20 พฤษภาคม 2550 09:42 น.
ศรรกรา
เขาและเธอเลิกกันฉันมีเอี่ยว
กะแล้วเชียวอีกไม่นานอาจสงสัย
ฉันมาหลังครั้งจะแย่งขอแบ่งใจ
แต่ยังไงคงเป็นได้เพียงแค่รอง
แฟนของใครใครก็รักใครก็หวง
เขามีสิทธิ์ที่จะทวงเหมือนสิ่งของ
ฉันมันผิดไม่มีสิทธิ์คิดจับจอง
ได้แต่เป็นเบี้ยรองนองน้ำตา
18 พฤษภาคม 2550 16:01 น.
ศรรกรา
เกิดเป็นหมามหารวยช่วยไม่ได้
มีแต่คนคอยเอาใจให้หนักหนา
กินกับนอนนอนกับกินเต็มอัตรา
สวมบาทายี่ห้อหรูใส่ดูดี
ไอ้น้ำปลงน้ำปล่าเราไม่ดื่ม
โปรดอย่าลืมน้ำสีรีเจนซี่
ดื่มกินนอนตรงผ้าใบยิ่งบายดี
เป็นน้องหมาเศรษฐีดีจังเลย
18 พฤษภาคม 2550 10:16 น.
ศรรกรา
แวะมาหากันบ้างในวันว่าง
อย่าปล่อยว้างให้นานพาลสงสัย
ไม่โทรหาเพราะงานเยอะยังเข้าใจ
แต่วันหยุดก็เงียบไปไม่เหลียวแล
ขอถามหน่อยใช่น้อยใจอะไรหรอก
แต่เหมือนหลอกตอกใจให้เป็นแผล
ถ้าไม่รักก็ปล่อยไปใช่รักแก
เพราะทุกวันฉันยิ่งแย่แพ้ใจเธอ
17 พฤษภาคม 2550 15:20 น.
ศรรกรา
พี่ไม่เมาเท่าไหร่ไว้ใจได้
ยังส่งน้องทรามวัยได้เสมอ
เห็นเดิมเป๋ก็เสแกล้งเชื่อเหรอเธอ
ไม่เมาเอ๋อเลยน้องยังซำบาย
ที่เห็นพี่สลบไปในโถส้วม
อย่าเหมารวมว่าเมากันง่ายง่าย
นึกจะกดน้ำดื่มตามันลาย
เห็นมันคล้ายเข้าใจผิดแค่นิดเดียว
16 พฤษภาคม 2550 13:13 น.
ศรรกรา
เมื่อคืนฉันฝันไม่ดีเหมือนผีหลอก
เข้ามาหยอกมาอำทำผวา
ทั้งสูงยาวขาวตี๋เหมือน (นัก) กีฬา
ผมดกดำปะบ่าหน้าอย่างวี (วีระภาพ)
แสร้งมามุดทำปูไต่ใต้ผ้าห่ม
พยามข่มตาหลับทำตาปี๋
แต่ไม่พ้นผีจ๋ายังราวี
คงไม่วายต้องถูกผีปู้หยี้ปู้ยำ
เหมือนกำลังจะจวนเจียนเพราะเสียท่า
นาฬิกาก็ปลุกลุกถลำ
คืนนี้จะสานต่อตอนผีอำ
จะเข้านอนตอนหัวค่ำให้หลับยาย