25 ตุลาคม 2549 13:06 น.
ศรรกรา
รอหน่อยได้ไหม
คงไม่สายไปหรอกหนา
รู้ทั้งรู้อาจทำให้เสียเวลา
อย่าตัดท้อต่อว่าเลยคนดี
ใช่ว่าฉันจะไม่เสียดาย
แต่เธอมาสายอย่างนี้
ความจำกัดของฉันมันก็มี
รอหน่อยพี่เมล์คันนี้มีคนเต็ม
25 ตุลาคม 2549 13:02 น.
ศรรกรา
ลืมแล้วหรือที่เธอเคยบอกฉัน
จะไม่ทอดทิ้งกันจำได้ไหม
นี่ก็หลายเดือนแล้วที่เธอไป
ดอกเบี้ยไงไหนว่าจ่ายตามเวลา
25 ตุลาคม 2549 11:57 น.
ศรรกรา
ฉันถูกเขาย่ำยี่เกือบปีแล้ว
ก็ไม่แคล้วถูกทอดทิ้งลงอีกหนา
พอฉันเก่าเธอเอาเขาแทนทันตา
ทิ้ง บาจา หันมาใช้ ไอ้สกอลล์
21 ตุลาคม 2549 12:53 น.
ศรรกรา
ทุกทุกคืนฉันนั้นนอนไม่หลับ
ถึงจะนับแกะเป็นพันมันไม่หาย
เพราะในจิตคิดแต่เธอเสียวุ่นวาย
โอ้ย!ให้ตายเมื่อไหร่เธอจะเลิกกรน
21 ตุลาคม 2549 12:14 น.
ศรรกรา
อยากขอบคุณที่แสดงถึงธาตุแท้
สิ่งแย่แย่เผยออกมาให้ได้เห็น
การกระทำส่อออกมาไม่ยากเย็น
ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์รู้ความนัย
เพียงแค่เสียเวลาไม่มากนัก
ทุกอย่างก็ประจักษ์อย่างง่ายง่าย
แค่เราห่างจากกันไม่ทันไร
ก็ปันใจให้ใครได้ทันที
และจะให้ฉันไว้ใจได้ลงหรือ
สิ่งที่ฉันหยิบยื่นคือเต็มที่
พอเสียเถอะไม่อยากฝืนเลิกกันที
ขาดแค่เธอฉันคนนี้ก็ไม่ตาย