น้ำค้าง...เกิดกลางราตรี

ว.เวคินน์

* แม่จ๋า ลูกมาจากไหน?
*สายลมพลิ้ว ใบไม้ไหว เนื้อตัวของแม่แยกออกเป็นตัวลูก จ้ะ
*แล้วแม่ มาจากที่ใดจ๊ะ?
*ไอหมอกรับลมเย็นจึงเป็นแม่จ้ะ
*แม่จ๋า...เราจะอยู่ด้วยกันไปอีกนานไหมจ๊ะ ?
*ตราบเท่าที่ราตรียังมีอยู่ ลูกจะอยู่เคียงข้างแม่เสมอจ้ะ พรุ่งนี้ยามแสงระวีมาถึงขอบฟ้า เราจะค่อยๆหายไปพร้อมกัน นะลูกนะ...ลูกร้องไห้?
*หนูไม่อยากไปจากแม่ อยากอยู่กับแม่ตลอดไป!
* อย่าโศรกเศร้าไปเลยลูกเอ๋ย เจ้าจงทอดสายตาไปรอบๆให้ถ้วนทั่ว เจ้าจะเห็นเพื่อนน้ำค้างอีกมากมาย ที่จะจากราตรีนี้ในวันรุ่งเฉกเช่นเดียวกับเรา แม่มีคำปลอบโยนลูกอยู่สองข้อ ที่จะช่วยคลายความโศรกเศร้าของลูกได้จ้ะ ลูกจงตั้งใจฟังนะจ๊ะ.....ลูกรักของแม่
   ข้อแรก ....เราคือน้ำค้างอันบริสุทธิ์
   ข้อสอง ....ในราตรีที่มีไอหมอกที่ชุ่มฉ่ำเย็น เราก็จะได้มาเกิดอีก เป็นเช่นนี้ตราบชั่วนิจนิรันดร์....................