3 เมษายน 2550 11:53 น.
ศรรกรา
มันเป็นภาพลวงตาอย่าไปเชื่อ
ก็ในเมื่อความจริงสิ่งที่เห็น
ออกดูดีเกินล้ำไม่จำเป็น
ต้องลำเข็ญฝืนอยากลำบากตน
แขนก็ล่ำกำยำกล้ามเป็นมัด
ทุกส่วนสัดงามสง่าน่าฉงน
หญิงใดแลแค่จ้องดั่งต้องมนต์
มิวายพ้นหลงเล่ห์เสน่ห์ชาย
31 มีนาคม 2550 09:31 น.
ศรรกรา
มองมุมซ้าย ก็ละม้าย คล้ายเอมี่
มองขวาที นี่พอลล่า หน้าเหมือนฉัน
ผิวเนียนใส ก็ไม่แพ้ แข่งผิวจันทร์
ทั้งสองถัน ยังน่าเย้า เข้าเคล้าคลอ
นิ้วเรียวยาว ราวลำเทียน ที่เพียรสร้าง
โหนกคิ้วคาง พิศพิเคราะห์ เหมาะจริงหนอ
ตามูกปาก ก็สวยล้ำ คำเยินยอ
อกบ่าคอ ก็ตึงเปรี๊ยะ เสียกระไร
แขนขายาว ซ้ำขาว อีกเสียด้วย
ก้นเอวเว้า เอาพอสวย จะหาไหน
อาจมีขน หน้าแข้งบ้าง ปล่อยวางไป
หนวดเคราขึ้น ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยโกน
30 มีนาคม 2550 17:00 น.
ศรรกรา
จะทำร้ายหัวใจไม่เคยว่า
จะดุด่าสารพัดฉันไม่สน
จะรังแกฉันแค่ไหนฉันก็ทน
จะพูดบ่นก็ทนไหวยังนั่งฟัง
แต่เธอทำกันยังงี้รับไม่ได้
ทำเกินไปยิ่งกว่ามาคุมขัง
ปล่อยฉันไปเถอะนะอย่าจริงจัง
บอกดังดังหนังฉันเหนียวเคี้ยวไม่ลง
30 มีนาคม 2550 13:36 น.
ศรรกรา
ตั้งแต่แรก เห็นเธอ ก็เพ้อพร่ำ
เข้าปลุกปล้ำ เธอทำราว ไม่อ่อนไหว
พยามจูบ ลูบไล้ เพื่อเอาใจ
เอาแล้วไง ไหงแน่นิ่ง ทำชินชา
รักเธอจริง ไม่ปลิ้นปล้อน ไม่หลอนหลอก
พยามหยอก ออดอ้อน พูดจ๊ะจ๋า
ไหงไม่ตอบ กลับสักคำ ละกานดา
เหมือนดั่งพี่ ไม่มีค่า มาเป็นแฟน
พี่จำเป็น ต้องเอ่ยว่า ขอลาก่อน
ไม่ขอย้อน กลับมา ให้เจ็บแสน
คงไม่นาน อาจมีใคร มาทดแทน
เลิกเป็นแฟน ของน้องนุ๊ก ตุ๊กตายาง
30 มีนาคม 2550 09:30 น.
ศรรกรา
โทษนะน้อง เมื่อคืนพี่ หนักไปหน่อย
อย่าเพิ่งน้อย ใจไปเลย นะเธอจ๋า
เพื่อนมันชวน กินมื้อค่ำ ร่ำสุรา
จะบอกว่า "ข้าไม่" ก็ไม่ดี
เรื่องหยงหญิง พูดจริงจริง พี่ไม่ข้อง
ไม่เกี่ยวดอง ข้องแวะ เกาะแกะนี่
จะเมาค้าง แค่บางวัน นั้นอาจมี
อยู่กับพี่ ขี้เมา เดี๋ยวชินเอง