30 มกราคม 2551 01:13 น.
ศรรกรา
*****เอ๊ะ!หัวใจ เจ้ากรรม ไยทำเฉย
หรือเจ็บช้ำ เสียจนเคย เลยไม่สน
จะลืมเขา ทั้งที นี่กมล
กลับมีเขา เฝ้าเวียนวน อยู่ในใจ
จะตัดใจ ให้ขาด ลำบากนัก
ยิ่งห้ามรัก กระอักทรวง ถ่วงเกินไหว
แค่ลืมเขา เท่านี้ยาก มากเพียงใด
แสร้งลืมไป ไม่รัก ตัดใจลา
อย่าหลงคำ พร่ำหวาน นานแล้วขม
อย่าหวังชม ลมปาก ไปเลยหนา
อย่ายึดถือ คำมั่น เคยสัญญา
อย่าหวังว่า เขาจะกลับ มาทำดี
คำที่เคย เอ่ยปาก ฝากบอกรัก
เหมือนแน่นหนัก ยังกวักแกว่ง และแหนงหนี
สายตาหวาน ให้ลุ่มหลง งงทุกที
แต่บัดนี้ มีดวงตา ค่ามองเมิน
ตัดใจลา เลิกอาวรณ์ ทอดถอนจิต
เลิกครุ่นคิด ถึงเขา เราห่างเหิน
แม้เจ็บช้ำ รักพัง กลับหลังเดิน
หยุดหลงเพลิน เดินสายรัก กระอักทรวง
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
28 มกราคม 2551 10:24 น.
ศรรกรา
*****ปลดเสื้อผ้า ตาจ้อง คันฉ่องใส
โถรูปร่าง ช่างไฉไล อร่ามหนอ
ส่องดูเงา เราหรือ ใช่เยินยอ
หนุ่มเอียงคอ มองเหลียวหลัง ดั่งตะลึง
ส่วนโค้งเว้า เราก็เหมาะ เฉพาะส่วน
ไขมันล้วน ชวนสยอง มองไม่ถึง
เอวคอดบาง ร่างน้อย พลอยตราตรึง
สวยเป็นหนึ่ง ไม่รอง น้องนาตาลี
ก็รูปร่าง ฉันดี มีให้อวด
หากเกิดชวด เห็นด้วยตา อย่าหน้ายี้
ดั่งสวรรค์ บรรจงสร้าง ให้งามดี
สวยหามี สิ่งใดว่า ให้น่าชัง
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
19 มกราคม 2551 16:57 น.
ศรรกรา
****ผ่านลมหนาว คราวใด ใจยังหนาว
อกยิ่งร้าว คราวลมโบก ดั่งโบยผิว
คิดถึงเขา คราใด ใจแทบปลิว
ให้ลมลิ่ว ปลิวใจ ส่งใกล้เธอ
หวนเรื่องราว เก่าเก่า เราชิดใกล้
คิดคราวใด ให้คำนึง ถึงเสมอ
แม้อยู่ห่าง ทางไกล อาจไม่เจอ
ได้ละเมอ มิร้องขอ พอเยียวยา
เหม่อมองดาว พราวจ้า บนฟ้าไกล
มองทีไร ให้คิดถึง คะนึงหา
นับจากวัน ฉันเธอ ต้องจากลา
ยังจดจำ สายตา ว่าอาลัย
ภายใต้ดาว ดวงเก่า มีเราอยู่
ห่างสุดกู่ รู้สึกเศร้า เหงาเพียงไหน
อยากให้รู้ ว่าคิดถึง แทบขาดใจ
หวังชิดใกล้ เหมือนวันนั้น มันคงมี
แหงนมองฟ้า ราตรี มีหมู่ดาว
สุกสกาว พราวแสง แสนสุกสี
แต่มีอาจ คลายเหงา เศร้าทุกที
ทุกราตรี กอดความเหงา แทนเงาเธอ
หากดาวนี้ มีเธอ มองจ้องอยู่
คงไม่รู้ ว่ามีฉัน มองเสมอ
ดาวเดียวกัน มันช่างห่าง ยากจะเจอ
ได้เพียงเพ้อ ทอดถอนจิต คิดถึงคุณ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
16 มกราคม 2551 21:59 น.
ศรรกรา
****เพราะคิดถึง จึงโทร มาถามไถ่
เพราะห่วงใย จึงอยากอยู่ คอยปรึกษา
เพราะอยากชิด จิตอยากใกล้ ใจจึงมา
เพราะรักเธอ แต่เหมือนว่า เราห่างไกล
โทรหาเธอ ทุกครั้ง ดั่งเซ้าซี้
โทรทุกที ดูเหมือนหน่าย มากใช่ไหม
โทรหากัน มันยุ่งยาก ลำบากใจ
โทรทีไร เธอไม่ว่าง หรืออยากเมิน
กลัวเธอคิด มากไป ใจก็ห่วง
กลัวหนักหน่วง เพียงลำพัง ครันห่างเหิน
กลัวเธอชัง ทั้งอยากใกล้ มากเหลือเกิน
กลัวเผชิญ เจ็บอีกครั้ง ดั่งผ่านมา
แค่ได้ชิด จะผิดไหม ให้ขอบอก
แค่อย่าหลอก บอกตรงใจ ไปเลยหนา
แค่เธอเลี่ยง เบี่ยงมอง ไม่จ้องตา
แค่นื้ทำ ช้ำอุรา กันมากพอ
ได้รักเธอ เจอหน้า ก็ว่าสุข
ได้อิงซุก ทุกข์เพียงใด ไม่ร้องขอ
ได้ใกล้ชิด เพียงนาที ยินดีรอ
ได้เท่านั้น น้ำตาคลอ ก็สุขใจ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราคนขี้น้อยใจ °´¯♥♥¸.°´¯)
15 มกราคม 2551 03:11 น.
ศรรกรา
****เราได้ดี มีเธอ ที่ชี้แนะ
คอยแยกแยะ ชั่วดี มีเหตุผล
บ้างดุด่า จู้จี้ ยากที่ทน
แต่คำบ่น ของครูนั้น ฉันได้ดี
เธอขัดเกลา คนอย่างเรา ที่เขลาขลาด
ให้ฉลาด รอบรู้ มีศักดิ์ศรี
ได้ยืดหน้า ชูตา อย่างใครมี
ฉันได้ดี เพราะมีครู คอยปูทาง
ครูจ้ำจี้ จ้ำไช ใช่ว่าบ่น
เพื่อลูกศิษย์ หลุดพ้น คนถากถาง
คอยเป็นไฟ สาดส่อง เพื่อบอกทาง
เพื่อลิงค่าง เดินตาม บนทางเดิน
เราได้ดี มีค่า เพราะว่าครู
เป็นผู้รู้ ชูคอได้ ไม่เคอะเขิน
อยู่แห่งใด ไร้คนเคียด เกลียดมองเมิน
ได้ขึ้นชื่อ คือผู้เจริญ ทางปัญญา
ขอบรรเลง เพลงครู ผู้เสียสละ
ดวงหัวใจ คารวะ มากหนักหนา
มอบแด่ครู ทุกท่าน ด้วยบูชา
น้อมวันทา ดวงจิต จากศิษย์เทอญ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
***ไม่ได้ร้องคาราโอเกะนานพอควร ขอฝากเสียงสักหน่อย เผื่อมีคนหายคิดถึงมั่ง (อิอิ ไม่ค่อยเข้าข้างตัวเองเท่าไหร่เล้ย ฮะๆ ) หวังว่ามีคนคิดถึงกันบ้างนะจ้ะ