20 ตุลาคม 2549 11:23 น.
ศรรกรา
จะรังแกกันอย่างไรฉันไม่ว่า
จะดุด่ากล่าวหากันฉันไม่สน
จะเย็นชากันฉันฉันก็ทน
เธอจะบ่นว่าเบื่อหน้าไม่ว่ากัน
แต่ที่เธอทำไปไม่เท่านี้
เธอมาแสร้งแกล้งทำดีไปอย่างนั้น
ทั้งที่เธอเองไม่คิดจะผูกพัน
เธอบอกฉันมันแค่เหงาเท่านั้นเอง
20 ตุลาคม 2549 10:34 น.
ศรรกรา
เธอถามฉันว่าลำบากมากแค่ไหน
ลำบากกายไม่เท่าไหร่หรอกเธอเอ๋ย
แต่ว่าใจนั้นลำบากมากมากเลย
ทุกทุกครั้งที่เธอเอ่ยเบื่อหน้ากัน
อุตส่าห์ทำความดีให้ใจอ่อน
อุตส่าห์อ้อนหวังแค่ให้เห็นใจฉัน
อุตส่าห์ตื้อตามเธอไม่เว้นวัน
เธอกลับดันบ่นเหม็นหน้าอย่างไม่แคร์
18 ตุลาคม 2549 15:58 น.
ศรรกรา
เธอคิดเอง เออเอง ทำไมเล่า
ที่เธอเศร้า ใช่ว่าฉัน สุขหนักหนา
ที่เธอให้ บอกหมดรัก นั้นออกมา
ความจริงหรือ คือว่าฉัน รักหมดใจ
เธอคิดมาก ทำไม ให้ปวดหัว
ไปต้องกลัว ฉันเหมือนเดิม ไม่ไปไหน
จะมีห่าง ก็มีบ้าง จะเป็นไร
ขอไว้ใจ ยังไงฉัน ยังมีเธอ
18 ตุลาคม 2549 14:42 น.
ศรรกรา
ยังคิดถึง ยังห่วงหา ยังอาลัย
ยังมีใจ คิดถึงกัน อยู่เสมอ
ถึงแม้กาย ของเราอาจ ไม่ได้เจอ
แต่ใจสื่อ อยู่เสมอ ทุกเวลา
ถึงเราจะ ห่างกัน มานานนัก
แต่ความรัก ก็ยังหนัก ดั่งภูผา
ความอาลัย ไม่เคยดับ เลยสักครา
คำว่าเพื่อน ยังมีค่า ทุกคราไป
17 ตุลาคม 2549 17:02 น.
ศรรกรา
หน้าอย่างเรายังหาว่าขี้เหร่
หุ่นก็เท่เธอก็ยังจะไม่สน
หน้าอย่างนี้จะมีซะกี่คน
ยังไม่สนหยิ่งจริงนะนาตาลี (ล่อนางงามจักรวาลเลยเฟ้ย)