17 พฤศจิกายน 2549 09:05 น.
ศรรกรา
ไทยนั้นเป็น ไทยได้ ในวันนี้
เพราะไทยมี ทั้งชาติ ศาสนา
ไทยดำรง คงเป็นไทย ได้ทุกครา
เพราะไทยกล้า ท้าศัตรู เพื่อถิ่นไทย
ในอดีต มีศัตรู มารานรุก
ไทยก็บุก ฮึดสู้ ไม่หวั่นไหว
แม้แดดิ้น ก็ยอมสิ้น เพื่อถิ่นไทย
ให้ลูกหลาน ได้อาศัย อยู่เรื่อยมา
มาบัดนี้ ไร้ศัตรู มารานรุก
ลูกหลานไทย ก็เป็นสุข เสียหนักหนา
จนลืมค่า ความเป็นไทย ที่มีมา
เห็นชนชาติ ต่างภาษา ว่าสำคัญ
แม้เพลงไทย ลูกหลานไทย ยังไม่ร้อง
เนื้อทำนอง ร้องไม่ถูก แลน่าขัน
แต่เพลงหรั่ง เพลงร็อค กลับร้องกัน
ประหนึ่งนั้น ความเป็นไทย จะไม่มี
จงภูมิใจ ความเป็นไทย กันเสียบ้าง
ให้ต่างชาติ เห็นว่าไทย มีศักดิ์ศรี
ร้องเพลงไทย ก็ร้องให้ อย่างยินดี
ให้สมที่ ได้ขึ้นชื่อ ว่า "คือไทย"
16 พฤศจิกายน 2549 15:37 น.
ศรรกรา
เธอเหนื่อยนัก พักผ่อน ให้เต็มที่
อย่าได้มี ความกังวล ให้หม่นเศร้า
เธอจากไป ก็ยังอยู่ ในใจเรา
ภาพเก่าเก่า ของเธอ จะตรึงตรา
ขอให้เธอ ไปสู่ สรวงสวรรค์
อยู่บนชั้น วิมาน เสียเถิดหนา
แม้จะไม่ อยู่ในโลก ของมายา
แต่เธอยัง เป็นดารา บนฟ้าไกล
****ในฐานะแฟนละครคนหนึ่ง ขอแสดงความเสียใจ และอาลัยในการจากไปของดาราหนุ่ม อภิชาติ พัวพิมล อีกคนค่ะ****
16 พฤศจิกายน 2549 14:33 น.
ศรรกรา
อุตส่าห์มองดูเธอคือดวงแข
สูงสุดสองตาแลยากใฝ่หา
อุตส่าห์เปรียบเธอคือสิ่งมีราคา
ที่เกินกว่าประดับไว้ในดวงใจ
แต่แท้จริงสิ่งที่เห็นเป็นภาพหลอก
ที่เธอเผลอเผยออกมาจนได้
ช่างกลอกกลิ้งเน่านักถึงข้างใน
อยู่ภายใต้ความสวยงามในหน้าเธอ
มองให้ลึกถึงได้รู้เนื้อในแท้
สิ่งที่แลแค่น้ำเน่าที่ฉันเผลอ
หลงว่าเป็นเงาจันทร์ดันออเออ
พอชะเง้อคือน้ำเน่าเข้าเต็มเต็ม
16 พฤศจิกายน 2549 10:45 น.
ศรรกรา
รักนั้นหรือคืออะไรบอกให้รู้
รักคือผู้เปลี่ยนแปลงตนได้ทุกสิ่ง
ที่ว่าแย่ก็แก้ไขด้วยใจจริง
หวังแค่เพียงคนที่ปิ๊งประทับใจ
รักนั้นหรือคือการยอมทุกสิ่ง
ทั้งที่จริงจะยอมใครแทบไม่ได้
จากคนเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจ
ก็ยอมอ่อนลงไปในทั้งที
ความรักหรือนั้นคือดาบสองคม
ถ้าความรักบ่มความหอมย่อมสุขี
แต่ถ้ารักจมความเศร้าทุกข์ทวี
รักย่อมมีสมหวัง-แห้วธรรมดา
เธอจะเอาอะไรกับความรัก
ถึงทำดีเสียนักก็ไร้ค่า
ในเมื่อเขาไม่เห็นเธออยู่นัยน์ตา
ขอให้หยุดแล้วหันมารักตัวเอง
16 พฤศจิกายน 2549 09:38 น.
ศรรกรา
แม้เธอคิดว่าอยู่ไปก็ไร้ค่า
เพราะเห็นว่าความรักไม่สมหวัง
เอาอะไรกับคนหนึ่งไม่จริงจัง
ตั้งความหวังยังมีคนอยู่รอบกาย
ซึ่งอย่างน้อยก็มีฉันอยู่ตรงนี้
แต่เธอซิเห็นฉันเป็นแค่สหาย
อยู่เพียงเอื้อมแต่เหมือนอื่นน่าเสียดาย
บอกไม่อายรักเธอมากกว่าเพื่อนกัน
ขอร้องอย่าใช้ชีวิตแบบเรื่อยเรื่อย
ดูช่างเหนื่อยถ้าเธอคิดจะปิดกั้น
เปิดใจหน่อยอย่างน้อยให้โอกาสมัน
และมองฉันซึ้งสักหน่อยอาจรู้ใจ