23 เมษายน 2550 14:22 น.
ศรรกรา
เธอเจ็บปวดมากเพียงใดใยทำเฉย
ไม่เคยเอ่ยอะไรให้รู้บ้าง
ไม่มีข่าวที่ส่อเค้าว่าเป็นลาง
สุดท้ายก็ปล่อยฉันว้างทำได้ไง
แค่เธอทำให้รู้บ้างสักนิด
เพื่อสะกิดให้ระแคะก็ยังได้
ก่อนที่เธอจากฉันไกลแสนไกล
เผื่อเวลาให้ทำใจบ้างยังดี
23 เมษายน 2550 09:49 น.
ศรรกรา
อยากจะคิด ว่าเป็นวัน ที่ฝันร้าย
ที่สลาย ลงไป ในเมื่อตื่น
ความเป็นจริง สิ่งที่รู้ ในค่ำคืน
เธอนั้นยืน อยู่อีกด้าน ที่ห่างไกล
ครั้งนั้นที่ เราจาก แค่กายห่าง
อาจเวิ้งว้าง แต่ก็ยัง ยิ้มสู้ไหว
แต่ครั้งนี้ เธอจากไป ไกลแสนไกล
มันเหมือนใจ ถูกกระชาก จากกายา
รู้ทั้งรู้ เสียเธอไป ไม่อยากเชื่อ
ไม่ได้เผื่อ ทำใจ อะไรหนา
ภาพของเขา เหมือนเงาข้าง เราเรื่อยมา
ยังติดตา โดยมิอาจ จะลืมเลือน
จงจำไว้ เธอไม่ตาย จากใจฉัน
รักเธอมั่น จีรัง ดั่งคงเหมือน
สวรรค์อาจ จะไม่แล เหมือนแชเชือน
เธอไม่เลือน จากใจฉัน นั้นแน่นอน
****ไม่อยากเชื่อว่าต้องเสียเธอไปจริง ๆ มันเหมือนฝันร้าย ที่อยากลุกตื่นขึ้นมาไวไว แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาสิ่งที่รับรู้มันก็คือความจริง ยังไม่ทันทำใจอะไรเลย
แม้เธอจะจากกันไปไกล อยากให้เธอรู้ไว้ฉันยังรักเธอ
จงนอนพักผ่อนให้สบายเถอะนะคนดี ไปอยู่ที่ดาวบนฟ้า
เป็นกำลังใจให้ฉันเมื่อเธอสาดแข่งแห่งดารา ฉันจะมองเธอบนฟ้าทุกค่ำคืน
20 เมษายน 2550 16:59 น.
ศรรกรา
ค ราวที่เราเจอกันฉันจำได้
น านเพียงไหนภาพสองเราก็ยังเห็น
บ อกว่ารักคำนั้นมันชัดเจน
น านเพียงใดภาพยังเด่นชวนจดจำ
เ รามีเราเท่าที่ฟังไม่หยั่งคิด
ก ลายเป็นจิตของเธอแปรแพ้ถลำ
า วรณ์ลาแล้วหน้าคนใจดำ
ะ ไรทำใจเธอเฉเป็นเรรวน
20 เมษายน 2550 14:39 น.
ศรรกรา
อากาศร้อนนอนท่าไหนก็ไม่หลับ
กายกระสับจะดับร้อนอย่างไรหนอ
หยิบแตงโมแช่แข็งกลืนลงคอ
มันแค่พอให้เย็นบ้างแค่ครั้งคราว
อากาศร้อนนอนแผ่หราหมดท่าสวย
พัดไม่ช่วยอะไรให้กลายหนาว
ร้อนแทบบ้าน้ำลายเริ่มไหลยาว
คงถึงคราวต้องนั่งคู้ในตู้เย็น
19 เมษายน 2550 15:57 น.
ศรรกรา
เป็นคนไทยไปมาต้องลาไหว้
ควรใส่ใจกันบ้างนะหลานจ๋า
สองมือพนมก้มพองามตามวันทา
คือจริยาสากลว่างามอย่างไทย
อนุชนคนไทยมีใจรักษ์
เอกลักษณ์ที่งดงามกว่าที่ไหน
ขนบธรรมเนียมประเพณีดีแบบไทย
ควรทำให้เป็นนิสัยไม่ใช่เชย
หน้าส่วนตัว
671
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
