10 มีนาคม 2550 15:56 น.
ศรรกรา
งานก็สุมท่วมตัวหัวแทบปั่น
แขนขาพันผมเผ้ายุ่งไม่เคยหวี
เวลากับงานใยไม่พอดี
เผลอแป๊ปเดียวดูสิเจียนใกล้เย็น
ทุกทุกครั้งยังพอจ้ออ้อล้อบ้าง
งานพี่มากเลยเหมือนห่างอย่างที่เห็น
รอหน่อยนะให้เคลียร์งานที่จำเป็น
นะเนื้อเย็นวันหน้าว่างจ้อเหมือนเดิม
9 มีนาคม 2550 15:29 น.
ศรรกรา
จะทำกันลับหลังฉันไม่ว่า
แต่ที่ทำเห็นคาตารับไม่ไหว
ถ้าไม่รักขอเถิดนะปล่อยฉันไป
ยิ่งขอบใจถ้าไม่มาเห็นหน้าเลย
อยู่กับเขาเธอพูดได้เพียงแค่เปล่า
เห็นฉันโง่งี่เง่าตีหน้าเฉย
ขอบอกก่อนเพราะมันเจ็บเสียจนเคย
สุดท้ายเลยไปตายไหนฉันไม่แคร์
6 มีนาคม 2550 09:48 น.
ศรรกรา
เมื่อฉันเผลอเธอเอาเขาเข้ามาข้อง
มาเกี่ยวดองกันเมื่อไหร่ฉันไม่เห็น
แต่เงาตาที่มองฉันมันชัดเจน
ที่มองเห็นฉันเป็นเช่นเหมือนควาย
เป็นเพราะรักและไว้ใจใช่ไหมหรือ
เลยมองฉันเป็นกระบือเสียง่ายง่าย
คำปริ้นปร้อนหลอกให้เชื่อเสียง่ายดาย
โง่อย่างควายไม่ทันเล่ห์คนเช่นเธอ
หากเธออยู่กับเขาแล้วไม่ทุกข์
ก็ขอให้จงสุขอยู่เสมอ
ถ้าหากเจ็บเพราะรักอย่างฉันเจอ
คนอย่างเธอไม่พ้นโง่อย่างฉันเป็น
5 มีนาคม 2550 13:35 น.
ศรรกรา
ยินเสียงเพลงบรรเลงเพลงหวานแหว๋ว
เสียงซอแว่วตามลมข่มเสียงหมา
ฉันทนฟังเสียงซอข้างท้องนา
มีเพื่อนยาอยู่บนหลังนั่งบรรเลง
เพลงอะไรข้าฟังไปก็ไม่รู้
เสียงอี๋อูอี๋ออช่างหมาะเหม่ง
เสียงเดียวที่ข้าเข้าใจใช่เสียงเพลง
เป็นเสียงเอ็งเรียกข้ามาทำนา
3 มีนาคม 2550 15:40 น.
ศรรกรา
เป็นแค่เด็กนักเรียนเพียงมอสอง
แต่กลับต้องถูกรองรับกับตัณหา
กับคนที่เธอเอ่ยชื่อเขาคือตา
แต่เหมือนว่าผีห่าสิงอยู่ภายใน
จากเรียงความความจริงจึงแจ่มชัด
สิ่งอั้นอัดต้องเผยเฉลยไข
อยากรู้หนาตาทำหนูได้อย่างไร
เด็กหญิงถามความข้องใจในความเรียง
****เมื่อวานดูข่าวตาข่มขืนหลานสาววัย 14 ปี รู้สึกเศร้าใจมาก ๆ ข่มขืนตั้งแต่อายุ 11 ปี รู้สึกแย่มาก ๆ แต่ยอมรับว่าเด็กหญิงมีความอดทนสูงในสถานการณ์ที่ถูกตาแท้ ๆ ข่มขืนได้ทุกวัน โดยไม่มีใครทราบ จนเธอเขียนเรียงความส่งครู ทุกอย่างจึงถูกเปิดเผยขึ้น นี่แหละความลับไม่มีในโลก คนทำความชั่วอีกหน่อยก็ต้องถูกชดใช้กรรม เพียงแต่จะช้าหรือเร็ว