21 พฤศจิกายน 2550 16:58 น.
ศรรกรา
*****สักวากลอนหวานบ้านกลอนเพียบ
ช่างหวานเจี๊ยบเสียยิ่งจริงพี่จ๋า
หนุ่มคนโน้นอ้อนสาวนี้ตามติดมา
จำนรรจาน่าอิจฉาเสียจังเลย
ศรรกรา คนนอก อยากบอกทัก
เกรงว่าจัก กอขอคอ น่ะพ่อเอ๋ย
อยากแสดง ความคิดเห็น เหมือนเช่นเคย
โปรดอย่าเปรย ทำรังเกียจ เดียดฉันใด
ก็อยากเขียน กลอนหวาน ปานตาลเฉาะ
มันไม่เหมาะ เพราะรู้ซึ้ง ถึงนิสัย
อาจเป็นสาว ห้าวแสบ แปลกกว่าใคร
จะเขียนหวาน สักปานใด มีเปรี้ยวปน
ขออย่าหน่าย กันเลย หากเอ่ยทัก
เพียงคิดว่า ให้คึกคัก แค่สักหน
สาวแสบเซี้ยว เปรี้ยวซ่า และซุกซน
อยากจะด้น กลอนบ้าง อย่าว่ากัน
สักวา บ้านกลอน ตอนนี้เปลี่ยน
คนอิจฉา พาวิงเวียน เจียนโศกศัลย์
ก็เพียงแค่ คนบ่น ทนแล้วกัน
ก็อิจฉา ตาเป็นมัน เท่านั้นเอย
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
21 พฤศจิกายน 2550 00:53 น.
ศรรกรา
****ในวงจร ชีวิตเรา ก็เท่านี้
ทั้งเวลา และนาที มีพลิกผัน
หากทิ้งไว้ ให้กาลผ่าน จนนานวัน
ชีวิตเรา เท่ากับสั้น ลงทันตา
ยิ่งชีวิต ผ่านไป ไร้ความรัก
มิหวังตัก ตวงไว้ ยิ่งไร้ค่า
มีความรัก สุมทรวง ถ่วงอุรา
ยังดีกว่า หมดรัก ที่ปักใจ
หากชีวิต คิดว่า จะเป็นหนี้
ขอให้มี หนี้รัก สักได้ไหม
ดอกเบี้ยเกิด คือความสุข ผุดภายใน
หล่อเลี้ยงใจ ได้กำซาบ อาบสุคนธ์
ตะวันรุ่ง พรุ่งนี้ จะบรรเจิด
ดอกรักเกิด เพริศพราว ราวทุกหน
แสงจันทร์ดับ อับแสง แห่งกมล
ดั่งเหมือนคน สิ้นรัก ที่ปักทรวง
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
18 พฤศจิกายน 2550 21:47 น.
ศรรกรา
*****เข้ามาให้ประสาทหูพังอีกแล้วครับพี่น้อง...อิอิ งานนี้ศรรกราไม่รับผิดชอบประสาทหูนะเจ้าค่ะ ตัวใครตัวเราล่ะการเน้อ
****ไม่ต้องมาพูดพร่ำทำบอกเหตุ
เธอมีเจตน์ทิ้งฉันนั้นใช่ไหม
แล้วกลับมาพูดพร่ำย้ำทำไม
ถึงยังไงใจก็แตกแหลกอยู่ดี
สำหรับเธอตอนนี้ไม่มีค่า
เพียงมองหน้าก็หน่ายส่ายหน้าหนี
มันสิ้นสุดหยุดตรงสิ้นความภักดี
ขอให้ฉันอยู่ตรงนี้ที่ไร้เธอ
หากจะถามว่าต้องการสิ่งใดเล่า
อยู่เงียบเงียบเหงาเหงาใคร่เสนอ
คงทำใจลำบากมากน่ะเออ
ที่ต้องเจอกับคำถามตามกวนใจ
ใครจะดีจะร้ายไม่ใคร่รู้
ฉันขออยู่อย่างคนเหงาเข้าใจไหม
ก็แค่เพียงอยากระบายเรื่องภายใน
ก่อนออกไปสู้หน้าอย่างคนเดิม
*****ว่าง ๆ ก็รื้อไมค์มาร้องเพลง พักนี้ไม่ค่อยได้ร้องเดี๋ยวเพื่อน ๆ จะลืมเสียงอันไพเราะของศรรกรา (มีใครชมมั่งน้อ ชมเองก็ได้เนอะ หุหุ)
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
17 พฤศจิกายน 2550 09:57 น.
ศรรกรา
****ทั้งที่รู้ หัวใจ มันไร้สิทธิ์
ที่จะคิด อะไร ไกลกว่านั้น
รู้ว่าผิด ที่คิดปลูก ผูกสัมพันธ์
แต่ใจสั่น ถ้ามันห่าง เพราะจากเธอ
ฉันคนมี เจ้าของ รักต้องห้าม
แต่อยากตาม ใจสักครั้ง เพราะพลั้งเผลอ
ไร้เหตุผล กลใด ใจอยากเจอ
แค่พบเธอ เพ้อรัก แม้หนักใจ
เคยพยาม ห้ามใจ ไม่ให้รัก
ก็เหมือนยาก ยิ่งห้ามหัก ยิ่งหวั่นไหว
มีเจ้าของ ทุกหอห้อง ของหัวใจ
จะแปลกไหม มิใช่เขา เข้าจับจอง
แม้ว่าใจ ดำเนิน เกินขอบเขต
เป็นเพราะเหตุ สุดวิสัย ใคร่สนอง
รักต้องห้าม ความสัมพันธ์ ผิดครรลอง
มิอาจเลย เอ่ยร่ำร้อง หมายปองเธอ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
15 พฤศจิกายน 2550 23:32 น.
ศรรกรา
****อย่าสำคัญตัวเธอว่าเลอค่า
เพราะน้ำหน้าอย่างนี้มีหรือสน
เป็นผู้ชายหลายใจใครจะทน
คงไม่พ้นเจ็บช้ำระกำใจ
เสียเวลาคบกันตั้งนานโข
อพิโธ่เพิ่งรู้แจ้งแถลงไข
ว่าธาตุแท้ที่เห็นเป็นเช่นไร
คือผู้ชายหลายใจไม่รักดี
ทำมาควงคนอื่นหน้าชื่นบาน
ซ้ำยังด้านแกล้งไม่รู้ทำจู๋จี๋
คิดหรือฉันจะลั่นโหโธ่ไม่มี
คนแบบนี้มีใครอยากฝากเอาไป
ถึงเคยรักแต่วันนี้ไม่มีแน่
คนยอดแย่อย่างเธอเจอที่ไหน
จะกรวดน้ำคว่ำขันให้ไกลไกล
กวักมือไล่ผู้ชายห่วยช่วยห่างที
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)