาแย่งสายสิญจน์กับตะกรุดที่อยู่ในบาตร ส่วนลายสักเป็นรูปกบกำลังผสมพันธุ์และตุ๊กแกกำลังผสมพันธุ์กัน
ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ จะหวังดีต่อเธอเสมอมั่น คอยฟูกฟักรักสุดๆ ดุจชีวัน แต่เธอนั้นหันมามองบ้างไหมเล่า ? ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ ทุกนาทีคอยห่วงหากว่าตัวเขา ยอมลำบากตรากตรำตัวดำเงา หาเงินตรามาแลกข้าวให้เธอกิน.. ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ จะชื่นชมยินดีปรีดาถวิล แม้เธอเหลิงเริงร่าเป็นอาจิณ ก็ทำใจไม่ได้ยิน ไม่เห็นมัน ไม่มีใครอีกแล้ว.. ในโลกนี้ หวังอยากให้เธอได้ดีมีงานมั่น ทั้งโน้ตบุ๊ค มือถือซื้อประทาน ขอแค่ผ่านการศึกษา.. ปริญญาชน !!
ฉันรักจักรยาน สองเดือนผ่านฉันเริ่มเห็น เปลี่ยนไปหลายประเด็น ล้วนเฉกเช่น สิ่งดีๆ.. ฉันรักจักรยาน โรคเคยรานก็ผ่านหนี ซมซานมานานปี มันข่มขี่ทุกวี่วัน ปวดแข้งและปวดขา โอดโอยล้าจนหน้าสั่น นั่งลุกทุกข์ทรมาน น่าสงสารตัวฉันเอง ไปโรงหมอ หมอสั่งยา กินไงหนา ท่าไม่เก่ง หลายขนานพาลยำเกรง กินยาเก่งเร่งไตวาย ตีแบดหรือจ๊อกกิ้ง หรือจะวิ่งกันหลากหลาย ตัวฉันนั้นไม่ใช่ ตกลงใจใช้จักรยาน.. ฉันรักที่จะปั่น เพื่อให้มันเข้าเผาผลาญ โรคร้ายอย่าได้พาล ให้มันผ่านเพราะปั่นไป.. ฉันรักจักรยาน ไม่ต้องการน้ำมันใช้ เชื้อเพลิงเจิ่งห้องใจ ขาปั่นไป..ไม่เบียดเบียน.. ฉันรักจักรยาน ทุกวันผ่านฉันเริ่มเปลี่ยน แข็งแกร่งแรงและเกรียน พบบทเรียนที่ลงตัว !!..
หน้าส่วนตัว
2359
