8 พฤศจิกายน 2554 23:55 น.
ศรีสมภพ
เพ็ญสิบสอง ส่องแสงแห่งสุขสันต์
คืนสวรรค์ จันทร์สกาวพราวไสว
สาดสีนวล อวลอาบฟ้าอ่าอำไพ
ต่างคลั่งไคล้ใฝ่ฝัน..วันลอยกระทง !
ริมฝั่งน้ำ ค่ำคืนรื่นเริงจิต
หลายชีวิต หลากอารมณ์ สมประสงค์
หนุ่มควงสาว เคล้าคู่ดูเหมาะจง
พร่ำคำหวานหว่านคำตรง ประสงค์ใจ
เพลงรำวง ส่งรับกับรำโค้ง
ใส่โสร่งโจงกระเบนเต้นรำร่าย
สนุกสนาน บานเบ่ง เพลงเร้าใจ
พลุตะไลไฟพะเนียงเสียงแตกดัง
ฟ้าไสวไฟสว่าง ริมฝั่งน้ำ
คนคลาคล่ำนำกระทงจงใจหวัง
ภาวนาจิต อธิษฐาน มั่นประดัง
ปล่อยกระทง ปลงอนิจจัง! อย่างตั้งใจ
ลอยกระทง..ลงทยอย ลอยตามน้ำ
ทิ้งเคราะซ้ำ กรรมซัด ลอยลัดหาย
ตั้งจิตพร้อม น้อมขอขมา คงคาใหญ่
ขอพรชัยให้สุขสันต์ ใต้จันทร์ผ่อง
ลอยกระทง..ปลงอนิจจังวตสังขาร
ฝากสารธารผ่านไปให้ไหลล่อง
เกิดแล้วดับ..ลอยลับหายในมุมมอง
ตามครรลองของนที..วิถีธรรม
กระทงเอ๋ย.. เปรยเปรียบเทียบชีวิต
ต่างประดิษฐ์วิจิตรล้นบนผืนน้ำ
แม่คงคานำพาไปไหลตามกรรม
สู่สัจธรรม..ตามดีชั่วแห่งตัวตน
เพ็ญสิบสอง..ส่องแสงแต่งสีเศร้า
มาคละเคล้าผืนน้ำ เจิ่งล้ำล้น
หลายหย่อมย่านยังขมขื่นสุดฝืนทน
และหลายคนน้ำตานอง..มองเพ็ญนวล
นั่งคร่ำครวญ ไร้กระทง..ไร้แสงเสียง เคียงวารี !
8 พฤศจิกายน 2554 12:42 น.
ศรีสมภพ
ลอยกระทง ๕๔ .. ปีนี้เงียบ
น้ำกินเรียบราบหน้ากลองหลายท้องที่
ปิงวังยม ล่มถึงน่านบ้านจมปรี่
ไร้พื้นที่จะไปลอย ปล่อยกระทง
สะแกกรัง เจ้าพระยาและป่าสัก
ก็ล้นหลากฟากฝั่งหาย ไม่ประสงค์
สุมหัวล่อง ท่องเที่ยวกรุงยุ่งงวยงง
ร่ายรำโค้ง ลงท่าจีนถิ่นฝั่งธน
เปลี่ยนทางเลน เป็นคูคลองรับน้องใหม่
ตึกสูงใหญ่รายสองฝั่งข้างถนน
วิภาวดี น้ำสนองเจิ่งนองล้น
อีกถนนพหลโยธิน สิ้นเสรี
เปลี่ยนจากรถมาเป็นเรือ เหลือจะรับ
น้ำกระชับวงล้อมยอมทุกที่
ลอยกระทง คงหายไปในปี้นี้
กทม. ขออย่ามี อันตราย !
พลุตะไล อาจไหม้บ้านย่านคนร้าง
ซากกระทงอาจอุดขวางทางน้ำไหล
กลับซ้ำเติมเพิ่มทุกข์ท่วมอ่วมกันใหญ่
ลอยในใจ.. ไหลตามฝัน มันคงดี
ปีนี้บาย.. ไร้อารมณ์ผสมผสาน
ฝากใจลอยปล่อยเคราะห์ผ่านให้มันหนี
จำต้องงดหมดสิ้นท่า ปีหน้ามี
เว้นซักปี คงไม่ตาย บ๊ายบายกระทง !
เอ้า ! ..ลงลงกระทอย เอ้า !..ลอยลอยกระทง
..โมงตุ้มโมง เอ้า!..โมงตุ้มโมง ๆๆๆๆๆๆ เฮ้ ! ฮิ้ว ๆๆๆๆ
7 พฤศจิกายน 2554 23:10 น.
ศรีสมภพ
คุณทองหยิบ ขย่มก้าว ขายาวย่าง
เดินกรุยกร่าง ร่างนวยนาด ประกาศเก่ง
ร้องแมวแมว แว่วแต่ไกล ใจนักเลง
เหมือนอวดเบ่ง ไม่เกรงก่น คนหรือแมว
ก่อนนั้นมี ที่กำเนิด เกิดกลางบ้าน
ร่วมท้องกันกับทองหยอด คลอดเป็นแถว
พร้อมทองแท้ แต่หายไป ไร้วี่แวว
มีแม่แมว ชื่อทองมา กล้าเข้าเรือน
แม่ทองมา ท้องมาก่อน เล่นซ่อนหา
ทำกลัวกล้า ช้าจะต้อง ท้องจะเคลื่อน
หวังเจ้าบ้าน แบ่งปันสู่ ผู้มาเยือน
ร่างผอมเปื้อน เหมือนลำบาก จากแดนไกล
ทองมาคลอด รอดแค่สาม นามดังกล่าว
ให้ลูกเต้า เฝ้าดูดนม ก้มหน้าไถ
ละเลงลิ้น เลียลูกหอบ เหมือนปลอบใจ
เราปลอดภัย บ้านใจบุญ อุ่นชีวัน
มาวันหนึ่ง ซึ่งทองหยิบ โดนรถเหยียบ
ขาหักเสียบ เพียบเหลือล้ำ คำรามลั่น
หมอรักษา หาเหล็กใส่ ให้ได้ทัน
จ่ายห้าพัน เจ้าบ้านให้ ด้วยใจจริง
แมวขาเหล็กกะเผลกย่าง กร่างไม่ลด
เปลี่ยนไปหมด เที่ยวหดหาย คล้ายผีสิง
นานนานโผล่ โร่ร้องใส่ ไม่ประวิง
มอมแมมยิ่ง ยิงเขี้ยวตน บ่นพึมพำ
ร้อนผ่านพ้น ฝนโปรยปรายหลายเดือนแล้ว
ไม่เห็นแวว แมวเป๋ย่าง ร่างน่าขำ
ผอมยาวรี จมูกมีไฝ ขาวไล้ดำ
ชอบบ่นพำ เหมือนดำหาย ..ตายจากกัน !
คงเหลือเพียง เสียงอ้อนออดทองหยอดแว่ว
อีกสองแมว เปิดแนวรบ ประจบปั้น
คล้ายเคืองเข่น แยกเขี้ยวขู่ คอยสู้กัน
เพี่อแข่งขัน พันแข้งขา น่าสำออย
อีกแมวหนึ่ง ซึ่งกำพร้า แม่ละทิ้ง
มาพึ่งพิง นั่งนิ่งเงียบ ดูเรียบร้อย
ชื่อทองมี สีเหลืองพราว ปนขาวหน่อย
ขี้ใจน้อย คอยตื่นกลัว วิ่งทั่วบ้าน
สี่แมวเอ๋ย.. อยากเอ่ยไว้ ให้รู้แจ้ง
เมื่อมาสู่ อยู่อย่าแย่ง อย่าแข่งขัน
รักกันเถิด เกิดกินอยู่ อู่เดียวกัน
เจ้าของบ้าน นั้นขอวอน..สอนแมวเอย !
แมวต่างมา.. คนต่างใจได้มาร่วม
อยู่บ้านรวม ร่วมอาศัยใคร่จะเอ่ย
รักกันหนอ ขออย่าแตกแบ่งแยกเลย
บรรพ์บุรุษ สุดเฉลย..เคยสอนเห็น
คือเรื่องจริง ไม่อิงนิยายหลายปีก่อน
มาเล่าย้อนเป็นกลอนกานท์ให้อ่านเล่น
อาจเหน็บแนมแซมไปหลายประเด็น
ก็เพราะเห็น แมวคล้ายคน ..คนเหมือนแมว ! ..อิอิ
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
รายนาม (ตั้งเอง) คุณแมวทั้ง ๕ ท่าน ในบทกลอน ดังนี้
๑. คุณแม่ทองมา ปัจุบันเสียชีวิตแล้วด้วโรคไต เมื่อหลายปีก่อน
๒. คุณลุงทองมี ขณะนี้ยังมีชีวิตอยู่ แต่ชราภาพแล้ว
๓. พี่ทองแท้ ลูกแม่ทองมา โดนลักหายไปขณะยังตัวเล็กๆ
๔. พี่กลางทองหยิบ ลูกที่ ๒ แม่ทองมา รักษาใส่ขาเหล็กหมดเงินไป
๕ พันบาท แล้วหายไปไร้วี่แวว
๕. ชายเล็กทองหยอด ลูกสุดท้อง ยังมีชีวิตอยู่ ยังเดินกร่างย่างสามขุม
ในบ้าน ขณะนี้
สรุป คงเหลือเจ้ากรรมนายเวร ๒ ท่าน ที่เจ้าบ้านยังคงชดใช้กรรมอยู่
7 พฤศจิกายน 2554 07:21 น.
ศรีสมภพ
ร้องไห้ไปเถิด..เปิดบ่อน้ำตา
อัดอั้นนักหนา ปล่อยมาเสียบ้าง
เก็บกดโอดอุด ให้หลุดให้ล้าง
ให้ทุกข์มันจาง ให้มีทางเดิน
ปัญหาไม่หาย มากมายหน่ายเนิ่น
หลายหลากมากเกิน จะเดินทางใด?
เดี๋ยวโน่น เดี๋ยวนี่ ทางนี้ ทางไหน
ปัญหามันใหญ่ แก้ไขไม่จบ
น้ำท่วมไหลหลาก น้ำมากยากหลบ
ทุกอย่างบรรจบ สยบสยอง
ตั้งตัวไม่ได้ ตั้งใจมันข้อง
เสียงฟ้องเสียงร้อง ต้องทำให้ได้
เสียงบ่นเสียงด่า ยิ่งกว่าน้ำไหล
มันไม่มีคลาย โหดร้ายไม่เบา
ทิ้งหญิงเป็นชาย ทิ้งนายเป็นบ่าว
ลุยน้ำแจกข้าว เป็นสาวกร้าวแกร่ง
ตำราเล่มใหญ่ มันไม่แจกแจง
มันต้องใช้แรง ทุกแห่งต้องลุย
อึดอัดขัดติด ความคิดหลุดลุ่ย
เคยคาดเคยคุย มันลุยไม่ไหว
รอวันรอคืน ขมขื่นฝืนใจ
รอน้ำหลากไหล มันไปจากเมือง
บิ๊กแบ็ก แบกทราย กั้นข่ายคนเคือง
แบ่งฝ่ายได้เรื่อง การเมืองก็วุ่น
เล่นคำเล่นลิ้น ปล้อนปลิ้นเคืองขุ่น
เล่นกันดุ้นๆ เล่นหน้าด้านๆ
น้ำท่วมครั้งนี้ โยนขี้ใส่กัน
สมานฉันท์ แค่ฝัน มันไม่ !
สัญญิงสัญญา ก่อนหน้าว่าไง
พร่ำพรอดหยอดไข่ ทำไมลืมคำ
เอาเหอะ..เอาเถอะ เมื่อเจอะต้องจำ
ต้องบอกตอกย้ำ รีบทำให้ทัน
เวลาวารี หมุนหนีไหลผ่าน
ไม่นมไม่นาน ภัยนั้นผ่านพ้น
เตรียมพร้อมย้อมเมือง ลืมเรื่องเคืองค้น
ร่วมใจไทยชน รีบขนเร่งขัด
ที่ไหนน้ำลด กำหนดปัดกวาด
หมดจดสะอาด เร่งรัดชัดเห็น
นครสวรรค์ ปั่นเป็นโมเดล
ฟื้นตัวได้เร็ว แม้น้ำเชี่ยวอยู่
ร้องให้ไปเถิด เปิดใจให้รู้
ว่านายกปู ..ฟื้นฟูฟื้นใจ !
น้ำลดหมดไหล ร่วมใจฟื้นฟู
..แล้วอยู่ร่วมกัน ! วู้ปี้ !
6 พฤศจิกายน 2554 04:47 น.
ศรีสมภพ
สู่สามัญ! กันเถิดนะมนุษย์
ถึงที่สุด จุดมันเกินเดินไม่ได้
จำต้องปรับกลับจุดเดิมเริ่มนับใหม่
ยังไม่สายยังไม่ช้า..ถ้าจะทำ
เกมโอเวอร์ เจอทางตันอย่าดันเล่น
สิ่งที่เห็นสิ่งที่เกิด เตลิดถลำ
เขามาเตือนเขามาบอก เพื่อตอกย้ำ
การกระทำมันล้ำเส้น มันเป็นภัย
แผ่นดินไหวในจีนสูญสิ้นหนัก
อีกเฮติ เห็นประจักษ์ยิ่งหนักใหญ่
อีกรอยเลื่อนเคลื่อนพื้นแผ่น วงแหวนแห่งไฟ
สึนามมิ ญี่ปุ่นร้าย.. ตายเป็นเบือ
ภัยพิบัติ.. โลกจัดให้หลายๆครั้ง
มนุษย์หยิ่งนิ่งฟัง แต่ยังไม่เชื่อ
พฤติกรรมดำเนินจึงเกินเหลือ
ว่าอยู่เหนือ ฉลาดล้ำธรรมชาติ
จึงล้มหายตายจากมากยิ่งขึ้น
เพราะไปฝืนขืนวิสัยเห็นได้ชัด
ขุด ถม ขวาง สร้างกันใหญ่ไม่มีขัด
ปรับเปลี่ยนปัด ตัดโค่นไม้ไม่มีเกรง
เป็นมอดมุด เจาะขุดแร่ใต้รากโลก
เข้าล้วงจก ฉกฉวยมารวยเร่ง
ผุดโรงงานผลาญน้ำมันจนบานเบ่ง
ยิ่งไม่เกรง เหมือนยิ่งเร่งใกล้วันล่ม
โลกจึงร้อน โลกจึงรู้ จึงสู้กลับ
โลกต้องปรับ ต้องเปลี่ยนเวียนถล่ม
เริ่มไหวตัวทั่วแผ่นผืนน้ำกลืนจม
มันสาสม แล้วใช่ไหม? ..ไตร่ตรองดู
กลับสู่สามัญ กันเถิดนะ..มนุษย์ !
โลกต้องฉุดให้หยุดเดิน เพลินกันใหญ่
ฉลาดเหนือฉลาดล้ำนำความตาย
พิบัติภัยหลายหลาก..เกิดจากมนุษย์ !
ในที่สุด.. มนุษย์ล้ำโลก จะตกม้าตาย !
หน้าส่วนตัว
2145
