****กลิ่นสมบัติ พัสถาน มันหอมยั่ว จนลืมตัว มิกลัวบาป ที่ได้สร้าง ความละโมบ โลภหลง คงเปิดทาง ชี้สว่าง สู่ถนน บนทางเลว สองมือนี้ ที่ได้ทำ กรรมที่ก่อ มิรีรอ ที่จะสร้าง บนทางเหลว มิเกรงบาป อาบไอ ในไฟเปลว ตกสู่เหว บ่วงบาป ที่ตามมา สองมือนี้ ที่ให้ ไยสนอง บุญคุณของ พ่อแม่ เยี่ยงนี้หนา ตอบแทนผู้ ให้ชีวิต จิตวิญญาณ์ โดยการฆ่า ผู้ให้กำเนิด เกิดเป็นคน กระทำชั่ว ที่ตัวก่อ มิรอช้า โทษอาญา ตราบาป ตามทุกหน สิ้นชีวี ยังชดใช้ ในวังวน กรรมของตน บนแหล่ง แห่งคนเลว ***อ่านข่าวลูกฆ่าพ่อแม่หวังมรดกสิบล้านเมื่อวานนี้ แล้วหดหู่ใจเหลือเกินค่ะ ไม่น่าเกิดเป็นมนุษย์ได้เลย เวรกรรมจริง ๆ ค่ะ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราขำไม่ออก °´¯♥♥¸.°´¯)
****เช้าตีห้า วันอังคาร หน้าบานใส ต้องรีบไป หาหมอ หล่อและตี๋ คราวที่แล้ว แคล้วคลาด พลาดสิ้นดี ตื่นตีสี่ ออกตีห้า น่าจะทัน
รีบจัดแจง แต่งตัว ให้สวยเลิศ จะเดินเชิด เริ่ดหรู ดูเฉิดฉัน ไปโรงบาล งานนี้ มีลุ้นกัน เทพสวรรค์ ท่านสรรค์สร้าง คู่ให้เรา
ถนนโล่ง โปร่งสบาย ให้หายห่วง คงได้ควง หมอสมใจ อย่างใครเขา ถึงแม้โรค ที่รักษา จะบรรเทา โรครักเรา อ้าวเพิ่งส่อ ออกอาการ
สายตาเสาะ เลาะไป ในตามห้อง (ตรวจ) ตาก็จ้อง สองหูคอย เขาเรียกขาน ถึงคิวฉัน ใจสั่นรัว ตัวลนลาน ส่งตาหวาน ปานตาลเฉาะ เจาะดูใจ
สองต่อสอง ในห้องหับ ที่ลับตา ทั้งแขนขา ก็ไม่รู้ อยู่ตรงไหน เอาสิท่าน ฉันจะทำ ไงต่อไป เขายิ้มใส่ ใจยิ่งคึก ระทึกแรง
เสียงโทรศัพท์ รับทันที หวัดดีค่ะ แทบผงะ ตาเริ่มมัว ตัวเริ่มแข็ง หล่อแต๋วแตก หน้าแหลกยับ อยากจับแทง โห...นอนตะแคง ฝันหวาน นานตั้งหลายวัน
***กลอนต่อจากคุณหมอพฤหัสบดีที่แล้ว ไปเจาะเลือดมา ผลสรุปแข็งแรงดีทุกอย่าง กินดีมีสุข ไม่เจ็บป่วย สบายใจดีจังเลยค่ะ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
***นับจากหนึ่ง ถึงร้อย ค่อยค่อยก้าว ถนนยาว ทางว่าไกล ก็ไปถึง ความขยัน หมั่นเพียร คอยฉุดดึง มินานเจ้า อาจเป็นหนึ่ง ถึงหลักชัย
แม้เป็นเพียง เด็กน้อย ดูด้อยค่า สองมือคว้า ดาราพราว ขาวสดใส มิสามารถ อาจคว้า มาดั่งใจ ขอเพียงใฝ่ ดาวดวงนั้น ฉันจะครอง
เพียงเท่านี้ ที่เจ้ามุ ก็ลุถึง สิ่งที่พึง ปรารถนา อาจสนอง แค่มุ่งมั่น ขยัน ตามครรลอง สิ่งที่ปอง ก็สามารถ อาจเป็นจริง
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
****กลับมา... ยืน ที่เก่า เราเคยอยู่ กลับมา...ดู เพื่อทวงถาม ถึงความหลัง กลับมา...มอง อดีต ที่คงยัง กลับมา...ตาม ความหวัง ที่พังเพ ณ...ตรงนี้ ที่เก่า เราคุ้นตา ณ...ตรงนี้ ที่เคยพา กันสรวลเส ณ...ที่เก่า เราคิดย้ำ แม้จำเจ ณ...ที่เก่า เราว้าเหว่ เวิ้งว้างใจ
ที่...แห่งนี้ มีความเหงา เข้ามาก่อ ที่...ใจรอ เลือนลาง จางเหือดหาย ที่...ที่เก่า ไร้เงาเธอ เพ้อเดียวดาย ที่...หัวใจ พร่ำเพรียก เรียกขอมา ตรงนี้...มีความฝัน ฉันยังอยู่ ตรงนี้...รู้ เหลือเพียงรอย ที่ไร้ค่า ตรงนี้..อาจเปลี่ยนแปร แค่เวลา ตรงนี้...ที่ ฉันทวงหา ความทรงจำ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
****พี่คงลืม สาวเมืองนนท์ คนรู้จัก ไม่แวะพัก ทักทาย บ้างเลยหนอ ทิ้งให้สาว เมืองนนท์ ทนนั่งรอ ชะแง้คอ คอยพี่ ที่จากลา คงเป็นหนุ่ม ปทุม ไปแล้วมั้ง พอขายที่ มีสตังค์ ชังน้ำหน้า สาวบางกรวย ฤๅสวยเท่า (สาว)ลำลูกกา เสียน้ำตา เพราะหนุ่ม ปทุมธานี
พี่จากไป ไกลห่าง ใจนางชอก ก็เคยบอก คำรัก เป็นสักขี พอไกลกัน สัญญา ค่าไม่มี ไยทิ้งคน นนทบุรี มีน้ำตา
ผลหมาก รากไม้ อยากให้พี่ แต่ก็หวั่น เสียทุกที เลยสิหนา เกรงไม่รับ ซ้ำไม่แล แม้หางตา เพียงแค่คิด แต่มิกล้า จะมาเยือน หากพอมี เวลา มาหาบ้าง อย่าทิ้งร้าง ห่างกันนาน พาลจะเหมือน คล้ายมิใช่ คนสนิท เคยติดเรือน ทำแชเชือน เลือนลาง ลาร้างกัน
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
***เพลงนี้ฟังจากต้นฉบับก็ตัดสินใจร้องเลย อาจจะเพี้ยนไปหน่อย หวังว่าคงให้อภัยน่ะเจ้าค่ะ ไหน ๆ ก็ทนฟังมาหลายเพลงแล้วนี่หน่า ฮ่ะๆๆๆๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
Lovings
ศรรกรา เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1942
