12 กุมภาพันธ์ 2550 17:04 น.
ศรรกรา
หลายหลายครั้ง ที่นั่งมอง จ้องข้างฝา
นาฬิกา บอกเวลา ของวันใหม่
ทั้งผุดลุก ผุดนั่ง อย่างร้อนใจ
ป่านนี้ใย ไม่กลับ ชักกังวล
หลายหลายครั้ง นั่งมอง ตรงหน้าบ้าน
สุดลนลาน พาลให้ ใจสับสน
สารพัด พาให้คิด จิตกังวล
กลัวลูกตน จะประสบ พบกับภัย
เมื่อวันวาน ได้ยิน โทรศัพท์
ที่เจ้ารับ พูดคะขา หวานสดใส
ยินนัดแนะ กับเขา วาเลนไทน์
ณ ที่ใด กับใคร ไม่บอกมา
ถึงสิบสี่ กุมภา เวลานัด
เจ้าก็รีบ แจงจัด และผัดหน้า
แต่งชุดสวย ตัวเก่ง งามโสภา
และบอกว่า เดี๋ยวกลับมา เวลาเย็น
จวบเวลา ล่วงไป จนใกล้ค่ำ
จนย่างย่ำ วันใหม่ ก็ไม่เห็น
วาเลนไทน์ ไม่เห็นว่า จะจำเป็น
ที่ต้องเซ่น ความสาว ให้เขาไป
***นี่คือเรื่องจริงที่ต้องการฝากเพื่อน ๆ ให้เตือนใจตัวเอง เพราะตามสถิติหญิงสาวจะเสียตัว (พูดตรงไปปะเนี่ย) ในวันวาเลนไทน์อันดับหนึ่ง ศรรกจึงเขียนขึ้นเพื่อเวลาทำอะไรก็ให้นึกถึงพ่อแม่
12 กุมภาพันธ์ 2550 14:36 น.
ศรรกรา
รักเธอจัง ตรงที่ มีพุงพุ้ย
ดูตุ้ยนุ้ย น่ารัก เสียหนักหนา
ท้องก็ล้วน ไขมันย้อย ห้อยลงมา
ทุกท่วงท่า พาให้พิศ จิตไหวเอน
รักเธอจัง ตรงที่ มีฟันห่าง
ทิ้งช่องว่าง ระหว่างฟัน ยามฉันเห็น
ถึงไม่หล่อ เหมือนแฟนใคร ใช่ประเด็น
ยังไงเสีย เธอก็เป็น สุดดวงใจ
เพราะว่าเธอ มีดี หรอกที่รัก
ถึงขี้เหร่ จนคนทัก สักเพียงไหน
ฉันรักเธอ เพราะว่างาม ที่ภายใน
แม้ภายนอก ไม่เร้าใจ ไม่แคร์เลย
9 กุมภาพันธ์ 2550 16:25 น.
ศรรกรา
กุหลาบแดงหมายถึงความปรารถนา
กุหลาบขาวหมายความว่าความผ่องใส
สีชมพูหมายถึงความสุขใจ
เหลืองส้มไซร้หมายถึงรักยาวนาน
กุหลาบตูมหมายถึงความอ่อนวัย
ส่วนดอกบานกล่าวเป็นนัยว่าอ่อนหวาน
นี่แหละคือความหมายพอประมาณ
ขอบอกกล่าวฝากท่านเท่านั้นเอย
9 กุมภาพันธ์ 2550 10:47 น.
ศรรกรา
มาจะกล่าวบทไป
กามเทพเยาว์วัยไร้เดียงสา
หมั่นฝึกเล็งแสงศรร้อนวิชา
ในตำราฝึกฝนคนรักกัน
เทวดาตัวกระจ้อยคอยตื่นเต้น
เดือนนี้แล้วสิเป็นเดือนของฉัน
เราจะเล่งศรรักปักทั้งวัน
ให้มนุษย์รักกันเสียดีดี
พลันก็พลิกปฏิทินรูปดารา
วันที่สิบสี่กุมภาแล้วละนี่
ว่าแล้วลุกจากที่นอนกลิ่นมาลี
ใส่จับปิ้งอย่างดีรูปหัวใจ
แล้วก็คว้าปีกนกแขวนข้างฝา
เอาออกมาติดแปะงามสดใส
หยิบธนูและลูกศรออกทันใด
เพื่อมุ่งไปทำหน้าที่ที่ตนมี
เมื่อลงไป ณ แดนถิ่นมนุษย์
เทพตัวน้อยก็หยุดอยู่ตรงที่
มีชื่อว่ายะลา สงขลา ปัตตานี
กามเทพก็ตรงรี่เข้าทันใด
ฉันได้ยินมีคนโหดอยู่ที่นี่
อยากบำเพ็ญความดีคงทำได้
จะเอาศรของฉันปักตรงใจ
เผื่อพิษศรของฉันให้เขาใจดี
ว่าแล้วเทพตัวน้อยก็เล่งศร
ไปทั่วทั้งนครอย่างเต็มที่
จวบกระทั่งพลบค่ำย่ำราตรี
ก็ต้องกลับสุขาวดีที่จากลา
หลังจากหมดภาระและหน้าที่
จากปัตตานี ยะลาและสงขลา
เทพตัวน้อยก็ยังมองลงมา
ภาวนาว่าต่อไปนี้ (คง) ดีกว่าเดิม
*** โทษทีนะคะ จนห้วนไปหน่อย หมดมุขง่ะ
7 กุมภาพันธ์ 2550 12:58 น.
ศรรกรา
เจ็บไหมล่ะ ที่เป็นฝ่าย ถูกทำบ้าง
เป็นไงบ้าง ถูกทิ้งขว้าง ปวดใจไหม
ก่อนเคยเยาะ เจอะเข้าบ้าง เป็นยังไง
ก็เข้าใจ ฉันแล้วบ้าง ว่าเจ็บจริง
ฉันนั้นเคย ถูกกระทำ จำได้เปล่า
เล่นทำเอา เหมือนถูกเผา ด้วยไฟผิง
เธอตัดฉัน เหมือนหยิบปืน ขึ้นเหนี่ยวยิง
ให้ใจนี้ มันหยุดนิ่ง พร้อมคำลา
สมแล้วล่ะ เพราะเธอทำ กับฉันก่อน
บทเรียนสอน อย่าเห็นรัก เหมือนไร้ค่า
เจอกับตัว กลัวทำไม กับน้ำตา
ขอบอกว่า สมน้ำหน้า คนอย่างเธอ