7 มิถุนายน 2550 14:34 น.
ศรรกรา
ลูกจ๋า อย่ากวนพ่อ
กำลังจ้อ ป้อสาวสาว
เสน่ห์พ่อ ก็แพรวพราว
เป็นดั่งดาว สาวชะนี
แต่งกลอน ตอนแม่เผลอ
หากนัดเจอ ต้องแอบหนี
คุยเอ็ม มาเป็นปี
ลูกคนดี อย่าบอกใคร
แม่ถาม ช่วยวานตอบ
รับผิดชอบ งานชิ้นใหญ่
หากพ่อ ต้องออกไป
จงอ้างไว้ ไปทำงาน
กลับมา จะให้หนม
ทั้งลูกอม ขนมหวาน
แค่นี้ ที่พ่อวาน
ไปไม่นาน เพียงเดือนเดียว
6 มิถุนายน 2550 15:55 น.
ศรรกรา
โปรดอย่าเห็น เช่นฉัน สำคัญนัก
อย่ามาแสร้ง แกล้งอยากทัก เสียหนักหนา
ฉันมันแค่ หญิงคนหนึ่ง ซึ่งธรรมดา
ก็ใช่ว่า มีดี ตรงที่ใด
คำสรรเสริญ เยินยอ ก็เกินเหตุ
ขอปฏิเสธ ตอบกลับ รับไม่ไหว
มิได้มี เรื่องโกรธขึ้ง ตึงอะไร
แต่ความจริง สิ่งพูดไป ฉันไม่เป็น
นับจากนี้ คงพอ ขอจบก่อน
รีบตัดตอน ก่อนสาย แม้ยากเข็ญ
ถึงเจ็บกลืน ฝืนบ้าง อย่างยากเย็น
ไม่นากหรอก เธอคงเห็น เป็นธรรมดา
6 มิถุนายน 2550 10:28 น.
ศรรกรา
เป็นเพราะฉัน เข้ามา หาเธอก่อน
ก่อให้เกิด ความเดือดร้อน จนอ่อนไหว
หากรู้ว่า เป็นแบบนี้ ยินดีไกล
คงไม่ใกล้ ให้ใครช้ำ น้ำตานอง
อย่าเสียใจ ไปเลย คนอย่างฉัน
มิสำคัญ พอจะให้ ใจกลัดหนอง
เหมือนคนหนึ่ง ซึ่งเดินสวน แล้วชวนมอง
เมื่อนานไป ได้เห็นพ้อง มิต้องตา
ขอบคุณสิ่ง ดีดี ที่มีให้
ธารน้ำใจ ไมตรี จะรักษา
นับจากนี้ ที่คงเหลือ คือน้ำตา
กับเวลา แปรผัน เท่านั้นเอง
5 มิถุนายน 2550 13:53 น.
ศรรกรา
ณ คืนร้อน นอนลง ตรงเตียงนุ่ม
เหงื่อกายชุ่ม รุ่มร้อน นอนไม่ไหว
ตื่นตีสอง นอนตีห้า แทบขาดใจ
เช้าวันใหม่ ใจอยากฟุบ อยู่ที่เดิม
ป่านนี้เขา เข้านอน แต่ตอนค่ำ
คงดื่มด่ำ กับเพลง บรรเลงเสริม
ทั้งจิ้งหรีด เรไร ที่แต่งเติม
เพื่อจะเพิ่ม ให้คืนนั้น เธอฝันดี
เธอรู้มั๊ย ว่ามีใคร ยังไม่หลับ
เอนกายนับ มวลดาว พราวสุกสี
ทรมาน นานจน พ้นราตรี
อยากจะมี เธออยู่เคียง เพียงกล่อมนอน
4 มิถุนายน 2550 16:49 น.
ศรรกรา
เกลียดผู้ชาย หลายเอ็ม แทะเล็มหญิง
ทำออนทิ้ง ให้หลง พะวงหา
หลอกให้สาว ร้าวรวด ปวดอุรา
อยากต่อว่า ด่าให้ คนใจดำ
แกล้งมาหว่าน หวานคำ ให้ฉ่ำจิต
แต่มีพิษ ฤทธิ์แรง กลับแกล้งขำ
ทำให้เกล้อ เพ้อวาจา ตามืดดำ
เหมือนเสี้ยนตำ ซ้ำแผล ให้แย่ลง
ฉันคงพอ ขอจบ ลงเพียงนี้
หนุ่มไอที ใจร้าย หลายพิสง
สาวเล่นเอ็ม ช้ำรัก ปักใจปลง
ไม่งวยงง ลงเอ็ม (แล้ว) เต็มใจลา
หน้าส่วนตัว
667
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
