30 พฤษภาคม 2550 13:04 น.
ศรรกรา
ฉันเป็นคน ซนนัก มักขึ้เล่น
แต่เธอเป็น คนตึง ทำขึงขัง
เพียงหยอกนิด เย้าหน่อย พลอยจริงจัง
จะระวัง ไม่เซ้าแหย่ แค่นี้พอ
ฉันคือฉัน มันทะเล้น เป็นแบบนี้
ถ้ายินดี ก็จะไป ไม่ต้องขอ
จะอำลา จากไป ไม่รีรอ
เรื่องงอนง้อ ใครใคร คงไม่ทำ
นับแต่นี้ ก็จะห่าง อย่างเธอชอบ
ไม่ขอตอบ เพราะอะไร คงไม่ขำ
คนแบบฉัน จอมป่วน ไม่ควรจำ
อย่าใส่ใจ คนชอบอำ ให้รำคาญ
30 พฤษภาคม 2550 09:21 น.
ศรรกรา
ไม่คิดเลย เอ่ยลา พาให้พี่
ช้ำเพียงนี้ บอกตรงตรง ก็สงสาร
ทั้งที่รู้ พูดไป ใจแหลกราน
คิดเสียว่า ฟ้าบันดาล ให้จากกัน
หากโทษใคร ให้มาลง ตรงที่น้อง
ที่ใจหมอง ก็คิดแต่ แค่ความฝัน
เขามาก่อน ย่อมมีจิต คิดผูกพัน
มิเดียดฉันท์ รังเกียจพี่ ที่ความจน
29 พฤษภาคม 2550 15:26 น.
ศรรกรา
อกผู้ชาย อย่างเขา เท่าสามศอก
แค่หญิงหยอก บอกเท่านี้ ตีหน้าเสีย
ถ้าไม่รัก ก็ไม่หยอก บอกให้เคลียร์
เดี๋ยวจะเพลีย เลียน้ำตา อุราตรม
ใจของพี่ นี้ใหญ่ ใยใจน้อย
ทำเป็นจ๋อย เหมือนกับว่า ดื่มยาขม
แค่หยอกนิด หยิกหน่อย พลอยระบม
หนุ่มพุงกลม ใจไม่จ้อย ขี้น้อยใจ
29 พฤษภาคม 2550 10:26 น.
ศรรกรา
เวียนกบาล การเมือง เรื่องน้ำเน่า
แบ่งกอเผ่า เผากัน มันส์นักหรือ
ใช้หัวคิด อย่าปล่อยว่าง อย่างกระบือ
สะใจหรือ หากไทยด้อย ถอยเข้าคลอง
มีอำนาจ อยู่กับตน จนปัญญา
มัวกร่นด่า ว่ากัน ตามสนอง
ความเป็นไทย ไร้ซึ่ง ถึงปรองดอง
แล้วจะร้อง ป้องชาติ ได้อย่างไร
28 พฤษภาคม 2550 12:28 น.
ศรรกรา
อุตส่าห์ทน คนหยาม ว่าทรามเกียรติ
พูดส่อเสียด เดียดฉันท์ ไร้มันสมอง
สำหรับเขา เราเชย เลยเป็นรอง
เพียงแค่มอง สองมือปาด คราบน้ำตา
ยอมออมอด งดอยาก ลำบากสู้
หวังเคียงคู่ ให้ใครคิด ริษยา
ด้วยความห่าง ต่างชนชั้น ศักดินา
เจ้าจำลา หาเขา คนเท่าเทียม