28 ตุลาคม 2549 08:39 น.
ศรรกรา
อรุณสวัสดิ์เพื่อนยาสบายไหม
เช้าสดใสแดดจ้าหน้าดำปี๋
เสาร์เข้าสายเจ้านายเห็นจะโดนดี
ส่วนคนที่ได้พักอย่าพักนาน
อยู่ดีไหมเป็นอย่างไรไอ้เพื่อนยาก
หิ้วของฝากจากเมื่อคืนอย่าเพิ่งหาร
คนที่นี้ท้องร้องลั่นแสนกันดาร
เราขอวานช่วยบอกต่ออย่าเชือนแช
*** (จ๊อก จ๊อก จ๊อก) เสียงท้องร้อง ไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อวาน
27 ตุลาคม 2549 14:29 น.
ศรรกรา
ไหนลองกำมือเธอให้ดูหน่อย
ใจของเธอก็ดวงน้อยเท่าที่เห็น
แต่ทำไมมีรักมากเกินจำเป็น
คอยเอียงเอนหาคนใหม่อยู่ทุกที
อยากเอามีดกรีดหัวใจเธอดูหน่อย
ขอดูใจดวงน้อยที่ฉาบสี
จะเป็นดำหรือแดงอยากรู้ดี
เพราะสิ่งที่เธอทำนี้เหมือนมันดำ
27 ตุลาคม 2549 11:56 น.
ศรรกรา
มากินข้าวกันเถอะวันนี้เลี้ยง
กินให้เกลี้ยงไปเลยนะเพื่อนจ๋า
ข้าวไม่พอขอเติมได้ทุกเวลา
ไม่ต้องมาทำเกรงใจเราเพื่อนกัน
ทั้งกุ้งไก่ที่ค้างจากปีก่อน
แมงกะชอนก็มีเตรียมพร้อมสรร
ข้าวมีกลิ่นบูดบ้างให้ช่างมัน
เรามีเพียงแค่นั้นอย่างอแง
**มีแค่นั้นห้ามบ่น เดี๋ยวไม่เลี้ยงแล้วจะเสียใจ
27 ตุลาคม 2549 10:40 น.
ศรรกรา
สักวาหมอนทองน้องให้พี่
น้ำตาปรีได้ลิ้มรสสุขสมหวัง
แปลกใจหนอน้องพี่ยอมเสียตังค์
น้องดีจังยังงี้พี่รักขาดใจ
สักวาหมอนทองน้องให้พี่
ทำเป็นรี้ระริกกันไปได้
หมอนทองน้องซื้อมาอย่าได้ใจ
ค่อยค่อยดูดดุนกันไปกินทั้งปี
สักวาหมอนทองโลเกือบร้อย
ดูดดุนบ่อยโอ้ยใกล้หมดแล้วหรือนี่
ทั้งดูดเล็มกัดแทะไม่ถึงปี
เจออีกทีคงปีหน้านะหมอนทอง
27 ตุลาคม 2549 09:23 น.
ศรรกรา
สักวาหวานอื่นมีหมื่นแสน
ไม่เหมือนแม้นหมอนทองนะเจ้าเอย
ทั้งชะนีก้านยาวเราก็เคย
ก็ไม่เลยจะหวานเท่าเจ้าหมอนทอง
สักวาเค็มอื่นมีหมื่นแสน
ไม่เหมือนแม้นเจ้าเค็มกว่าไม่มีสอง
เอานิ้วแตะแปะเข้าชิมอย่าลิ้มลอง
จะต้องร้องเสียงหลงถ่มน้ำลาย
สักวางกใดไม่มีแล้ว
ที่จะเท่าน้องแก้วเลยสหาย
ขอแค่ร้อยเจ้าให้สิบแทบอดตาย
ข้าวแกงขายไม่ได้ซื้อกินสักที
หิ้วปิ่นโตเถาใหญ่ไปทุกวัน
เจ้าแจ่มจันทร์ทำให้อย่างเต็มที่
ข้าวที่เหลือเมื่อเย็นอุ่นอย่างดี
กินอิ่มหมีเลยพี่อย่าเกรงใจ
อันของหวานอยากทานพี่ไม่ต้อง
เดี๋ยวนวลน้องจะเข้าไปทำให้
ถั่วเขียวต้มน้ำตาลหวานจับใจ
กินเข้าไปไม่ต้องทำงอแง
สักวาหมอนทองโลเกือบร้อย
น้ำตาร่วงผล่อยผล่อยอดแน่แน่
ถ้าแอบซื้อมากินคงดิ้นแด
ก็เพราะแม่จะตบด้วยเปลือกหมอนทอง