24 มกราคม 2550 13:46 น.
ศรรกรา
หากฉันมีเวลามากกว่านั้น
เธอก็คงอยู่กับฉันแน่ใช่ไหม
แต่ที่เห็นเธอควงอยู่กับใคร
เพราะฉันไม่มีเวลามาหาเธอ
หากว่าฉันสนใจเธอเสียหน่อย
อย่างน้อยน้อยเธอก็เห็นฉันเสมอ
แต่เพราะฉันไม่แคร์ในตัวเธอ
ทิ้งให้เก้อเธอจึงห่างจากฉันไกล
เธอไม่ผิดที่จะคิดจะเลือกเขา
เธอไม่ผิดทิ้งความเศร้าหาคนใหม่
เธอไม่ผิดฉันรู้ฉันเข้าใจ
ฉันผิดเองไม่ให้เวลาเธอ
24 มกราคม 2550 13:24 น.
ศรรกรา
อยากให้เธอเข้าใจในตัวฉัน
ทุกทุกวันปั่นแต่งานแทบเวียนหัว
บอกด้วยความสัตย์จริงใช่แก้ตัว
ทำงานหนักฉันก็กลัวไม่เข้าใจ
เหงื่อท่วมร่างแต่น้ำตาฉันอาบหน้า
เห็นคาตาเธอมีอื่นฝืนยิ้มให้
แต่ที่บอบตอบได้คือข้างใน
ที่เปิดไว้คือหน้าแฝงแสร้งยินดี
ยังรักเธออยู่นะบอกให้รู้
ขอแค่ดูอยู่ห่างห่างเพียงเท่านี้
เขาคงให้เธอได้ทุกนาที
ทิ้งฉันที่มีเวลาไม่มากพอ
19 มกราคม 2550 17:47 น.
ศรรกรา
หัวถึงหมอน ก็นอนฝัน ถึงแต่เจ้า
ยามกินข้าว ใจรุมเร่า เฝ้าคิดถึง
คราวทำงาน เงาของเจ้า ยังตราตรึง
ใบหน้าซึ้ง นัยน์โศก ทุกเวลา
อยากจุมพิต ปรางนาง เข้าถึงปอด
อยากหอมฟอด กลัวรอยช้ำ จ้ำตรงหน้า
อยากจ้องพักตร์ ให้ตราไว้ ในอุรา
กลัวกัลยา จะมองค้อน หากจ้องนาน
19 มกราคม 2550 13:02 น.
ศรรกรา
ไม่รักเธอ แต่เผลอใจ ดันไปรัก
อุตส่าห์หัก ห้ามใจ ไม่อ่อนไหว
จะไม่แล แต่ชะแง้ อยู่ร่ำไป
ดื้อเกินไป แล้วใจหนอ พอเสียที
*********************************************
17 มกราคม 2550 13:03 น.
ศรรกรา
อยากเขียนกลอน ส่งให้ ใครคนหนึ่ง
อยากบอกจัง ว่าคิดถึง มากหนักหนา
อยากเข้าพบ แล้วก็สบ ส่งสายตา
อยากเข้าหา กระซิบว่า คิดถึงจัง
รักก็รัก แต่ไม่กล้า แม้กล่าวเอ่ย
รักทรามเชย แค่เข้าใกล้ เหมือนมนต์ขลัง
รักจริต กิริยาบท งามเสียจัง
รักเหมือนดัง อกพังได้ หากเธอเมิน
เธอก็เพียง แค่ผู้หญิง คนคนหนึ่ง
เธอก็แค่ สวยงามซึ้ง เหมือนหงส์เหิร
เธอก็แค่ เข้ามา อย่างบังเอิญ
เธอแค่เดิน เข้าใกล้ ใจฉันเอง